آوای سنت : پروفسور جودت بهجت، استاد امور امنیت ملی در مرکز مطالعات استراتژیک خاور نزدیک و جنوب آسیا در دانشگاه دفاع ملی وزارت دفاع آمریکا می گوید:منطقه در آستانه توافق هسته ای بین ایالات متحده و ایران است.بهجت در گفتگو با الخلیج آن لاین تاکید کرد که توافق هسته ای ایران،کشورهای حاشیه خلیج فارس را به ایجاد آرامش در همسایگی ایران سوق خواهد داد.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، بهجت پیش بینی کرد در صورت اجرای توافق،هم دموکرات ها و هم اسرائیلی ها مخالفت شدید خود را با این توافق هسته ای اعلام کنند،وی افزود مخالفت اسرائیل کاملا محرمانه خواهد بود.
وی همچنین گفت هدف قرار دادن پایگاه ها و تأسیسات نظامی آمریکا در منطقه ممکن است رهبران نظامی این کشور را به اتخاذ سناریوهایی مشابه خروج از افغانستان سوق دهد.
متن گفتگوی او با الخلیج آنلاین به شرح زیر است:
آیا انتظار دارید به توافق هسته ای بین تهران و واشنگتن دست پیدا کنید؟ آیا این تصمیم شما به بحران انرژی جهانی مربوط می شود؟
من فکر می‌کنم که احتمال توافق هسته‌ای وجود داشته باشد، زیرا همه گزارش‌های منتشر شده از پایتخت‌های غربی و تهران حاکی از آن است که این توافق بین ۹۰ تا ۹۵ درصد اتفاق می افتد،پس شانس خوبی وجود دارد که ما در آستانه یک توافق هسته ای هستیم. البته ذکر این نکته ضروری است که جنگ در اوکراین به افزایش نیاز جهانی به نفت ایران کمک کرد.
قدرت نظامی و اقتصادی ایران را پس از توافق هسته ای،چگونه می بینید؟
این برآورد به ماهیت توافق هسته‌ای بستگی دارد، اما به نظر می رسد ایران از این توافق،به ویژه در عرصه های اقتصادی و نظامی سود خواهد برد.
مهم ترین آن بازگرداندن وجوه مسدود شده در بانک های مختلف دنیا به منظور بهره مندی از این نقدینگی مالی در بهبود اقتصاد ایران و توسعه توان نظامی تهران است.
وضعیت نظامی کشورهای حاشیه خلیج فارس را پس از توافق به ویژه با توجه به نزدیک شدن این کشورها به ایران چگونه ارزیابی می کنید؟
کشورهای حاشیه خلیج فارس در تلاش هستند تا مواضع خصمانه ای با ایران اتخاذ نکنند و مصداق عینی این رفتارمی تواند امارات باشد که سطح روابط دیپلماتیک با ایران را بالاتر برد.
علاوه بر امارت،مذاکرات غیررسمی عربستان سعودی نیز ممکن است به تفاهمات مهمی در روابط با ایران منجر شود.
در این زمینه، این تصور در میان کشورهای حاشیه خلیج فارس حاکم است که افزایش توان نظامی ایران مستلزم نوعی نزدیک شدن به ایران و یا حداقل عدم رویارویی با آن است.
موضوع دیگر این است که عادی سازی روابط کشورهای حاشیه خلیج فارس با اسرائیل مورد استقبال افکار عمومی این کشورها قرار نگرفت.بنابراین، این کشورها از طریق روابط حسنه با اسرائیل و ایالات متحده آمریکا و در عین حال روابط متوازن با ایران به دنبال حضوری معتدل و میانه در منطقه هستند.
آیا می توان انتظار داشت که حجم حضور آمریکا در منطقه خلیج فارس کاهش یابد؟
این سوال یا این احتمالات را می توان از طریق مطالعه دقیق صحنه های عینی پاسخ داد.
با سفر جو بایدن،رئیس جمهور آمریکا به عربستان سعودی آغاز می کنیم که طی آن وی تاکید کرد که کشورش از خاورمیانه خارج نخواهد شد.اما آنچه رئیس جمهور آمریکا نگفته این است که کشورش تنها قدرت در خاورمیانه نیست.جایی که روسیه و چین نیزحضور دارند.بنابراین آمریکا از منطقه خارج نخواهد شد و با توجه به حضور گسترده قدرت های جهانی در منطقه، ممکن است حضورش طولانی شود.
