آوای سنت: خبرپذیرش عضویت کامل ایران در سازمان همکاری شانگهای در روز جمعه ۲۶ شهریور ماه در بیست و یکمین اجلاس سران این سازمان، به خبر نخست غالب رسانه های مهم داخلی و منطقه ای تبدیل شد.
غالب رسانه های فعال، با انتشار این خبر،پذیرش ایران در این سازمان را گام بلند ایران برای خروج از انزوای سیاسی و اقتصادی قلمداد کردند.
این توفیق بزرگ دیپلماتیک در شرایطی رخ داد که برخی از تحلیل گران داخلی و خارجی در آستانه سفر رئیس جمهور به شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان،خاطر نشان کردند که بدون حل مشکل تحریم ها و تصویب FATF پذیرش عضویت کشورمان در این سازمان مهم جهانی انجام نخواهد شد.
بر خلاف این پیش بینی ها،در نتیجه به تلاش های دیپلماتیک صورت گرفته در هفته های اخیر از طرف ایران و حمایت های دو عضو بزرگ این سازمان (روسیه و چین) ایران به عضویت کامل این سازمان درآمد.
جمهوری اسلامی ایران قبل از این و در سال ۲۰۰۵ میلادی به مدت ۱۵ سال به عنوان عضو ناظر این سازمان پذیرفته شده بود.در سالهای گذشته تلاش دولتمردان برای ورود کامل در این سازمان به سرانجام نرسید.
سازمان همکاری شانگهای با هدف مبارزه با تهدیدهای امنیتی جدید و با گردهمایی سران کشورهای روسیه، چین، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان در سال ۱۹۹۶ در شهر شانگهای تحت عنوان گروه «شانگهای ۵» پا به عرصه ظهور گذاشت.
محدوده جغرافیایی سازمان شانگهای حدو ۶۰ میلیون کیلومتر مربع و جمعیتی آن حدود سه میلیارد نفر است. یعنی حدود یک سوم مساحت و جعیت جهان را در بر گرفته است.
پروفسور ویلیام بیمن استاد دانشگاه مینه‌سوتای آمریکا گفت:در صورت عضویت دائمی ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای، بسیاری از تحریم‌های یکجانبه غرب، قدرت فعلی و اولیه خود را از دست خواهند داد. وی افزود: عضویت دائم ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای نقطه آشکارساز ریل‌گذاری اقتصادی ایران در عرصه روابط بین‌الملل است.
سازمان همکاری شانگهای را از جمله معدود سازمان‌هایی با ماهیت امنیتی و نظامی می‌توان دانست که «حوزه تمدنی آنگلوساکسونی» به آن راه ندارد. درخواست سال ۲۰۰۵ ایالات متحده آمریکا نیز برای عضویت در این سازمان از سوی کشورهای حاضر در این سازمان رد شد.
در حوزه اقتصادی، اعضای سازمان شانگهای نزدیک به ۲۵ درصد تولید ناخالص ملی دنیا را در اختیار دارند و با گذشت زمان به احتمال زیاد از ۵ قدرت اول اقتصادی دنیا دو کشور عضو این سازمان خواهند بود.
از بین قدرت‌های اتمی نیز چهار قدرت اتمی دنیا یعنی روسیه، چین، هند و پاکستان عضو این پیمان هستند.
همچنین چین و روسیه به عنوان دو عضو از پنج عضو دائم شورای امنیت نیز ستون‌های اصلی پیمان فوق هستند، همین مسئله برای درک اینکه چرا سازمان همکاری شانگهای اهمیتی ورای یک سازمان امنیت منطقه‌ای دارد برای هر ناظری کافی است.
البته حضور ایران با توجه به موقعیت کم نظیر جغرافیایی آن در چهارراه اتصال غرب به شرق و شمال به جنوب ،برای سازمان همکاری شانگهای از درجه اهمیت بالایی برخوردار است.
بر اساس همین شرایط غالب کارشناسان اعتقاد دارند عضویت کامل ایران در این سازمان متضمن تامین منافع متقابل برای ایران از یک طرف و اعضای سازمان از طرف دیگر است.
لحظه پذیرش عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای
سرویس سیاسی آوای سنت
