سایه ای پشت در نیست !
یادداشتی از خانم کتایون محمودی درباره روزهای کرونایی
آوای سنت : کرونا تهاجمش را بر دیوار کوتاه فقیران ، دو چندان کرده و ضعیفان را نشانه رفته است . این میان زنان سرپرست خانواده ، وضعیت بدتری دارند .
وقتی می گوییم : پدر با دست پر به خانه می آید ؛ پدر سایه ی خانه است ؛ این جا معنا می گیرد و زنان سرپرست خانواده ، در شرایط بدتری هستند . خانواده ای که مادر درگیر نبردی نابرابر با نامردی های کروناست و کودکان چون شبح هایی سرد ، ضعف و نفس های به شماره افتاده ی مادر را می بینند .
نمی دانم چگونه می شود تصویر این اندوه را کشید تا قلب های مهربان را لرزاند که در خانه ای تاریک ؛ مادر مریض است و کسی جز خدا خبر ندارد .
اجاق خاموش و طوفانی که پنجره های لرزان را در هم می کوبد و چشم هایی که حتی به باز شدن در ، امیدی ندارند . این روزهای سخت ، سراغ داریم مادرانی که مردانه کار می کردند و حالا با بیکاری و کرونا ، اسیر چنگ های بیرحم این دیو هستند .
بچه هایی که چشم به سقف آسمان دارند و دست های کوچکشان به آن سوی پنجره که خدایا : فراموشمان نکنند بندگان خوبت که این روزها ؛ سخت به کمک هایشان محتاجیم و کو دست یاری رسانی که بر در بکوبد و یک کیلو گوشت و میوه ای تازه برای مادرمان پشت در بگذارد و برود …
خدایا …سایه ای پشت در نیست .
خودت خورشید این خانه ها باش و بندگان مهربانت را مامور کن که به فریاد این خانه ها برسند…
خدایا …فراموششان نکن
یاریمان کنید تا در این خانه ها را بکوبیم .
کتایون محمودی
آبان نود و نه
