اراده خداوند زمان مرگ انسان را معین می کند

آوای سنت: مدرس حوزه علمیه احمدیه تربت جام ریشه کن شدن ویروس کرونا و سایر امراض را درخواست و امر خدای متعال دانست.

به گزارش آوای سنت، مولانا عبدالحمید عرب در تشریح پیامدهای ویروس کرونا از زمان شیوع آن و تا به امروز گفت: تعداد بسیاری از افراد، کارشناسان و محققین درباره این ویروس کشنده به انتشار نظرات خود پرداخته و حتی هر یک از مردم عادی نیز دیدگاه های مربوط به خودشان را دارند. در سمینارهای علمی و پزشکی بارها به  ویروس کرونا و دلایل جهشی بودن آن پرداخته شده است. در سوی دیگر علمای مساجد و کارشناسان دینی هم از نگاه قرآنی به این مسئله پرداخته اند. لذا بر خلاف برخی ادعاهای عنوان شده هدف تحلیل علما از ارتباط دادن ویروس کرونا به خالق یکتا به معنی ساده انگاری و ساده جلوه دادن این اپیدمی نبوده و نیست. کسی ادعا نمی کند که ویروس کرونا در جامعه وجود ندارد و اگرهم هست از نوع پیش پا افتاده می باشد.

وی افزود: این ویروس در حال حاضر تمام دنیا را درنوردیده و همه دانشمندان جهان که در مراکز و پایگاه های پزشکی خدمت می کنند، از درمان آن در ابتدای پیدایش، عاجز مانده اند. مسئولین پزشکی و کادر درمانی با هفته ها و ماه ها کار و تلاش مداوم رنجور و خسته شده اند.

مدرس حوزه علمیه احمدیه تربت جام با یادآوری این مطلب که بیماری کرونا به ذات خودش هیچ تاثیری روی محیط پیرامون ندارد، اظهار داشت: اگر تاثیری در این بیماری است، آن از مسبب اصلی و موثر واقعی این نظام و کائنات نشات می پذیرد. حضرت ابراهیم علیه السلام فرمایش می دارد، وقتی مرضی به سراغ من می آید، خدای متعال جسمم را شفا می بخشید، پس هیچ شخصی از بیماری کرونا خلاص نمی شود و شفا پیدا نمی کند، مگر آنکه خدای متعال این امر را مقدر گرداند.

کرونا به اذن و اراده باریتعالی توانمند شده و در حال جولان دادن است، پس باید تا آنجا که می توانیم اسباب دنیوی را بکار بسته و پروتکل های بهداشتی که از طریق رسانه و فضای مجازی اعلام می شوند را بکار ببندیم تا از گزند بیماری در امان بمانیم.

مولانا عرب عنوان نمود: علی رغم این مسئله و با وجود رعایت همه جوانب احتیاط، باید بدانیم که خطر از ما دور نشده است و چه بسا افرادی هستند که با وجود رعایت همه نکات بهداشتی مبتلا به کرونا شدند. نکته قابل توجه اینکه ویروس کرونا نباید اعتقاد ما را به عقاید و باورهای اسلامی تغییر دهد. عده ای بر این باور هستند که اگر احیانا گرفتار این ویروس شوند، بیماری آنها را خواهد کشت. در نظر داشته باشیم این کرونا نیست که ما را می کشد، بلکه هر زمان که اجل مقدر شده و لحظه آن فرا رسد، نفس انسان و روح آدمی ذائقه موت را خواهد چشید. قرآن کریم فرمایش می دارد، وقتی اجل حادث شود، لحظه ای به تاخیر نخواهد افتاد. آمدن اجل الزاما دلیل نمی خواهد و افراد بیشماری بودند که در عین برخورداری از صحت و سلامت کامل جسمانی و روحی به ناگاه در چنگال مرگ گرفتار شدند.

این عالم اهل سنت تاکید کرد: عواملی همچون کرونا، سرطان و تصادفات جاده ای زمانی کشنده هستند که اجل شخص فرا رسیده باشد و در این زمان چه با کرونا و یا بدون آن و چه با تصادفات و دلایل دیگر، شخص در موعد تعیین شده به دیار باقی خواهد شتافت. لذا هر شخصی که به درد و مشتقت روحی و جسمانی گرفتار میاید، لزوما کسی نیست که حتما و قطعا ترک دنیا کند.

کسانی بودند که کرونا داشتند، اما به تدریج التیام یافته و دوباره به مسیر زندگی عادی بازگشت کرده اند و انسان هایی هستند که مبتلا به کرونا نبودند، ولی بخاطر ابتلا به امراض دیگر جان به جان آفرین تسلیم کرده اند.

باید مواظب باشیم که کرونا و بیماری های سخت دیگر، اعتقاد ما را به سمت باورهای غلط عوض نکند. متاسفانه کم نیستند کسانی که به محض مشاهده و آثار این بیماری در خود، همه چیز را تمام شده تلقی کرده و ضمن از دست دادن روحیه شان و جدال با استرس و فشار روانی، ضررهای جسمانی جبران ناپذیری متحمل می شوند.

مولانا عرب طی این گفتگو خاطر نشان ساخت: با اعتقاد کامل بر این مطلب که کرونا کشنده نیست، مگر خواست خدای متعال در آن باشد، با ابتلا به آن مرگ را عن قریب نپنداریم. بدانیم که اگر قرار بر مردن است، چه با کرونا و چه بدون آن اتفاق خواهد افتاد‌. بازگشت حقیقی ما باید به مسیر توبه و توجه  از درون به کلام حق باشد. استغفار و توبه را برای خودمان لازم بدانیم. تمنای ما برای رسیدن به شفای عاجل تنها از الله متعال باشد، چرا که فقط او می تواند شفای انسان را رقم بزند.

برای شخص مومنی که در اثر ابتلا به بیماری جان به جان آفرین تسلیم می کند، نگران نشویم، چون مقدر بر این بوده است که وی دنیا را ترک کند. نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم، شهدا را هفت گروه ذکر کرده و فرمایش می دارد، کسانی که در اثر یک بیماری همه گیر مانند وبا، طاعون و در شکل جدید آن یعنی کرونا وفات کنند، به مقامی از شهادت نائل می آیند. لذا امید ما به رحمت خدای متعال بوده و آنچه را که وی پسندیده است، ما نیز پسنیده و به شرایط موجود رضایت دهیم.