مقالات و یادداشت ها

فاصله اعتقاد و عمل از نگاه آموزه های اسلامی

Amin Ahsan Islahi

آوای سنت : یکی از رایج ترین تصورات غلط دوران ما این فرض است که تأیید برخی از عقاید خاص برای رستگاری کافی است. این کار با هزینه بی توجهی به اعمال و اخلاق نیک انجام می شود.

این برداشت غلط در ابتدا محدود به برخی فرقه ها بود. با این حال ، اکنون آن را در کل بدن مؤمنین فرو رفته است ، به طوری که محکوم کردن آن دشوار است.

چشم انداز اشتباه
با وجود محبوبیت آن ، باید تأیید کنیم که این تصور غلط خلاف آموزه های قرآن و سنت پیامبر است.

تقریباً در هر نمونه ای که انسان را به اعتقاد ایمان می آورد ، قرآن در همان زمان می پرسد که باید کارهای نیک انجام دهد. بنابراین آشکار است که هر دو بهم پیوسته اند.

از هر مؤمنی انتظار می رود که کارهای نیک انجام دهد. مثلا،مؤمنان همان کسانى‏ اند که چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل مى کنند (۲)همانان که نماز را به پا مى دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ ایم انفاق مى کنند (۳)آنان هستند که حقا مؤمنند براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نیکو خواهد بود (۴). (متن قرآن, سوره ۸: الأنفال, آیه ۲ -۴)

درخت ایمان
قرآن ایمان را به یک درخت میوه بارور تشبیه می کند که ریشه های آن عمیقاً جاسازی شده و شاخه های آن پراکنده است و در همه فصول میوه می آورد:

“آیا ندیدى خدا چگونه مثل زده سخنى پاک که مانند درختى پاک است که ریشه‏ اش استوار و شاخه‏ اش در آسمان است (۲۴) میوه‏ اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‏ دهد و خدا مثلها را براى مردم مى‏ زند شاید که آنان پند گیرند (۲۵)”. (متن قرآن, سوره ۱۴: إبراهیم, آیه ۲۴ -۲۵)

“درخت خوب” در متن فوق بدیهی است که مخفف ایمان است. ریشه های آن که عمیقاً تعبیه شده اند ، نشانگر ایمانی است که در طبیعت انسانی عمیقاً نفوذ می کند. به عبارت دیگر ، این چیزی غیر سطحی و بدون ریشه نیست ، یا چیزی نیست که به راحتی از بین برود. در تقابل شدید با آن بی ایمانی است که هیچ پایه و محکمی ندارد (ابراهیم ۱۴:۲۶)

ایمان مانند درخت قوی است که در اثر طوفان فرو ریخته نمی شود. علاوه بر این ، در تمام فصول میوه می دهد. شعب گسترده آن ، سایه و پناهگاه همه را فراهم می کند. توهم در اینجا به نعمت های ناشی از زندگی پرهیزگار مؤمن است. افراد در تماس با او نیز مزایای بسیاری از او به دست می آورند.

میوه های ایمان در زندگی واقعی
این فواید در زندگی عملی آشکار است و ایمان او را تحمل می کند. به مؤمن کمک می کند تا همانطور که خداوند فرموده است ، به تعالی و ارتفاعات برسد: {هر کس سربلندى مى‏ خواهد سربلندى یکسره از آن خداست‏ سخنان پاکیزه به سوى او بالا مى ‏رود و کار شایسته به آن رفعت مى ‏بخشد و کسانى که با حیله و مکر کارهاى بد مى کنند عذابى سخت‏ خواهند داشت و نیرنگشان خود تباه مى‏ گردد }.(متن قرآن, سوره ۳۵: فاطر, آیه ۱۰).

ما از این آیه می آموزیم که کلمات خوب صعود می کنند – این ماهیت آنهاست – اما آنها به حمایت نیاز دارند ، که با اعمال خوب ارائه می شود. در این مفهوم ، ممکن است ایمان با تاکتی که شکوفا می شود مقایسه شود ، زیرا برخی حمایت ها را بدست می آورد – بدون حمایت نمی تواند رشد خوبی داشته باشد ، در هر صورت.

با استناد به قیاس فوق ، می توان اعتقاد داشت که ایمان واقعی وابسته به اطاعت کامل از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است. رفتار شخص باید شواهد فراوانی برای ایمان شخص ارائه دهد. اگر ادعای ایمان با تقلید شخص از الگوی پیامبر اثبات نشود ، ایمانی به دست نمی آید. ناگفته نماند که کسی که با این شواهد ایمان کسی را اثبات نکند ، نمی تواند به عنوان مؤمن در نظر گرفته شود.

قرآن اشاره می کند :
{ولى چنین نیست به پروردگارت قسم که ایمان نمى ‏آورند مگر آنکه تو را در مورد آنچه میان آنان مایه اختلاف است داور گردانند سپس از حکمى که کرده‏ اى در دلهایشان احساس ناراحتى [و تردید] نکنند و کاملا سر تسلیم فرود آورند. } (متن قرآن, سوره ۴: النساء, آیه۶۵)

آیه ای که فقط نقل شد خطاب به منافقانی است که نمایش در آغوش گرفتن از اسلام را نشان می دهند ، زیرا از قدرت رشد سریع آن غافل بودند. با این حال ، آنها روابط نزدیکی با یهودیان در داخل و اطراف مدینه حفظ کردند و همچنان از برخی قدرت سیاسی محدود برخوردار بودند ، زیرا هنوز دولت اسلامی کاملاً تأسیس نشده بود. بنابراین ، این منافقان پرونده های خود را به جای پیامبر (صلی الله علیه و آله) به دادگاههای یهود منتقل کردند ، به این امید که با توسل به رشوه و وسایل ناعادلانه دیگر بتوانند در دادگاه تأثیر بگذارند و قضاوت را در آنها تضمین کنند. لطف.

قرآن می گوید که این عمل شان خلاف ادعای ایمان است. زیرا ایمان اقتضا می کند که آنها پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به عنوان ولی فقیه بدست آورند و از تصمیم او پیروی کنند. اگر آنها در انجام این کار ناکام باشند ، ادعای ایمان را نمی توان پذیرفت. قرآن این نقطه را به جای دیگر به خانه می آورد:

{در حقیقت مؤمنان کسانى‏ اند که به خدا و پیامبر او گرویده و [دیگر] شک نیاورده و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کرده‏ اند اینانند که راستکردارند.} (متن قرآن, سوره ۴۹: الحجرات, آیه ۱۵)

منبع : aboutislam

برچسب ها

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن