اصل دگرپذیری لازمه تحکیم وحدت اسلامی
آوای سنت: عالم و اندیشمند اهل سنت افغان با اشاره بر اصل یکدیگرپذیری توجه به شیوه بزرگان در تقویت وحدت و برادری اسلامی را مورد تاکید قرار داد.
به گزارش آوای سنت، مولانا سید منیر منور، مسلیمن و آحاد دنیای اسلام را در عصر طلایی از نظر همدیگرپذیری، وحدت و برادری، الگوی و پرچمدار سایر نسل ها خواند و گفت: متاسفانه تمامی آن حالات و اشتیاقی که در مسلمانان اولیه دیده می شد، امروز رخت بربسته و آن اتحاد و یکدلی مثال زدنی رنگ باخته است. اسلام به همدیگرپذیری تاکید فراوان می دارد. اینکه بتوانیم تحمل را در خود بالا برده و در عفو و گذشت مانند اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم سرمشق آیندگان قرار بگیریم.
وی در اینباره افزود: به تعاون به معنای همکاری فیمابین در قرآن کریم اشارات مهمی شده است. روشی که وحدت و اخوت را در میان مسلمین دائمی و پایدار می سازد. نسل های گذشته علاوه بر آبادانی سرزمین اجدادی خود برای نجات سرزمین های دیگران تلاش می کردند، ولی در عصر حاضر توجه به اهمیت و جایگاه قرآن کم تر شده و به فرامین آن بندرت عمل می شود.
مولانا منور اقسام مختلف همدیگر پذیری را در بنیان خانواده و جامعه دانست و اظهار داشت: در اکثر خانواده ها روابط میان زن و شوهر به مفهومی که انتظار می رود به صورت حسنه پیش نمی رود. کوچکترین مشاجرات به دعوا و کینه تبدیل شده و اندک دلخوری ها پس از دشنام و ضرب و شتم به طلاق ختم می شوند! میان برخی والدین و فرزندان فاصله بسیار است.
جمعی از یک بنیان که هر یک به خودشان فکر می کنند. خشم آنی پدید آورنده دعوا و از عادات شیطان به حساب می آید و بلعکس با حلم، بردباری و گذشت می توان از پیدا شدن آشوب و فتنه جلوگیری بعمل آورد. اگر در یک خانواده از اشتباه کودک گذشت نکرده و با وی به مهربانی برخورد نکنیم، مطمئنا همین رفتار را در جامعه هم خواهیم دید.
این خطیب اهل سنت افغان با بیان این مطلب که مسئولین بردبار قادر به مدیریت یک مجموعه را در امنیت و آرامش هستند، یادآور شد: نبود تسامح و همزیستی در برخی از کشورهای مسلمان موجب شده تا مردم بیگناه زیادی قربانی آتش کینه و اختلاف شوند. نبی مکرم صلی الله علیه وآله وسلم با جاهلان با گذشت رفتار می کرد تا توفیق فهم و کمال پیدا کنند.
آن حضرت برای چنین روزی سال ها صبر پیشه کرد. از مکه اخراج شد. صدمات جسمی را نادیده گرفت. آسیب های روانی را به جان خرید. به دفعات شهادت بهترین یارانش به دست مشرکان شد را به چشم دید، اما مقدس ترین هدف یعنی هدایت بشر را فدای امیال شخصی نکرد. روشی که جامعه ای را از تباهی به آبادانی رساند. امروز ما هم می توانیم با تاسی از این مسیر روشن به جای جنگ و خونریزی طریق بزرگان دین را در پیش بگیریم.
مولانا منور انتقام جویی را نتیجه ناآرامی دل توصیف کرد و خاطر نشان ساخت: در حال حیات یکدیگر را دوست داشته باشیم. در صله رحم قدم پیش بگذاریم و این سنت حسنه را به زمان دیگر موکول نکنیم. تا عمر باقی است برای تقویت محبت با برادران خود همپیمان شویم. هرگز اینگونه نیست که عجل تا ابد به ما فرصت دهد. با اعصاب خراب کاری را از پیش نبریم. اصل مشورت و احترام به نظر سایرین را از یاد نبریم. فراموش نکنیم که تنها با صبح و آشتی می توانیم ترقی و تعالی سرزمین های مسلمانان را رقم بزنیم.
