رعایت اصول و قواعد بهداشتی دستور شریعت است
آوای سنت: استاد دینی حوزه علمیه الصدیق بیرجند بی توجهی به پروتکل های بهداشتی و به خطر انداختن جان خود و سایر انسان ها را از عوامل ارتکاب به گناه دانست.
به گزارش آوای سنت، مولوی محمد کریم زاده طی بیاناتی به مبحث بیماری کرونا و راه های پیشگیری و درمان بیماری از “دیدگاه شریعت اسلام” پرداخت و گفت: همه ما باید به این باور برسیم ویروس کرونا سربازی از طرف الله متعال است که فرستاد تا عجز و ناتوان علم بشر به همگان ثابت شود. بیماری فراگیر کرونا تمام عالم را بهم ریخته و انسان ها را به خود درگیر کرده است. این ویروسی است در قالب یک سفیر و یک سرباز به صورت نامرئی تا عجز علم بشر را به آنها نشان دهد.
امروز تمام آزمایشگاه های مدرن دنیا و همه دانشمندان مدعی تمام کشورهایی که ادعای تک قطبی بودن و اداره دنیا را داشتند، در مقابل این سفیر کوچک الهی زانو زدند. دین مبین اسلام در رابطه با بیماری های مسری و واگیردار، پیشگیری و راهکارها و سفارش هایی برای تمام عالم انسانیت کرده است.
وی در پاسخ به این پرسش که پیشگیری و مقابله با ویروس کرونا چه جایگاهی در اسلام دارد، افزود: ما در صدر اسلام امراضی مشابه چنین مرض کرونا داشتیم که دامنه فراگیری آن ها گرچه کمتر بود، اما از سوی دیگر دامنه دار و واگیر نیز بود و جوامع آن زمان را تحت تاثیر قرار می داد. متاسفانه تعداد زیادی از مردم موضوع توکل و اعتماد به خدای متعال را دلیل قرار داده و از زدن ماسک، فاصله گذاری اجتماعی و رعایت پروتکل های بهداشتی سر باز می زنند. با کمال احترام، نسبت به این دیدگاه باید عرض کنم، این گونه برداشت ها نوعی کج فهمی دینی و درست بررسی نکردن متون و دستورات قرآن کریم بحساب می آید.
ما روایتی در صحیحین داریم که رسول گرامی اسلام در رابطه با بیماری جذام که در آن زمان واگیردار و کشنده بود، تعبیر زیبایی ارائه کرده و فرمایش کرده است، از انسان جذامی و فردی که مبتلا به بیماری جذام است، فرار کنید چنان که از یک شیر فرار می کنید. از این جریان می فهمیم که حفظ جان، هدفی متعالی می باشد و نباید براحتی از کنار آن عبور کرد. نجات جان و حفظ جان یک اصل مسلم در اصول و مفاهیم دینی ما بشمار می رود و هر آنچه موجبات آزار رساندن انسان ها می شود چه برای خود ما و چه برای دیگران حرام شمرده می شود.
مولوی کریم زاده اظهار داشت: در عهد نبوی بیماری طاعون بعنوان یک بیماری واگیردار و بدون درمان شایع گردید، لذا نبی مکرم اسلام اینگونه نظر داد، کسانی که در محدوده طاعون قرار گرفته اند، گرچه هنوز آثار مریضی در آنها شخص مشهود نیست، اما احتمال گرفتار شدنشان وجود دارد و نباید از امروز هم توصیه ها بر این است که مردم در مساجد، محیط های عمومی و اماکن شلوغ، فاصله اجتماعی را رعایت کنند. همچنان که در صدر اسلام نیز این مسائل رعایت می شد. اینها مفاهیمی است که ما در دین الهی خود داریم و بدون شک همان خدایی که خالق و متصرف همه چیز است، موثر در همه امور هم خواهد بود. با توجه به شرایط کنونی جامعه اگر به دلیل دور ماندن از بیماری کشنده کرونا پروتکل های بهداشتی را رعایت کرده و ماسک می زنیم، بخاطر این است که از بلای کرونا ایمن نگه باقی بمانیم. برای گریز از خطرات در دنیایی که دار الاسباب است می بایست وسایل و اسباب لازم را بکار ببریم. می توان این گونه تجزیه و تحلیل کرد که این ویروس برای یک عده می تواند در حکم عذاب باشد و درباره عده ای دیگر آزمون بحساب آید. برای انسان های مومن و موحد امتحانی است که خودشان را در ترازوی سنجش قرار داده و ببینند که چه میزان صبور هستند.
مولوی کریم زاده با تاکید بر این مطلب که متون دینی پیشگیری را مقدم بر درمان قرار داده است، عنوان نمود: باریتعالی وسایل و اسباب پیشگیری را به همراه دانش لازم و کافی در اختیار بشر قرار داده است تا که بتوانند علاج غلبه بر بیماری را پیدا کنند. موثر واقعی الله متعال است، لیکن این بدان معنا نیست که کرونا را ساده انگاشته و با سهل انگاری جان خود را به خطر بیانداریم. ایمان داشته باشیم تاثیر هر تلاش و کوششی که پزشکان برای تولید واکسن از خود نشان می دهند و هر تدبیری که در این بین اندیشیده و به اجرا در آید تنها به اذن خدای متعال موثر واقع خواهد گردید. بنابراین کسی که اسباب نجات را از بلا را در زندگی خود بکار نبندد در مقابل جان خود و سایرین مسئول است.
تفاوت و دیدگاه بندگان با غیر مومن در این است که ما یگانه موثر واقعی را الله می دانیم و با ایمان به این باور از اسباب موجود استفاده می کنیم، ولی به آن ها اعتماد نداریم و موثر واقعی و پشتوانه ان را الله متعال می دانیم.
مولوی کریم زاده یادآور شد: باید برای بعد از کرونا برنامه داشته باشیم در نتیجه این عقب ماندگی های معنوی مساجد خالی شده مدارس دینی و مراکز علمی در تعطیلی بسر می برند، دوره های آموزش قرآن و جلسات دینی و مذهبی ما از رونق افتاده است. به فکر جبران باشیم از خدای متعال عذرخواهی کرده و به سوی رحمت وی بازگردیم.
