آوای سنت : ای مسلمانان! مراسمِ بسیار بزرگی فرا رسیده است که خداوند در این مراسم بندگانش را اکرام و اعزار می‌کند. این مراسم، ماه مبارک رمضان است. ماه بخشش و رحمت الهی بر بندگان.
روزه، عبادت بدنی است که بنده با نیت تقرب به درگاه خداوند در طول روز شرعی از فجر صادق تا مغرب از کلیه چیزهایی که روزه را باطل می‌کند خودداری می‌کند. روزه در واقع یک پالایش درونی است که نفس را تزکیه می‌کند، روح را پاک می‌کند و نفس را آرام می‌سازد، تن را سالم و روح را تقویت می‌کند. روزه ارادۀ انسان را استوار می‌سازد و بر صبر و بردباری او می‌افزاید. یکی از نکات بارز روزه این است که انسان به فکر تهی دستان و بینوایان و گرسنگان می‌افتد و برای رفع نیازشان می‌کوشد.
حضرت سلمان فارسی رضی الله عنه از حضرت نبی کریم صلی الله علیه وسلم نقل می‌کند که فرمودند: « ماه مبارک و عظیمی نزدیک است که در آن شبی است که از هزار سال بهتر است. خداوند متعال در این ماه روزه‌اش را فرض کرده و قیام شب آنرا (تراویح) ثواب قرار داده است. هر کس در این ماه با انجام دادن کار نیک قرب خدا را حاصل کند، آنچنان است که گویا فرضی را در غیر رمضان انجام داده است، و هرکس در این ماه فرض را به جا آورد، مثل کسی است که در غیر رمضان هفتاد فرض را ادا نموده است، این ماه صبر است و جزای صبر، بهشت الله جل جلاله خواهد بود. در این ماه در رزق مؤمن اضافه می‌شود، هر کس که روزه‌داری را افطار بدهد، این امر باعث مغفرت گناهان و باعث آزادی وی از آتش جهنم خواهد بود و به اندازۀ ثواب روزه‌دار به ثواب خواهد رسید، بدون اینکه از ثواب روزه‌دار چیزی کم شود.» صحابه عرض کردند: یا رسول الله! هر شخص از ما این وسعت مالی را ندارد که بتواند روزه‌داری را افطاری بدهد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم فرمودند: «این ثواب را خداوند به آن شخص هم مرحمت می‌فرمایدکه روزه‌داری را افطاری بدهد با یک دانه خرما یا یک لیوان آب یا جرعه‌ای شیر. این ماهی است که اول آن رحمت، وسط آن، مغفرت و آخر آن آزادی از آتش جهنم است. هرکس در کار خادم خود در این ماه تخفیفی بدهد، خداوند گناهانش را می‌بخشد و او را از آتش جهنم آزاد می‌فرماید. و چهار چیز را در این ماه به کثرت انجام دهید: دو چیز که با آنها پروردگار خود را خشنود می‌کنید؛ به کثرت ذکر کردن کلمه طیبه و استغفار کردن است و دو چیز دیگر این است که لقاء و جنت الله را از او بخواهید و از آتش جهنم به او پناه ببرید. و هر کس روزه‌داری را آب بنوشاند، خداوند متعال در روز قیامت از حوض من شربتی به وی می‌نوشاند که پس از آن تا در بهشت داخل شود، تشنه نخواهد شد.»
سلف صالح از صحابه و تابعین برای رسیدن به این موسم (رمضان)که نیکی‌ها در آن چند برابر می‌شود، بی‌صبرانه انتظار می‌کشیدند و شش ماه پیش از رمضان دعا می‌کردند : «پروردگارا در ماه رجب و شعبان یاری‌مان فرما و ما را به رمضان برسان.» همۀ این تلاش‌ها بیان‌گر آن بود که آنان برای استفاده‌ی بیشتر از لحظه‌های رمضان برنامه ریزی و آمادگی می‌کردند تا تمام لحظه‌های رمضان را در عبادت‌های متنوع از قبیل: ذکر، دعا، تلاوت، قیام الیل، صدقه، اعتکاف و… صرف نمایند.
چه بسا افرادی هستند که ماه‌های رمضان از آنها گذشته، ولی آنها هیچ استفاده‌ای از این ماه پر فیض غیر از گفتگوهای لا یعنی، مشغولیت‌های باطل و خواب، نکردند./ انوار وب
