آوای سنت : درحال حاضر بزرگ‌ترین مشکل زنان در جامعه عدم برخورداری آنها از حقوق مساوی با مردان از حیث تملک، احراز مشاغل، ورود به جامعه، امنیت و… است. وجود این مشکلات باعث شده زنان درجامعه احساس نابرابری کنند.
متاسفانه زنان در فرهنگ عمومی جامعه ما به چشم جنس دوم نگریسته شده و از امکاناتی برابر با مردان برخوردار نیستند. وجود چنین نگاهی باعث می‌شود که زنان به عنوان افرادی ضعیف با توانایی کمتر از مردان درنظر گرفته شوند که در برخورد با مشکلات ضعیف هستند.
کاربرد کلماتی همچون ضعیفه در وصف زنان ناشی از همین رویکرد است. به علت همین دید در مورد زنان، آنان در جامعه ما فاقد امنیت شخصی و شغلی هستند.مشکل اصلی زنان در حقیقت ناشی از فرهنگ جامعه است ؛ متاسفانه شکل‌گیری قوانین ما نیز براساس همین فرهنگ صورت گرفته است و به همین علت زنان به لحاظ حقوقی نیز با مشکلاتی روبه رو هستند.
در خصوص مسائل خانوادگی نیز زنان با خلاء قانونی روبه رو هستند. قانون مدنی ایران مرد را به عنوان رئیس خانواده شناخته است؛ همچنین انتخاب مسکن را از حقوق مرد دانسته است، مگر آنکه در سند ازدواج حق تعیین مسکن به زن داده شود. مسائلی از این دست باعث می‌شود زنان از احساس نابرابری با مردان در رنج باشند.
درخصوص تربیت فرزندان نیز هرچند که بار اصلی نگهداری و تربیت آنان بر دوش زن است و نقش اصلی را در اینباره زن ایفا می‌کند، اما جهت‌گیری قوانین درکشور به نحوی است که زنان درمورد تربیت فرزندان و تصمیم‌گیری در مورد آینده آنها با محدودیت‌هایی روبه رو بوده و مرد به عنوان تصمیم‌گیرنده نهایی در اینگونه مسائل در نظر گرفته شده است.
در زندگی زناشویی نیز نگاه جامعه به گونه‌ای است که گویی مرد می‌تواند هرطور که می‌خواهد با زن رفتار کند. واقعیت امر این است که قوانین ملی و بین المللی و قوانین شرعی ما چنین اجازه‌ای را به مرد نمی‌دهد. در حقیقت چنین نگاهی مبتنی بر قوانین ما نیست، بلکه برپایه سنت‌ها و رسومی تدوین شده است که درطول زمان شکل گرفته و به یک قاعده تبدیل شده است.
اختلافی که بین زن و مرد ازنظر توانایی‌هایی که جامعه برای آنها ترسیم کرده است وجود دارد باعث می‌شود که زنان کشور که بیش از نیمی از جمعیت کشور را تشکیل داده و توانایی تولید ثروت ، مدیریت و انجام خدمات را دارند آنطور که باید و شاید وارد عرصه‌های اجتماعی نشوند. چنانکه امروزه به جز در بخش‌های آموزشی و بهداشتی در سایر بخش‌ها همچون بخش‌های مدیریتی،تجارت ،خدمات و… زنان از فرصت‌های برابر با مردان برخوردار نبوده و امکان برخورداری از چنین فرصت‌هایی کمتر به آنها داده شده است .
با توجه به بستر فرهنگی نابرابری که درمورد زنان وجود دارد زنان یا به صورت خود خواسته از کار کناره‌گیری می‌کنند یا موقعیت‌های مساوی برای احراز شغل برای آنها به وجود نمی‌آید؛به عنوان مثال درسطوح مدیریتی شرایط به گونه ای است که زنان درنظر گرفته نمی‌شوند.
تازمانی که در فرهنگ جامعه زنان فاقد جایگاه مناسب و درخور باشند قوانین نیز نمی‌تواند اصلاح شود؛زیرا قوانین زمانی می‌توانند کارکرد مناسبی داشته باشند که درجامعه زمینه لازم وجود داشته باشد .
صداو سیما نیز می‌تواند از طریق تولید و پخش برنامه‌هایی مناسب، نگاه سنتی به زن را در جامعه تغییر دهد و گامی موثر در بهبود وضعیت زنان در کشور بردارد.
مادامی که برنامه‌ریزی در امور زنان توسط مردانی که خود نگاهی مردسالارانه دارند انجام می‌شود و یا قوانین دینی ما توسط مجریان قانون به‌گونه‌ای تفسیر می‌شود که نقش زنان را کمرنگ کرده و آنها را به حاشیه می‌راند نمی‌توانیم مشکلات زنان را حل و فصل نماییم.
