غفلت ما از یکدیگر به معنای غفلت از الله و قرآن کریم است

آوای سنت: امام جمعه اهل سنت طبس مسینا غفلت را باعث بیخبری امت اسلامی از یکدیگر دانست.

به گزارش آوای سنت ، مولانا سید محمد حسینی در گفتگو با خبرنگار ما با مشابه خواندن شرایط روحی انسان ها گفت: فاصله اجتماعی و شرایط بغرنج جوامع درگیر، همه مخلوقات را دچار مشکلات و پریشانی های روحی و روان پریشی کرده است.

وی افزود: از مدت ها پیش برخی از میان بشر ترجیح دادند تا میان خود و سایر هم کیشانشان فاصله بوجود آورده و دیوارهای دوری و جدایی را بلندتر از گذشته بنا کردند. وقتی که فعل ترحم از جامعه بشری برچیده شود، دوره ای پیش میاید که در آن کودکان، جوانان و پیران قتل و عام می شوند و کسی نیست که به داد و فریاد آنها برسد.

مولانا حسینی با بیان اینکه در نبود رحم و ترحم میان اقشار و تا مادامی که مردم همدیگر را فراموش کردند، خدای متعال موجودات بیرحمی را بر آنها مستولی می گرداند افزود: این گروه مخلوقات نه تنها به مردم مسلمان، بلکه حتی به خودشان هم رحم نمی کنند. افعال بی خبری و بی اعتمادی میانشان هر روز بلندتر می شود و سیر از گرسنه بی‌خبر می ماند. در اوضاع ضعیف اقتصادی هر اندازه که بر میزان ثروت و دارایی شخصی ما افزون گردد، بیشتر در نادانی گم شده و فاصله خود را با بستگان و خویشان وسعت بیشتری می بخشیم.

امام جمعه اهل سنت طبس مسینا اظهار داشت: غفلت ما از همدیگر به معنای غفلت از خدای متعال و قرآن کریم است. غفلت از نوعدوستی و فراهم کردن بسترهای خطا و اشتباه که امروز جوامع را در برگرفته است. می بینیم که کشورهای ابرقدرت مانند آمریکا و انگلیس چندین دهه در کشورهای اسلامی رخنه کرده و بر مردم آنها ظلم و ستم روا می دارند.

این عالم اهل سنت عنوان کرد: هر گاه که میان خالق با مخلوق فاصله ایجاد شود، باریتعالی وی را به خودش واگذار خواهد کرد. در گذشته قبایلی بودند که گذشته و حال را فراموش کردند و در خود رها شدند تا به ظلم و ستم گرفتار آیند. انبیا الهی و نبی مکرم صلی الله علیه وآله وسلم به درگاه خدای متعال دعا می کردند تا آنها را لحظه ای به خودشان واگذار نکند. انسان حتی اگر به اندازه لحظه ای در خودش رها شود سرنوشتی جز تباهی و نابودی نخواهد داشت.

مولانا حسینی وضعیت مسلمانان به گونه ای خواند که از دست مظالم روزگار می نالند و یادآور شد: اغنیا، ضعفا را فراموش کرده و نسبت به پیرامونی که در آن زندگی می کنند غافل هستند. نیاز داریم تا از نوع خود خبرگیری و دستگیری بعمل آوریم. همه ما نسبت به همنوع خود مسئول می باشیم. اگر قرار باشد که همه امکانات را برای خودمان خواسته و از حال همسایه غفلت ورزیم جامعه از مریضی و گرفتاری نجات نخواهد یافت.