حوادث یازدهم سپتامبر بهانه آمریکا برای اشغالگری

آوای سنت : استاد دانشگاه هرات، حملات یازده سپتامبر را بهانه آمریکا و غرب برای سال ها اشغالگری در افغانستان دانست.

به گزارش آوای سنت، دکتر عبدالمجید صمیم در گفتگو با خبرنگار ما با اشاره به این مطلب که افغانستان در طول سال های اشغالگری توسط بیگانگان رنگ و روی امنیت و آرامش پایدار را به خود ندیده است، گفت: بی تردید ملت افغان خواهان برخورداری از امنیت در خانه و کاشانه می باشند و تا مادامی که در این سرزمین به جای بذر کشاورزی، مین و تله انفجاری کاشته شود، محصول به دست آمده چیزی جز دیدن صحنه کشته شدن انسان ها نخواهد بود.

دکتر صمیم افزود: اشغالگری های طولانی مدت، جنگ های فرسایشی، کشته شدن مردم بی دفاع و مشکلات اقتصادی روی روان هر انسانی تاثیرات مخربی بر جای می گذارد. گرچه نمی توان افغانستان را تنها قربانی زیاده خواهی ها دانست، اما این سرزمین سال های زیادی را در جنگ بسر برده و صدمات وارده بیش از آن چیزی است که بتوان به سادگی جبران کرد. پس از حملات یازدهم سپتامبر اروپا و آمریکا همه دستگاه های در توان خود را بکار گرفتند تا از مسلمانان چهره خشونت طلب ساخته و سپس به بهانه تعقیب عاملان آن حمله کشور افغانستان را به اشغال خود در آوردند.

استاد و عضو هیات علمی دانشگاه هرات در تحلیل سال ها اشغالگری افغانستان از سوی قدرت های غربی اظهار داشت: هرچند بیش از دو دهه حضور نظامیان آمریکا و اروپا در افغانستان بوده، اما این کشور نتوانسته به ثبات سیاسی و امنیت اقتصادی دست یابد.

غربی‌ها نخواستند چرخه اقتصادی افغانستان در مسیر خودکفایی به گردش درآید. بودن در شرایط جنگی چیزی نیست که هیچ ملتی بتواند با آن کنار بیاید. تفاوت زیادی وجود دارد میان سرزمینی که واقعیت تلخ اشغال را با گوشت و پوست خود لمس می کند با مللی که جنگ را از دور نظاره گر هستند. تغذیه ناکافی در شهرها و روستاها، کمبود امکانات درمانی، رکود شدید اقتصادی و بیکاری های فزاینده بخشی از نسل جوان افغان را ناگزیر از آن کرده است که برای کسب درآمد مسیر کشورهای همسایه و دور دست را در پیش بگیرند.

دکتر صمیم عدم میل بازگشت به سرزمین پدری را یکی از ده ها اثر ویرانگر جنگ در افغانستان دانست وگفت: به طور کلی تا زمانی که ملت افغان به امنیت کامل نرسد روند میل به مهاجرت و ترک سرزمین به قوت خود باقی خواهد ماند. در دورانی که جنگنده های آمریکایی پایتخت را مورد حمله قرار می دادند تمام شهر از هجم بالای انفجارها در خود می لرزید. هضم وقایعی از این دست برای مردم عادی و علی الخصوص برای کودکانی که به سن مدرسه می رسند، دشوار می باشد.

فرار مغزها سرمایه انسانی کشور را هدر می دهد. سابقا متقاضیان بکار به خاطر نبود درآمد به دلیل نبود در بخش کشاورزی و صنعت ترجیح می دادند تفنگ به دست گرفته و از راه جنگ امرار معاش کنند. تفنگ باعث ایجاد نوعی غرور کاذب در افراد شده و حس برتری را قوت می بخشد. لذا درگیری ‌های موقتی میان افراد در یک محله با محله دیگر و رد و بدل شدن مهمات جنگی آن قدر که یک شهر را به تعطیلی بکشاند مهم به حساب نمی آمد.