آوای سنت : آب در استان ما قصه پر غصه ایی دارد. کارشناس آب نیستم و نمی خواهم مانند دکتر پاپلی یزدی از مافیای قدرتمند آب در کشور بگویم که آب را هم قربانی منافع خود کرده است، و یا اینکه پیش بینی های دانشمندان را بازگو کنم که، جنگ های آینده بشر بیشتر بر سر منابع آبی خواهد بود، تا اهمیت آب بیشتر مشخص شود.
ولی بعنوان یک کشاورز و شهروند ساده می دانم که در استان سیستان و بلوچستان آب خودش یک داستان بزرگ دارد. داستانی بسیار غم انگیز، داستانی که شاید پایانش به یک بحران و حتی فاجعه ختم شود.
داستانی که در گذشته نه چندان دور هزاران خانواده سیستانی را مجبور به جلای وطن و کوچ به شمال کشور کرد، داستانی که سراسر رنج است و درد.
سیاست های نادرست آب و منابع آبی صدها قنات و چشمه خشک می کند، و به جای آنان مجوز حفر صدها چاه عمیق و نیمه عمیق و چاهک صادر تا آب سفره های آبی را دیوانه وار پمپاژ کند و با آبیاری سنتی صرف تولید محصولاتی کند که ارزش اقتصادی آنان خیلی کمتر از آب مصرفی برای تولید این محصولات است.
آبی که مدیریت نادرست آن در کشاورزی موجب خالی شدن صدها روستا و آبادی گشته و معضل اجتماعی بزرگی بنام حاشیه نشینی را رقم زده است. آبی که حتی در مرکز استان اب لوله کشی ان قابل شرب نیست و مردم باید دو هزینه برای آب پرداخت کنند.آبی که هنوز روستاهای زیادی به صورت سقایی آبرسانی می شوند، آبی که میلیون ها متر مکعب ان در فصل بارندگی به کشورهای همسایه می رود، و … به بحث تخصصی آب کاری ندارم، اما مهم است که بدانیم، بحران اب ریشه در خشکسالی و کمبود نزولات آسمانی دارد یا در مدیریت ناکارآمد منابع ابی و مافیای آب!
آب در استان ما تنها از مافیای آب، خشکسالی و مدیریت ضعیف رنج نمی برد. بلکه با سیاست هم گره خورده است. سیاستی که از بحران آب سود و بهره فراوان می برد. تا وقتی مردم تشنه باشند و مطالبه اصلی شان آب باشد به دیگر مطالبات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کمتر فکر می کنند. اولویت اول شان در انتخابات وعده های آبکی و آب است.
سخنان نماینده محترم چابهار و بردن یک بطری از آب هوتک و نوشیدن یک لیوان از آن و گذاشتن مابقی آن آب را برای دیگر مقامات و مسولان، داستان آب را بار دیگر بر سر زبان ها انداخت.
سخنانی که این سخن چاشنی آن است، آب در کوزه و ما تشنه لبانیم. در کنار دریا و اقیانوس بودن و آب نداشتن شاید مصداق این سخن باشد. سخنان این نماینده مردمی و شجاع نشان می دهد که واقعیت های داستان آب باید روزی به مردم گفته شود. تا کی می توان ان را انکار کرد؟ تا کی آب هوتک را بدست رئیس قوه مقننه، آقای لاریجانی در لوله می کنیم و در مسجد بعنوان یک طرح بزرگ آبرسانی به روستا برای مردم افتتاح و بوق کرنا می کنیم؟ تا کی معاون سیاسی وزارت کشور گوشه ایی از واقعیت آب را انکار و به آن واکنش سریع نشان می دهد و ادعای نماینده شجاع و صادق مردم را تکذیب می کند؟ در چند شهر استان، آب شهروندان آب شرب بهداشتی از آب لوله کشی شهری استفاده می کنند؟ چند روستا از آب لوله کشی بهداشتی برخوردار هستند؟
این چنین از سخنان به حق یک نماینده مردم بر آشفته نشوید، اگر راست می گوئید واقعیتهای آب را با آمار و اطلاعات درست به مردم بگوئید.واقعیت هایی که شاید نشان دهد مدیریت نادرست آب و مافیای آب مقصر بحران آب در کشور و استان محروم سیستان و بلوچستان است، نه خشکسالی و کمبود بارندگی، استان از توسعه و پیشرفت محروم است، اندکی انصاف، اندک منابع آبی آن را نابود نکنیم و مردم را از حق داشتن آب شرب بهداشتی محروم نسازیم.
از یک مطالبه به حق و درست مشوش نشویم. ما که طرح های بزرگی برای آب داریم، شیرین سازی آب دریا و انتقال آب از سواحل مکران به چند استان دیگر، رویای دسترسی به آب های ژرف در سیستان، بهتر نیست آب را درست مدیریت کنیم و سپس به این طرح های بزرگ و رویایی فکر کنیم.
و اما معاونت سیاسی وزارت کشور خیلی سریع نسبت به سخنان نماینده مردم واکنش نشان دادید و آن را در کمتر از ٢۴ ساعت بررسی و تکذیب نمودید. شاید سفرتان به استان برای دیدن واقعیتها اندکی دشوار باشد. ولی در همان پایتخت سری به گورستان ها، پارک ها، سطل های زباله، گرم خانه ها و … بزنید تا گور خواب ها ، کارتن خواب ها و معتادان متجاهر، زباله گرد ها و … را ببینید و بدانید فقر و نیاز مردم را به کجا کشانده است.
آمار و اطلاعاتی از سرقت مساجد بگیرید تا بدانید فقر، خانه خدا را هم نا امن کرده است، آمار و اطلاعاتی از نهادها و سازمان های خیریه و حمایتی بگیرید که چه جمعیتی از هموطنان تان زیر خط فقر و یا در فقر مطلق زندگی می کنند؟ از آنانی که برای زنده ماندن آگهی فروش کلیه داده اند، آماری از بالا رفتن سن ازدواج و پایین آمدن سن تن فروشی و اعتیاد، و… ؟! آماری از کودک فروشی و کودکان خیابانی و کار، فقر انسان را به هر کاری که تصور آن هم ساده نیست، می کشاند و درک ان برای انانی که طعم تلخ فقر را نچشیده اند، خیلی دشوار است.
کریم بخش کردی تمندانی
