صدقات و اعمال عام المنفعه توشه انسان در روز آخرت

آوای سنت: مدرس حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان صدقات جاریه و اندوخته های عام المنفعه را بهترین توشه برای کسب ثواب در دوران پس از مرگ برشمرد.

به گزارش آوای سنت، مولوی عبدالحکیم عثمانی در پاسخ به پرسش خبرنگار ما درباره اسبابی که پس از مرگ انسان می تواند مفید باشد گفت: آئین توحیدی اسلام در تربیت و اصلاح پیروانش قبل از هر چیز دیگر همواره عزت و شکوه انسانی مورد توجه قرار داده است. این آئین مقدس هرگز خواری و زبونی بنده را نپذیرفته و خشوع و خضوعش را در برابر غیر ازخود گناهی نابخشودنی دانسته است.

وی در توضیح بیشتر در پاسخ به این پرسش افزود: با اذعان به اینکه جز انبیاء (علیهم الصلوه و السلام) و کسانی که خاتم النبیین صلی الله علیه و سلم بر بهشتی بودن آنها بشارت داده است، هیچ بنده ی دیگر را بصورت معین با قطع و یقین نمی‌توان بر بهشتی بودن یا جهنمی بودنشان شهادت داد.
بنابراین در این مسئله که تمام رفتگان و مردگان پس از مرگ به اعمال و کردار خویش گرفتار خواهند بود، کاملا واضح و روشن است. در این رابطه روح انسان مرده به نیکان و صالحان در حال حیات امید خیر داشته و از بدکاران و گناهکاران دوری می جوید.

مولوی عثمانی ادامه داد: برای نیازمند بودن رفتگان به دعا، استغفار و ترحم بازماندگان کافی است بدانیم نصوص صریح و صحیح دین اسلام حاکی از این است که به محض جدا شدن روح و تایید مرگ، دست مرده از دنیا و تصرف در آن کاملا بسته و جدا می شود، شخص مرده حتی برای نجات خودش هم از غضب الهی هیچ توانی ندارد، چه رسد به نجات دیگران، مگر اینکه در دنیا دارای صدقات جاریه و اندوخته هایی باشد که بعد از موتش در حال رشد و گسترش هستند. این گروه از اشخاص در روز آخرت به فضل الهی با نیکی ها و حسناتی مواجه می شوند که باعث تعجب آنان می گردد.

مدرس حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان در حدیثی به نقل از نبی مکرم اسلام اظهار داشت: دست شخص فوت شده از دنیا کوتاه است و وی نیازمند ترحم زندگان می باشد. قاطبه علما نیز معتقدند که زندگان با دعا و اهدای ثواب می‌توانند مردگان را بهرمند نمایند.
شخص متوفی بعد از انفصال روح، جسدی آماده برای غسل و تکفین است و نخستین وظیفه ای که مومنین در قبال وی دارند درک نیازمند بودن شخص به دعا و استغفار است که تحت عنوان نماز جنازه ادا می گردد. انجام دعا و استغفار برای متوفی هر چند که در بین ما بعنوان نماز شناخته می شود، اما کمتر شباهتی با نماز دارد و بیشتر دعایی است که اسلام به انجام آن تاکید فراوان می کند.

مولوی عثمانی تاکید کرد: آنچه که ما از آن به نام نماز جنازه یاد می کنیم، در واقع انجام دعا، طلب مغفرت برای گناهان و درخواست شفاعت از باریتعالی به منظور قرار گرفتن روح متوفی در جوار امن الهی است.

زمانی که میت را در قبر می گذارند، بنا بر روایات صحیح مورد بازجویی قرار گرفته و از وی سؤالات اساسی توسط فرشتگان خاص می شود. در این حال شخص مرده شدیدا نیازمند به دعای زندگان است. پیامبر گرامی صلی الله علیه واله وسلم در اینباره فرمایش می دارد، براى استقامت وی دعا کنید که او اکنون در حال بازجویی است.
بنابراین دیدگاه توحیدی اسلام نسبت به رفتگان در هر مقامی که باشند، طلب بخشش و آمرزش همراه با دعای خیر برای آنها از جانب زندگان است. لذا آغاز انتقال از این جهان در حقیقت آغاز نیازهای واقعی فرد مومن به دعای زندگان است و انجام چنین عملی به هیچ وجه بستگی به بودن در مکان و زمان خاصی ندارد.