توصیه هایی به والدین در رابطه با استقلال طلبی نوجوانان (بخش اول)

تعامل با نوجوانان و درک چنین تغییراتی در آنان برای بسیاری از والدین ها دشوار است. در این مقاله به بررسی موضوع استقلال طلبی در نوجوانان خواهیم پرداخت.

دوران نوجوانی دوران تغییرات در رفتار و شخصیت فرزندان است و دلیل این تغییر در رفتار ها مربوط به رشد فکری و تمایل بیشتر نوجوانان به شناختن هویت خود و دوری گزینی از والدین به منظور تعریف شخصیت خود به عنوان یک فرد مستقل بزرگسال است.

نوجوانان در این دوران تمایل دارند تا محیط اطراف خود را بهتر بشناسند و کشف کنند و از والدین خود فاصله بگیرند. همین امر باعث ایجاد نگرانی در والدین می شود که دلیل آن عدم آگاهی والدین از نحوه تعامل متفاوت با فرزندشان در این دوران است.

والدین توقع دارند تا فرزندانشان همانند دوران کودکی به آن ها وابسته و متکی باشد. این در حالی است که نوجوانان در حال سپری کردن یک دوره بسیار حساس هستند و نمی توانند طبق میل والدین رفتار کنند بلکه نیاز دارند از خود درک بهتری پیدا کنند و به یک هویت شخصی خاص دست یابند.

نوجوانان در این دوره با فاصله گرفتن از والدین خود در واقع می خواهند به آن ها نشان دهند که دیگر بزرگ شده اند. در این مقطع زمانی آنها بیشتر به پیوستن به گروه های هم و سن و سالان خود علاقه دارند.

احساس تعلق به یک گروه خاص در شکل گیری هویت آن ها نقش مهمی دارد. در واقع گرایش نوجوانان در این مقطع به گذراندن اوقات بیشتر با هم سن و سالان خود یک امر کاملا طبیعی است و والدین بهتر است به جای نگرانی های بی مورد نحوه کنترل غیر مستقیم آنها را آموزش ببینند.

نکاتی که والدین باید در ارتباط با استقلال طلبی نوجوانان بدانند

در این بخش به نکاتی می پردازیم که به والدین کمک می کند که چگونه شرایط ناشی از استقلال طلبی را مدیریت کنند.

توصیه می شود که در هنگام مواجه شدن با این شرایط واکنش ها و احساسات خود را کنترل و مدیریت کنید و با صبر و  آرامش بیشتر با این قضیه برخورد کنید.

اگر فرزندتان تمایل به بیرون رفتن و گذراندن وقت بیشتر با دوستان خود دارند (که این امر کاملا طبیعی است) نباید مانع آن ها شوید زیرا با این کار شما به فاصله گرفتن و دور کردن بیشتر او از خود اقدام کرده اید.

چنین واکنشی اوضاع را دشوار تر کرده و باعث می شود تا نوجوان بیشتر تمایل به بیرون رفتن و فرار از سختگیری های شما و گذراندن اوقات بیشتری با دوستان داشته باشند. در نتیجه برای مدیریت این مسئله بهتر است بیشتر روی رفتار و واکنش های خود کار کنید.

برقراری ارتباط دوستانه با دوستان فرزندتان

گذراندن اوقات فراغت با دوستان در این دوران یکی از مهمترین نشانه های تمایل به استقلال طلبی است. وقتی نوجوان بیشتر مایل است با دوستان خود وقت بگذراند این امر ممکن است باعث بروز نگرانی هایی در والدین آن ها شود. والدین از این بابت نگران می شوند که مبادا دوستان فرزندشان ناباب باشند و آن ها را به سمت آسیب های اجتماعی هدایت کنند.

رای پیشگیری از چنین مشکلی و رفع نگرانی توصیه می شود با دوستان فرزند خود رابطه دوستانه برقرار کنید و با آنها بیشتر معاشرت کنید و حتی آنها را به همراه خانواده شان به منزل خود دعوت کنید تا بهتر آنها را بشناسید و یک نوع نظارت غیر مستقیم بر آنها داشته باشید.

(بخش دوم را اینجا ببینید)