آوای سنت : از آنجایی که طالبان پس ازخروج آمریکا، کنترل بیشتر اراضی افغانستان را در دست گرفت،رئیس جمهور ترکیه این جنبش را بعنوان یک اقدام واقعی یا واقعیت در نظر گرفت،او دربرخی از اظهارات خود طالبان را تحسین کرد وتمایل خود را برای گفتگو با آنها اعلام کرد اما صریح و مستقیم آنها را به رسمیت نشناخت.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت در ۲۵ آگوست ، وزارت دفاع ترکیه – در بیانیه ای – آغاز عقب نشینی و تخلیه سربازان ترک از خاک افغانستان ،به ویژه از فرودگاه بین المللی حامد کرزی را در کابل اعلام کرد.
در بیانیه این وزارتخانه آمده است که ترکیه تا زمانی که مردم افغانستان بخواهند در کنار برادران افغان خواهد بود،آنهابا افتخار به خانه باز می گردند زیراماموریت محوله را با موفقیت انجام داده است.
ترکیه با این کار خود از هرگونه تنش با طالبان در مورد نیروهای خود در آنجا اجتناب کرده است، به ویژه از آنجایی که شماری ازرهبران طالبان درسخنان خود تأیید کردند که موضع گیری آنها نسبت به حضور خارجی در افغانستان،عمومی و اصولی است و منحصراً متوجه ترکیه نیست.
نکته قابل توجه این است که تصمیم برای خروج ترکیه با توجه به اظهارات دو طرف در مورد تمایل به گفتگوی ثمربخش و حفظ روابط در آینده به نفع هر دو طرف و دو کشور صورت گرفت.
آنکارا پیشتر از طریق مولود چاووش اوغلو ، وزیر امور خارجه خود ،آگاهی خود را از تغییرات اساسی در صحنه افغانستان اعلام کرده بود.وزیرخارجه ترکیه برخی از اظهارات طالبان پس از به دست گرفتن کنترل کشور،به ویژه اظهارات مربوط به حقوق و آزادی ها واعلام تغییر رویکرد پیشین آنها را ستود. اما او همواره این تمجید را با تمایل خود به مشاهده این اظهارات در سیاست و روی زمین مرتبط می داند،که به خوش بینی محتاطانه ای اشاره می کند که آنکارا طبق گفته اردوغان به طالبان نزدیک می شود.
بنابراین،ترکیه با واقعیت جدید سروکار دارد که طالبان بخش مهمی از این واقعیت جدید و شاید مهمترین آن است.اما وزیرخارجه این کشورحاضرنشد به طور مستقیم و صریح ، کنترل طالبان بر کشور را به رسمیت بشناسد.او در پاسخ به این سوال که آیا کشورش طالبان را به رسمیت می شناسد ، پاسخ داد:ابتدا باید ببینیم دولت چگونه تشکیل می شود.
در تحلیل پیشینه این خوش بینی محتاطانه، دلایل اصلی زیر را می توان مشاهده کرد:
اول: تمایل آنکارا برای هماهنگی با موضع جامعه بین المللی به ویژه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی در برابر طالبان است و تلاش می کند در این زمینه تکروی نکند.به ویژه آنکه ترکیه بخش عمده ای از نیروهای ناتو بود و در ماموریت خوددر افغانستان سهیم بود و امروز نیز نیروهای این کشور همزمان با بقیه نیروهای ناتو از افغانستان خارج می شوند.
ثانیاً : اظهارات مثبت متعددی که طالبان در هفته های اخیر منتشر کرده اند به این معناست که آنها نسبت به دو دهه قبل بسیار تغییر کرده اند،ترکیه محتاط است که مبادا این اظهارات تنها ابزاری برای جلب پذیرش ملی و بین المللی باشد بنابراین ،آنکارا نمی خواهد در به رسمیت شناختن جنبشی که ممکن است مرتکب نقض اظهارات خود شود یا اظهارات کنونی خود را در آینده نزدیک تکذیب کند،تعجیل نماید.
ثالثاً: آنکارا می خواهد سیاست های طالبان را ببیند نه فقط بیانیه های آنهارا، و نمی خواهد قبل از مشخص شدن مسیرسیاست های طالبان به آنها چک سفید دهد.
چهارم: اینکه آنکارا دوست دارد طالبان به تنهایی حکومت نکنند، بلکه یک دولت ملی فراگیر داشته باشند و احزاب مختلف به ویژه جریانات سیاسی متصل به ترک مانند تاجیک ها ،ازبک ها و ترکمن ها را در برگیرد.
رئیس جمهور ترکیه بر باز بودن آغوش کشورش برای همه احزاب در افغانستان تأکید کرد و سخنگوی ریاست جمهوری این کشور نیز معتقد است تشکیل دولتی فراگیر، مهمترین اقدام طالبان است.کالین افزود تشکیل دولتی که همه گروه های قومی و سیاسی کشور در آن سهیم باشند روابط افغانستان با جهان از جمله ترکیه را آسان تر می کند.
پنجم: ترکیه می داند که گفت و گویی که با طالبان آغاز خواهد کرد(وشاید آغاز کرده )یک فرایند مذاکره بین دو طرف خواهد بود تا در مورد ویژگیهای آینده روابط بین دو طرف بر اساس برد-برد به تفاهم برسند، بنابراین ،تعجیل ترکیه در به رسمیت شناختن طالبان ممکن است اتلاف کارتی باشد که می تواند در مذاکرات مورد انتظار به نفع این کشور باشد.
