محبت بیش از حد به فرزندان آری یا خیر؟

آوای سنت : توجه بیش از حد والدین به کودک چه اثراتی دارد؟

محبت به کودکان:

بسیاری از کودکان در عذاب بودند چون پدر و مادرشان بیش از حد درگیر یا خودخواه بودند یا مشغله های ذهنی زیادی داشتند و وقت نمی کردند که به نیازهای آنان رسیدگی کنند، اما هیچ وقت کودکی را ندیده ام که وضع بدتری داشته باشد آن هم به این دلیل که والدینش بیش از حد به او محبت کرده بودند.

در همه پژوهش ها درباره  کودک، همیشه سازگارترین کودکان بیشترین سطح محبت پدر و مادر را گزارش داده اند. هنوز بعضی والدین به روش سنتی تربیت کودک اعتقاد دارند. بعضی فکر می کنند فرزندانی که در معرض عواطف بسیار پدر و مادر قرار می گیرند ضعیف بار می آیند. بعضی دیگر از پدر و مادرها معتقدند بیان احساسات، تحسین فرزند یا توجه به او به نوعی فرزندشان را نیازمند بار می آورد و وقتی بزرگ شد درخواست های بسیار و غیرمعمول و نیاز به توجه و مراقبت بیش از حد خواهد داشت.

از مهمترین عواملی که باعث از بین رفتن تعادل عاطفی یا مانع ارضای نیازهای عاطفی کودکان می شود می توان به بی مهری یا محبت بیش از اندازه ی آنها اشاره کرد. به عبارتی والدین یا از این طرف و یا آن طرف بام می افتند.

محبت کردن به کودک امری دوطرفه است که باید هم والد و هم کودک از آن لذت ببرند. اگر هر روز هم به فرزند خود بگویید دوستش دارید او آسیبی نمی بیند. کودک بر اثر محبت فیزیکی، مراقبت و ستایش زیاد و صمیمانۀ شما که استحقاقش را هم داشته باشد صدمه نمی بیند. تحقیقات نشان داده است که متعادل ترین فرزندان در محیط های پر از عشق و محبت والدین بزرگ شده اند. وقتی بچه ها احساس کنند صادقانه دوستشان داریم طوری احساس امنیت می کنند که تقریباً همیشه بی نیاز می شوند.

لوس شدن کودک، هیچ وقت نتیجه ابراز محبت بیش از اندازه نیست بلکه پیامد رفتارهای اشتباه دیگری است که به جای محبت انجام می گیرد. هر کودکی به حداقل یک بزرگسال نیاز دارد که دلبستۀ دیوانه وارش باشد. همین پیوند عاطفی است که کودکان را از نظر روانی سالم رشد می دهد. از اینکه دلبستگی و پایبندی دیوانه وار خود را به دختر یا پسرتان نشان دهید نگرانی نداشته باشید. وقتی ابراز مهر و محبت به فرزند خالصانه باشد، در ابراز آن افراط نکرده اید.

زمانی که به کودک زیاد توجه شود، آزادی و استقلال از او سلب می‌شود و کودک قدرت و توان تصمیم گیری نخواهد داشت، چراکه والدین به دلیل حمایتگری و توجه زیاد به جای کودک تصمیم می‌گیرند و این کودکان در آینده با مشکلاتی همچون اعتماد به نفس پایین، ناتوانی در انجام امور خود و ترس از شکست مواجه خواهند شد.

حد و مرز محبت به کودکان:

چیزی که به عنوان لوس شدن کودک در ذهن ما است نتیجۀ ابراز محبت زیاد نیست، بلکه ناشی از دادن چیزهای دیگر به جای محبت به اوست، چیزهایی مثل چشم پوشی از خطا، انتظارات اندک و دادن چیزهای جورواجور.

وقتی والدین حدودی برای بچه ها قرار نمی دهند، یا انتظاراتشان از آنان را به خاطر مهربان جلوه دادن خودشان کم می کنند، و یا وقتی اسباب بازی یا غذا یا هدایا را جایگزین محبت یا توجه واقعی می کنند آنوقت کودکان آسیب می بینند.

در واقع والدین با دادن پاسخ نامناسب به توجه طلبی کودک و نیاز او به دریافت محبت واقعی، تله «لوس شدن» را برای او باز می گذارند. چنین والدینی یاد نگرفته اند که محبت واقعی خود را نشان دهند و سعی می کنند از راه های دیگر آن را ابراز کنند غافل از این که هر کار دیگری غیر از ابراز محبت مستقیم به کودک، او را لوس می کند.

چگونگی ابراز محبت به کودکان:

 محبت به فرزندان در روش های مختلف صورت می گیرد،که مسلما این محبت ها به شیوه انتخابی والدین بستگی به مرحله رشد کودک مان دارد. محبت ما نسبت به نوزاد از راه‌های بسیار مستقیم و فیزیکی ابراز می‌شود. مثل غذا خوردن، بغل کردن، نوازش کردن حرف زدن و بازی با آنها.

در بچه‌های نوپا علاوه بر موارد فوق باید بر صحبت کردن با آنها، تشویق به یادگیری مهارت‌هایی مثل راه رفتن، غذا خوردن و لباس پوشیدن تاکید کرد. شروع سن مدرسه مرحله مهمی از مراحل رشد کودک است.

در این مرحله می‌توان برای محبت کردن به او، به کارهایی که در مدرسه انجام می‌دهد توجه کرد و نشان داد که از خواسته‌های او حمایت می‌شود و برای آنها ارزش قائل هستیم.

نباید محبت خود را تنها با بغل کردن، ادای کلمات و الفاظ خوب و رسیدگی به نیازهای فوری و جسمانی کودکان به آنها نشان داد. بلکه محبت واقعی در کمک به آنها برای بیشتر مستقل شدن و انجام کارهای شخصی می‌باشد.

وضع قانون در خانواده:

رعایت قانون در خانواده تاثیر بسیاری در زندگی فردی و اجتماعی دارد که از آن جمله می توان به پرورش حس مسئولیت پذیری در زندگی، وظیفه شناسی، جلوگیری از تنبلی، افزایش اعتماد به نفس و.. اشاره کرد.

قانون، زبان مشترک خانواده است که موجب جلوگیری از اختلاف نظر می شود. در صورت وجود قانون در خانواده، افراد از یک الگوی مشترک استفاده می کنند. در بحث مهارت فرزندپروری برای اینکه قانون در ذهن فرزندان به معنایی مثبت تبدیل شود.  والدین باید مراقب باشند و بدانند که سخت گیری بیش از حد همراه با تحکم در اجرای قانون ممکن است موجب اضطراب، ناخن جویدن، مکیدن انگشت و بسیاری از مشکلات رفتاری دیگر شود.