آوای سنت : جامعه جهانی پس از زلزله ای که دست کم ۱۰۰۰ نفر را در افغانستان کشته است، با یک آزمون واقعی روبرو است.
چندین کشور و نهاد، از جمله بریتانیا و اتحادیه اروپا، ارائه کمک های بسیار مورد نیاز را آغاز کرده اند،اما موضع ایالات متحده درباره این موضوع، بحث برانگیز بوده است.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، علیرغم مخالفت هند از هرگونه گفتگو با طالبان،یک هواپیمای کمکی نیروی هوایی هند در منطقه تحت کنترل طالبان فرود آمد.این امر نشان از تغییر احتمالی موضع دهلی نو در قبال افغانستان دارد. پاکستان نیز کاروان های کمک های نیازهای اساسی فرستاد و ایران نیز متعهد شد که کمک کند.
پایتخت های غربی باید از منطقه ای شدن کمک های بشردوستانه استقبال کنند. زیرا پایدارتر و کارآمدتر است. اما واشنگتن با وجود اینکه بزرگترین تامین کننده کمک هاست ، همچنان موضع سخت خود را در برخورد با افغانستان به رهبری طالبان حفظ کرده است.
در حالی که افغانستان از تلفات جانی بهبود می یابد، واشنگتن به ارزیابی گزینه های کمک خود ادامه می دهد که نشان دهنده امتناع مستمر از همکاری مستقیم با طالبان است. موضع آمریکا سؤالاتی را در مورد اخلاقی بودن پاسخ ندادن به یک تراژدی انسانی بزرگ در کشوری که به مدت دو دهه توسط ایالات متحده اشغال شده است، ایجاد می کند.
حتی اگر دولت سابق افغانستان که از سوی واشنگتن حمایت می شد اکنون در قدرت بود، قطعا با وجود حمایت زیاد ایالات متحده و متحدانش، برای مقابله با زلزله ای به این بزرگی دچار مشکل می شد.
اگرچه طالبان سیاست هایی را اتخاذ می کند که از مشارکت کشورهای خارجی جلوگیری می کند، اما موضع ایالات متحده مانع اصلی توسعه افغانستان است. واشنگتن به مصادره ذخایر ارزی افغانستان که برای اقتصاد ضروری است، ادامه می دهد.
به نظر می رسد موضع سخت واشنگتن در قبال طالبان با مواضع آمریکا در دوره مذاکراتی که قبل از تصمیم برای خروج از افغانستان گرفته شد، در تضاد باشد. دیپلمات های آمریکایی با رهبران طالبان عکس گرفتند و با هم خندیدند و در نهایت دولت افغانستان را از مذاکرات کنار گذاشتند.
این زلزله آزمونی برای دولت بایدن است که آیا گام های بیشتری برای تعامل با افغان ها در زمان بحران برخواهد داشت، یا در حالی که شرکا و دشمنان ایالات متحده دست یاری می دهند، این کشور در حاشیه باقی می ماند؟
