دیروز جمعه بود
آوای سنت (ترجمه): دیروز جمعه بود!
پس از سالها, برای اولین بار درهای مسجد برای خواندن نماز جمعه باز نشد.
یعنی , نماز جمعه را به جماعت نخواندیم. (لازم به ذکر است که در ترکیه, به دلیل جلوگیری از شیوع کرونا ویروس, برپایی نمازهای جماعت , تا اطلاع ثانوی ممنوع شد).
سالها بود که روزهای جمعه, برای برپایی نماز جماعت جمعه, به مساجد روان می شدیم.
اما ارزش این نعمت بزرگ را درک نکرده بودیم. نماز جمعه را همانند یک نماز عادی تصور می کردیم.
حال, به دلیل مصیبت کروناویروس, قدر این نعمت ازدست رفته را دانستیم.
در این نقطه, با خود می اندیشیم که, چیزهایی که خیر می دانستیم می توانند وسیله شر باشند و چیزهایی که شر می دانستیم می توانند وسیله خیر باشند.
امیدواریم که کروناویروسی که آن را شر می دانیم وسیله خیر شود و نمازهای جمعه ای که بدون پی بردن به ارزش آن, خوانده ایم را من بعد , ارزش آن را درک کنیم و بخوانیم.
ما به باز بودن درهای مسجد, آن قدر عادت کرده ایم که قدر این نعمت را ندانسته ایم و امیدواریم وقتی درهای آن قفل شد, متوجه ارزش آن بشویم و تلاش کنیم تا لایق آن باشیم.
مطمئنا, دیروز , کسانی بودند که این دعاها را زمزمه کردند:
یارب, از مناره هایمان صدای اذان خاموش نشود.
یارب, باز بودن مساجدمان را برای ادای پنج وقت نماز, نصیب بگردان.
یارب, روزهایی را که بتوانیم دوباره نمازهایمان را به جماعت بخوانیم به ما عطا کن.
یارب, هرچه زودتر ما را از این مصیبت برهان.
شاید چند جمعه دیگر نیز این حسرت ما تکرار شود.
بله, این شر, می تواند وسیله ای شود تا به ارزش چیزهایی که تاکنون نسبت به آنها بی توجه بوده ایم پی ببریم.
همانند نماز جماعت, که آن را همانند یک نماز عادی می پنداشتیم. یا نماز جمعه, یا صدای اذان از مناره های مساجد. چیزهایی که قدر آنها را نمی دانستیم و اکنون پی به ارزش آنها می بریم.
این روزهای سخت را می توانیم با صبر, توکل و دعا پشت سر بگذاریم.
کافیست تا به توصیه های مسئولان گوش کنیم و به طور جدی به آنها عمل کنیم.