آیا دستیابی به توافق هسته ای با ایران یک نگرانی در داخل آمریکا و متحدانش در منطقه به وجود می آورد؟
انتظار می رود امضای توافق هسته ای با ایران مانند هر تصمیم سیاسی، انتقادات زیادی را به خصوص در اسرائیل به همراه داشته باشد، اسرائیل حتما اعلام خواهد کرد که با این توافقنامه موافق نیست.
با توجه به شناخت من از چگونگی تصمیم گیری سیاسی در اسرائیل، تمرکز آنها بر رد این تصمیم و اعلام ناموفق بودن توافق در این شکل خواهد بود.آنهاخواهد گفت این تصمیم می توانست به روشی متفاوت یا بهتر از این امضا شود.
در مورد ایالات متحده آمریکا نیزبا توجه به ماهیت حزبی این کشور، هر اقدام رئیس جمهور دموکرات توسط حزب جمهوری خواه مورد انتقاد و هدف قرار خواهد گرفت.بر اساس این دیدگاه، آنچه جمهوری‌خواهان و اسرائیلی‌ها را متحد می‌کند،توافق آنها بر این است که این تصمیم از کیفیت خوبی برخوردار نیست و نیازها و اهداف ملی آمریکا و اسرائیل را برآورده نمی‌کند.و اینکه پرزیدنت بایدن می توانست تصمیمی متفاوت بگیرد.
آیا اسرائیل فقط به محکومیت سیاسی و استفاده از گروه های فشار در واشنگتن بسنده خواهد کرد؟یا می تواند تا آنجا پیش برود که به ایران حمله نظامی کند؟
دو عامل مهم در پاسخ به این سوال وجود دارد، اول عامل سیاسی است،اسرائیل از اشتباه مهلکی که بنیامین نتانیاهو،نخست وزیر سابق اسرائیل هنگام بازدید از کنگره مرتکب شد وعلیه باراک اوباما،رئیس جمهور سابق آمریکا سخنرانی کرد،درس های زیادی آموخت.
این اقدام از سوی جامعه سیاسی آمریکا اشتباه بزرگی تلقی شد و واضح است که اسرائیل از این اقدام درس گرفته و محکومیت مشابهی نخواهد داشت.آنچه من می خواهم به آن برسم این است که اگر توافق هسته ای حاصل شود،مخالفت اسرائیل مخفی خواهد بود و علنی نیست.
در مورد عامل نظامی،باید بگویم در صورت توافق آمریکا با ایران،روی آوردن اسرائیل به این گزینه علیه تهران،کاردشواری است،اما در عین حال، اسرائیل می تواند اقدامات خود را در زمینه دیگری تشدید کند که آن،ترور دانشمندان هسته ای ایران یا حمله به مواضع ایران در سوریه و عراق است.
در مجموع،من هرگونه رویارویی مستقیم بین اسرائیل و ایران را رد می‌کنم.
آیا حملات اخیر به پایگاه های نظامی ایالات متحده می تواند فشاری برای پایان دادن به حضور نظامی آمریکا به ویژه در سوریه و عراق باشد؟
رهبران آمریکا،مانند هر کشور دیگری، وقتی تصمیم به حضور در هر کشوری می‌گیرند، پس از مطالعه دقیق اوضاع داخلی آن کشورها و بررسی دقیق سود و زیان است.مثلاً در افغانستان بر اساس محاسبات انجام شده،سران نظامی آمریکا به سبب هزینه هنگفت این حضور نظامی،تصمیم به عقب نشینی از این کشورگرفتند.
اما در مورد سوال شما در مورد افزایش حملات به پایگاه‌های نظامی آمریکا در سوریه و عراق و اینکه آیا این حملات، رهبران نظامی آمریکا را به اتخاذ سناریویی مشابه خروج از افغانستان سوق می دهندیا خیر؟نظر شخصی من این است که این احتمال وجود دارد و بعید نیست این اتفاق بیافتند.
