تربیت فرزندانزن و خانواده

جوانان و بلای خانمانسوز “اعتیاد”

خانواده ها مراقب جوانان باشند

آوای سنت:هوا تازه مقداری روشن شده و خورشید تازه دارد شعاع‌ های امید بخشش را می‌ گستراند. نمازگزاران نماز صبح را در مسجد گزارده و دارند به خانه‌هایشان بازمی‌ گردند.

«زاهد» مثل همیشه پلاستیک زباله را بر کولش گذاشته و تِلوتلو در حرکت است. تمام شب در سطل‌های زباله گشته و کوچه و خیابان‌ها را درنوردیده، حاصلش شده کوله‌ باری از کارتن و زباله‌های بازیافتی دیگر.

او تمام این‌ها را گردآورده، نه از روی فقر و برای سیری شکم زن و فرزندانش. زن و فرزند ندارد. او می ‌خواهد با فروش آن‌ها مواد مصرفی روزانه‌ اش را تأمین کند. نمی ‌دانم چه مصرف می ‌کند، هرچه که هست سخت مثل کنِه به جانش چسبیده و او را از پای درآورده است.

با اینکه ۲۵ سال بیشتر عمر ندارد، اما هیچ اثری از شادابی و طراوتِ جوانی در او دیده نمی‌ شود.  ناخواسته با «زاهد» همکلام می‌ شوم و‌ در‌حالیکه دعای «الحَمدُ للهِ الذی عَافانِی مِمَّا ابتَلاهُ و فضَّلنی عَلیٰ کثیرٍ مِمَّن خَلَقَ تفضیلا» را بر زبان دارم، به او سلام می‌ کنم. جواب نمی‌ دهد. درعوض با چشم‌های پژمرده‌ از زیر موهای ژولیده‌اش نگاهم می‌ کند. مجدد سلام می ‌کنم. این‌ بار می‌ گوید: سلااام. لحظه‌ ای نگاهش می ‌کنم و می ‌پرسم: این‌ها چیه؟ با زبان بی ‌زبانی می‌ گوید: کارتن.

دوست دارم از سرگذشت او بیشتر بدانم، اما می‌ بینم که نای صحبت‌ کردن ندارد. سراغ سؤال اصلی‌ام می ‌روم و می ‌پرسم: چه شد که به این روزگار گرفتار شدید؟

جوابش یک کلمه است، می‌گوید: «رفقا!»؛ و ساکت می ‌شود. با خود می‌ گویم که حتما اگر توانایی داشت می ‌گفت: تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

آری، این حکایت تلخ و گزنده هر شب و روز زاهد و دوستانش است. او و دوستانش هیچ هدفی در زندگی جز رسیدن به مواد مصرفی روزانه‌ شان ندارند. برایشان خانواده، زن‌ وفرزند، پدر و مادر معنایی ندارد.

به‌ راستی زاهد و دوستانش معتاد از مادر متولد نشده‌اند، بلکه زاییدهٔ جامعهٔ ناسالم و تربیت نادرست ما هستند.

آنان روزگاری جوانانی چست و چالاک بوده‌اند. امید زندگی پدران و مادرانشان بوده‌اند، اما «اعتیاد» امروز آن‌ها را از پای درآورده است. بهار جوانی ‌شان تبدیل به خزانی سوزناک شده است.

لازم است که بکوشیم تا زاهدهای بیشتری را از دست ندهیم. مادرهای بیشتری داغدار جوانان زنده‌ شان نشوند.

لازم است خانواده‌ها نسبت به تربیت فرزندان حساسیت بیشتری نشان دهند.

در مدارس پیامدهای اعتیاد و مواد مخدر و راه‌های پیشگیری از آن را به دانش ‌آموزان آموزش بدهند. خطیبان و سخنوران به تبیین شناعت اعتیاد از منظر باورهای دینی بپردازند. نویسندگان و رسانه‌ها از مضرات اعتیاد و پیامدهای آن بگویند. دولتمردان زمینه اشتغال جوانان را فراهم کنند. مسئولان نظامی و امنیتی از فروش مواد مخدر جلوگیری کنند.

قطعا می ‌توانیم با استعانت از پروردگار متعال و با یک بسیج عمومی این بلای خانمانسوز را از خود دفع کنیم، اگر بخواهیم./

شاکر رئیسی

 کانال تلگرامی نویسنده

برچسب ها

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن