فرازی از زندگی شهید دکتر مولانا محمد عادل خان

آوای سنت : ایشان فرزند ارشد شخصیت معروف علمی، شیخ‌الحدیث حضرت مولانا سلیم الله خان رحمه‌الله بودند.

در سال ۱۹۷۳میلادی از جامعه فاروقیه کراچی فارغ‌التحصیل شدند، در سال ۱۹۷۶ میلادی در دانشگاه کراچی رشته علوم انسانی را کسب نموده و در سال ۱۹۷۸میلادی فوق لیسانس زبان عربی را فرا گرفتند و سال ۱۹۹۲ در فرهنگسرای اسلامی به رتبهٔ دکتری دست یافتتد.

سال ۱۹۸۰ میلادی مدیریت ماهنامه الفاروق را بر عهده داشتند و این ماهنامه به زبانهای اردو، عربی و انگلیسی منتشر می‌شد.

در تحریک «سواد اعظم» همگام با پدر گرامی شان مولانا سلیم الله خان انجام وظیفه نمودند.

از سال ۱۹۸۶ م تا ۲۰۱۰ م معاون جامعه فاروقیه بودند و در همین ایام با پدر گرامی شان در پیشبرد اهداف جامعه فاروقیه از هیچ تلاشی دریغ نورزیدند.

چند سال در آمریکا مقیم بوده و در آنجا یک مرکز اسلامی تأسیس نمودند، از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ در دانشگاه کوالالامپور مالزی علوم اسلامی (معارف وحی) و انسانی را تدریس می‌نمودند.

از سال ۲۰۱۸ در مالزی وقت خود را صرف تحقیق و تصنیف نمودند. سپس از سوی هیأت تحصیلات عالیه دانشگاه ، جایزه رتبه بندی شده پنج ستاره را کسب کردند و این جایزه با دستان رئیس جمهور این کشور به مولانا عادل خان اهدا گردید.

ایشان رکن ارشد کمیته مرکزی و قانون اساسی وفاق المدارس العربیه پاکستان بودند.

مولانا عادل خان رحمه‌ الله علاوه بر زبان های اردو، عربی و انگلیسی بر چند زبان زنده دیگر دنیا تسلط داشتند، ایشان نه تنها معلم، خطیب و ادیب بودند، بلکه در علوم قرآنی، علوم حدیث، اسلامیات، اخلاقیات، مسائل فقهی، مقاصد شرعیه، تاریخ اسلام به ویژه تاریخ پاکستان از مهارت تامی برخوردار بودند.

فرزندان ایشان مولانا مفتی محمد انس عادل، مولانا عمیر، مولانا زبیر، مولانا حسن، یک دختر و همسر، دو برادر به نامهای مولانا عبیدالله خالد و عبدالرحمن داشتند، دو تن از فرزندانشان مولانا زبیر و مولانا حسن و دخترشان در مالزی مقیم هستند.

در سال ۲۰۱۷ م بعد وفات پدر گرامی شان مولانا سلیم الله خان رحمه‌الله به پاکستان بازگشتند و سرپرستی هر دو جامعه فاروقیه (قدیم و جدید) را بر عهده داشتند و به جای پدر گرانقدرشان بر منصب شیخ الحدیث فائز گشتند، سپس ریاست جامعه فاروقیه شاه فیصل کالونی را به برادرشان مولانا عبیدالله خالد واگذار نموده و خودشان به جامعه فاروقیه «حب چوکی» متمرکز شدند که اراده داشتند این مرکز علمی تبدیل به دانشگاه و حوزه علمیه گردد و فقط با زبان عربی درس و تدریس انجام شود.

ایشان سرپرست جامعه فاروقیه و مدیر جامعه فاروقیه حب چوکی بودند.

ترجمه: امید محمدی