حکم قهر کردن
آوای سنت : جایز نیست که دو نفر مسلمان تا بیشتر از سه روز باهم قهر باشند؛ دلیل آن حدیث صحیحی از پیامبر صلی الله علیه وسلم است که می فرمایند:
« لا تَقَاطَعُوا، ولا تَدابروا، ولا تباغضُوا، ولا تحاسدُوا، وکُونُوا عِبادَ اللَّهِ إخْوانا. ولا یحِلُّ لمُسْلِمٍ أنْ یهْجُرَ أخَاهُ فَوقَ ثَلاثٍ » ?متفقٌ علیه
با یکدیگر قطع رابطه نکرده و پشت نکنید و با هم دشمنی وحسد نورزید و ای بندگان خدا برادر باشید، روا نیست برای مسلمان که بیش از سه روز برادرش را ترک کند.
و نیز فرمودند:
« لا یحِلُّ لمُسْلِمٍ أنْ یَهْجُرَ أخَاهُ فوْقَ ثَلاثِ لَیال: یلتَقِیان، فیُعرِضُ هذا ویُعرِضُ هذا، وخَیْرُهُما الَّذِی یبْدأ بالسَّلامِ » ?متفقٌ علیه
برای مسلمان حلال نیست که بیش از سه شب برادرش را ترک کند که باهم روبرو شوند و از همدیگر روی گردانند و بهتر شان کسی است که به سلام آغاز می کند.
بنابراین نهی پیامبر صلی الله علیه وسلم دلالت بر تحریم دارد یعنی قطع ارتباط با برادر مسلمان حرام است که از سه روز بیشتر باشد.
با این وجود علما و ائمه ی دین با توجه به نصوص شرعی و سیره ی پیامبر صلی الله علیه وسلم و اصحاب رضی الله عنهم فرموده اند که گاهی لازم است فرد مسلمانی را هجر (طرد) نمود؛ و آن زمانی است که او مرتکب بدعتی منکر و یا گناه و فسقی آشکار می شود و با نصیحت و اندرز نیز حاضر نیست که از بدعت یا گناه خود دست بکشد، در این موارد برای تحذیر از افتادن در گمراهی بدعت او و نزدیک شدن و همراه شدن با وی در گناه و معصیت، باید از وی دوری جست و به اصطلاح وی را هجر نمود.
