برای رسیدن به رستگاری باید نگاه خود را تغییر دهیم
آوای سنت: مدرس حوزه علمیه ابوبکر تایبادی پرداخت زکات مال را باعث شکوفایی و آبادانی جامعه دانست.
به گزارش آوای سنت، مولانا بهزاد فقهی در گفتگو با خبرنگار ما، یکی از مهمترین مشکلات و عامل گرفتاری های کنونی جهان اسلام را انباشت مال و عدم توجه به پرداخت زکات و دستگیری از فقرا برشمرد و گفت: همه ما مسمان ها می دانیم که در پس از این دنیا، جهان دیگری نیز وجود دارد و طبق وعده قرآن کریم، بخوبی آگاه هستیم که پس از مرگ به سوی سرای آخرت خواهیم رفت. همه مرگ و میرهایی که اتفاق می افتد در حقیقت پژواک و بازتابی از سرای آخرت می باشد که به تجربه بشر رسیده است.
وی با بیان اینکه در جهان آخرت به کلیه اعمال دنیوی انسان فیصله داده می شود، افزود: این فیصله از یک سو می تواند عزت را برای ما به ارمغان بیاورد و یا از سوی دیگر موجب ذلت شود. هر آنچه که انسان در این دنیا با آن گذران کرده است از جمله فیصله فقر و یا ثروت، فیصله گرفتاری و یا بیماری و همچنین فیصله شکست و پیروزی مورد حسابرسی قرار می گیرند و کسی پیدا نخواهد شد که به داشته ها و نداشته هایش توجه نشود.
مولانا فقهی عقل های محدود را درگیر با زیبایی های دنیوی توصیف کرد و اظهار داشت: عشق واقعی و زیبایی حقیقی به ایمان شخص بستگی دارد. آنچه که از مال دنیا به ما رسیده است جزو باورهایی دنیوی انسان به حساب می آیند که بعنوان رزق بشر از سوی خدای متعال در نهاد وی قرار می گیرد. برخی انسان ها به ظاهر خیال می کنند مال و اموال شان را با استفاده از توانمندی فردی به دست می آورند و فقرا را جزو افراد ناتوان جامعه به حساب می آورند.
مدرس حوزه علمیه ابوبکر تایبادی در ادامه عنوان نمود: اگر عقل انسان به این باور و یقین برسد که ذاتا توانمند شده است، به این نتیجه می رسیم که این عقل در ظواهر دنیوی گرفتار شده است. برای رسیدن به رستگاری باید نگاه خود را به دنیا تغییر داده و چیزهایی را ببینیم که ارزشمند و ماندگار هستند. مال اندوزی را هدف نهایی نپنداریم، چرا که مادیات روی کره خاکی تا ابد باقی نخواهند ماند. اسباب زندگی ولو به مقدار بسیار، همیشه خوشبختی به همراه نمی آورند. کم نیستند اشخاصی که امکانات زیاد دارند، ولی روزگار را با فشار و استرس سپری می کنند. فرزند دارند، لیکن این فرزند به جای آنکه کمک حال باشد، به وسیله ای برای عذاب پدر خانواده تبدیل می شود.
مولانا فقهی تاکید کرد: شخصی که احساس مکنت و ثروت می کند در واقع امانت دار چیزی است که موقتا اختیار آنرا به عهده دارد. بسیاری از اشخاص صاجب نام و عنوان بودند که ثروت عظیم و بی پایان داشتند، اما تنها توانستند اندکی از آن ثروت را برای خودشان مصرف کنند. از این رو نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم از اینکه دچار زوال نعمت شود، به خالق یکتا پناه می برد.
لذا مال تنها برای این نیست که همه را تنها برای خود بخواهیم، بلکه مال برای این است که قدمی در راه ریشه کن کردن فقر از طریق اشتغالزایی برداریم. با قسمتی از دارایی هایمان اندکی دین الهی را تقویت دهیم. حضرت ابوبکر صدیق رضی الله عنه جزو اصحابی بود که مال و ثروت فراوانی داشت و وقتی اسلام آورد همه آنرا را در اختیار نبی اکرم قرار داد تا با آن بتواند دین را گسترش دهد.
این عالم اهل سنت متذکر شد: همچون مورچگان مال جمع نکنیم، چون در نهایت ممکن است از آن به ما بهره نرسد. همانگونه که برای ادای فریضه نماز و حج اقدام به خروج از خانه می کنیم، زکات مال را نیز باید به مکان معلوم آن تحویل داد. برخی افراد ثروتمند جامعه انتظار دارند شخص زکات گیرنده خودش باید برای گرفتن آن مراجعه کند که این یک تصور اشتباه است. بدون شک دادن مالی که بعنوان زکات می پردازیم می تواند فقیری را از کمبود و پریشانی نجات دهد، مکتب خانه ای را به شکوفایی برساند و محله ای را آباد نماید.
