آوای سنت : سخن ما در مورد شخصیتی است که شاید در بیشتر جوامع به او توجهی نمی‌شود. شخصیتی که انسان از او متولد می‌شود و در ابتدای حیات خود از او تغذیه می‌کند. کسی‌که لقب مادر را برایش گذاشته‌اند که به گفته برخی، بهشت در زیر قدم‌هایش قرار دارد. فرشتگانی همچون ام‌المومنین عایشه(رض)، فاطمهالزهراء(رض)، حضرت مریم(ع)، خدیجه کبری(رض) و ….. از جنس همین موجود مهربان هستند. آری؛ سخن ما در مورد زن است.
?️زن در دوران جاهلیت قبل از اسلام:
زنان قبل اسلام از بسیاری از حقوق انسانی و اجتماعی خود محروم بودند. مانند:
۱- حق ارث نداشتند و عرب‌ها می‌گفتند: از ما ارث نمی‌برد مگر کسی که شمشیر و اسلحه بر دوش می‌گیرد و از کیان و شرافت ما دفاع می‌کند.
۲- زن حقی بر شوهرش نداشت و تعداد طلاق معین نبود و نیز تعدد همسر حد و مرز مشخصی نداشت و اگر مردی که دارای چند همسر بود وفات می‌کرد، فرزند بزرگتر برای ازدواج با زنان پدرش از دیگران مستحق تر بود.
۳- عدت زن در زمان جاهلیت یک سال کامل بود و زنان به بدترین و زشت‌ترین حالت به سوگ شوهران از دست‌داده خود می‌نشستند. زن در مدت عدت بدترین لباس‌ها را می‌پوشید، در بدترین خانه سکنی می‌گزید، ناخن‌هایش را کوتاه نمی‌کرد و موهای زائد بدنش را نمی‌گرفت.
۴- در میان عرب‌های دوران جاهلیت انواعی از ازدواج فاسد رواج داشت، مانند: گروهی از مردم با یک همسر همبستر می‌شدند و آن زن حق داشت فرزندی را که به دنیا می‌آورد به هر یک از آن مردان که می‌خواست نسبت بدهد. مرد از همسرش می‌خواست تا با فرد مشخصی از سران قوم و افرادی که به شجاعت معروف بودند همبستر شود تا فرزندی چون آن مرد در شجاعت به دنیا آورد. نکاح موقت یکی از انواع ازدواج‌های رایج آن زمان بود.”
مقوله‌ای از امیرالمؤمنین عمر‌بن‌الخطاب(رض) موجود است که می‌فرمایند: ما در دوران جاهلیت قبل از اسلام، زنان را چیزی حساب نمی‌کردیم، اما وقتی اسلام آمد و خداوند حقوق زنان را در قرآن یاد کرد ما پی بردیم که زنان بر گردن ما حق دارند.
عرب‌های جاهلیت، دختران را ناپسند و بدشگون می‌دانستند و فرزندان دختر خود را از ترس عیب و عار، زنده به‌گور می‌کردند. اما وقتی اسلام آمد، این عمل آنها را نپذیرفت و آن را کار زشت و ناپسندی قرار داد. این‌ها نمونه‌هایی از رفتار زمان جاهلیت بود با زنان.
منبع: کتاب “اسلام و بزرگداشت زن”؛
مولف: محمد بن جمیل زینو؛
مترجم: محمدگل گمشادزهی
