ترویج فساد و بی بندوباری مستوجب کیفر الهی است
آوای سنت: امام جمعه اهل سنت بندرترکمن ترویج فساد و سخن چینی را مستوجب کیفر و عذابی سخت در دنیا و آخرت عنوان کرد.
به گزارش آوای سنت، عبدالرحمن آخوند کر در پاسخ به سوالی درباره ترویج مصادیق فساد و از جمله فحشاهای فردی و اجتماعی با اشاره به حالات سرای پس از موت، عذاب قبر، پریشانی برزخ و روز قیامت گفت: در این وادی رفتنی وظیفه مسلمانان نسبت به یکدیگر این است که حامی یکدیگر باشند.
در حدیث رسول گرامی صلی الله علیه وآله آمده است امت مسلمان مانند اجزای یک بدن به حساب می آیند که اگر عضوی درمند شود دیگر عضوها را نیز بی قرار می کند. در این حال کسی که ادعای ایمان به خدا و رسول دارد چگونه می تواند با ایجاد مزاحمت به نوامیس مردم و با بستن تهمت و غیبت زندگی را برای همنوع مسلمانش سخت و دشوار کند!
آخوند کر یکی از تبعات ترویج فاحشه گری را پیدایش غم و ناراحتی در ظاهر و باطن جوامع خواند و افزود: بدترین انسان ها کسانی هستند که برای دیگر مردم بدی بیاورند. به محض شنیدن یک شایعه آن را نشر کرده و شخصیت اشخاص را زیر سوال می برند. خصوصا بازی با آبروی مردم جزو منعیات دین است.
نقل شایعاتی که مبنای حقیقی ندارند خود نوعی سخن کذب معنی می دهد. امروز بیشترین آسیب از پخش سخنان بی اساس و تخریب شخصیت اشخاص وارد می شود. عادت شده که در صحبت های فیمابین وارد خصوصی ترین مسائل مردم شده و جزء به جزء رفتارهایشان را به چالش می کشیم.
امام جمعه اهل سنت بندرترکمن سخن چینی را مستوجب کیفر و عذابی سخت در دنیا و آخرت عنوان کرد و متذکر شد: متاسفانه برخی نیز فاحشه گری را بوسیله بد حجابی و استفاده از البسه نامناسب ترویج می دهند. این کار نفی سریح آیه قرآن است و کسی که کلام حق را باور نداشته و یا به آن بی اعتنا باشد در واقع ایمانش را به خطر انداخته است.
دو نفر بدحجاب نفر سوم را هم به جمع خودشان اضافه می کنند و در کوتاه مدت می بینیم که اکثر جوانان بدحجاب و یا بی حجاب شده اند. به یک چنین اجتماعی چگونه می توان اعتماد کرد و با چه اطمینانی می توان به آینده فرزندان امیدوار ماند!
آخوند کر با انتقاد از برخی رفتارهای رایج ضد اسلامی اظهار داشت: با الگو برداری از فرهنگ مبتذل اروپا می بینیم که جشن های مناسبی ما تبدیل به محل رقص و آواز اجتماعت مختلط اعم از زنان و مردان جوان شده است. با اجاره سنگین تالارهای خصوصی مراسمی را تدارک می بینیم که در آن به جای دعای خیر علما، بساط خمر و شراب مهیا شده است و این گونه خشم و غضب الهی را به جان می خرند. همه این کارها از مصادیق فاحشه گری بوده و دیگران را نیز تشویق به رفتار مشابه می نماید.
یک نظر اجمالی به رفتارها کفایت می کند که بدانیم چرا مردم در گذشته با وجود کمبود امکانات زندگی آسوده خاطری داشتند و ما به چه دلیل در اوج برخورداری از بهترین وسایل رفاهی دائما از دغدغه و استرس رنج می بریم. در دادگستری ها هجمی از پرونده های مشاجرات میان زنان و شوهران جریان دارند که حکایت از اوضاع امروز ما می کند. بی شک همه این حالات از سرکوب اعتقادات و عقاید دینی سرچشمه می گیرند.
دنیا را محل زندگی ایمانی قرار دهیم. از نشر مفاسدی که در فضای مجازی دیده می شود پرهیز کنیم. راه توبه از گناهان را در پیش بگیریم، زیرا خداوند کسانی را که گناه کرده و سپس به افشای آن در میان مردم می پردازند، نمی بخشد.
