تزلزل جایگاه انسان زمینه ساز انحطاط جوامع
آوای سنت: خطیب مسجد جامع هرات تزلزل جایگاه انسانی را باعث حرکت جامعه به سوی انحطاط تحلیل کرد.
به گزارش آوای سنت مولانا سید توفیق منور در گفتگو با خبرنگار ما، در پاسخ به دلایل سقوط جوامع به سوی انحطاط در ابعاد دینی، سیاسی و اقتصادی با اشاره به زیر شاخه های مرتبط گفت: ناسپاسی و عدم شگرگزاری در برابر نعمت های الهی یکی از موارد مزید بر علت می باشد. برخی انسان ها متمول به عادت بدی دچار شده و کفران می کنند. کفران نعمت بدین معنی است که از امکانات بر خلاف دستورات قرآن کریم استفاده کنیم. پاره ای مردم نعمت را محدود به پیرامون زندگی خود می دانند، اما بنا به فرمایش آیه شریف، نعمات ها را نمی توان شمرد و هر آنچه که داریم و کمک دهنده هستند جزو الطاف خدای متعال به حساب می آیند.
عبرت های پند آموز از سرنوشت کسانی که قدر لطف الهی را نفهمیده و به درد گرسنگی گرفتار آمده اند در تاریخ به دفعات اتفاق افتاده است، پس اگر ناسپاسی پیشه کنیم معیشت به حداقل تقلیل یافته و مشکلات عظیمی پیدایش خواهند شد.
مولانا منور شکسته شدن حرمت ها را از دلایل دیگر انحطاط جوامع دانست و افزود: الله به انسان حرمت و کرامت بخشیده و کسی برتر از دیگری ضعیف آفریده نشده است. پیر و جوان و کودک به یک اندازه دارای عظمت و شرافت می باشند. زن نسبت به شوهر برتری ندارد و مقام شوهر را نباید بالاتر از زن جستجو کرد. تخریب شخصیت افراد، تهدید همنوع، غرور و تکبر به هنگام صحبت و حقیر شمردن طبقات ضعیف جامعه جایگاه انسانی را متزلزل ساخته و زمینه های سقوط اخلاقی و رفتاری را مهیا می سازد. خود بزرگ بینی در کلام و اهمیت ندادن به افراد به بهانه های مختلف در شیوه زندگی بزرگان دین دیده نشده است.
خطیب مسجد جامع آقا صاحبان جکان هرات در حدیثی ارزشمند از نبی مکرم صلی الله علیه وآله وسلم اظهار داشت: آن حضرت کعبه را به خاطر بزرگیش بسیار مورد ستایش قرار داده و در وصف شکوه و مقامش سخن می گوید. ایشان سپس به ذات یگانه الله قسم یاد کرده و خطاب به کعبه فرمایش می دارد، حرمت انسان مومن در نزد آفریدگار دانا از حرمت تو که کعبه هستی بالاتر می باشد.
خون مومن محترم است و نباید به زمین بریزد. مال مسلمان حرمت دارد و نباید غصب گردد و همچنین بدگمانی نسبت به وی حرام می باشد. گمان بد محبت را تبدیل به دشمنی کرده و چه بسا تنش میان دو نفر دامنگیر جمعی از مردم جامعه شده و تا سال ها به یکدیگر با نظر خشم و کینه نگاه می کنند. از این رو نباید تعجب کرد که چرا میان دو برادر، دو قبیله و افراد جامعه جز قهر و عداوت حکم نمی راند. کینه توزی بدخواهی به دنبال دارد. آدم بدخواه همواره سعی می کند به هر طریقی شخص مقابل را از سر راه بردارد. در هر جامعه ای که خون افراد با ایمان به ناحق ریخته شده و اموالش به تاراج برود انحطاط شکل نازیبای خود را نشان خواهد داد.
مولانا منور روابط توام با احترام و پاسداشت جایگاه انسان های اندیشمند و خداشناس را مقدمه پیروزی ب مفس عنوان کرد و متذکر شد: ثروت، زیبایی، داشتن مقام و جایگاه را دلیل برتری بر دیگران ندانیم. توهم است که خیال کنیم ثروت بی حساب و یا زیبایی خیرکننده برای همیشه با ما خواهد ماند. کسب علم و داشتن هوش و ذکاوت بالا جزو نعمت است و مراقب باشیم تا صاحب هوش پایین را به چالش نکشانیم. برای رسیدن به جایگاه رفیع تواضع پیشه کنیم تا الله خود ما را به جایی که می خواهیم برساند. آن حضرت در حدیث دیگر فرموده است، هر انسانی که در قلبش ذره ای کبر داشته باشد وارد بهشت نخواهد شد.
