آوای سنت : پارادوکس قابل توجهی است، این نابرابری در موضع آمریکا در قبال دو جنبشی است که به شدت با آنها مقابله کرد و ایده ها و پروژه سیاسی آنها را رد کرد، یعنی طالبان افغانستان و حماس فلسطین.
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت ، ایالات متحده و ارتش افغانستان، وارد جنگی علیه جنبش طالبان شدند که ۲۰ سال به طول انجامید و سرانجام با عقب نشینی آمریکا و سقوط کابل به دست طالبان در اوت ۲۰۲۱ پایان یافت. از سوی دیگر، می دانیم که جنبش حماس با ایالات متحده نجنگید و سربازان آن را نکشت، بلکه با متحد مقدس آن یعنی اسرائیل مقابله کرد اما آمریکا درمقایسه با طالبان،موضع خصمانه‌تری نسبت به حماس گرفت
حقیقت این است که تناقض این موضع در این واقعیت نهفته است که ایالات متحده آمریکا پس از ۲۰ سال اذعان کردکه علیرغم همه تلاش‌های مدرنیزه سازی که سعی در تحمیل آنها به افغانستان داشت،حضورش درافغانستان به قدرت اشغالگری سنگین بر مردم افغانستان تبدیل شده است.طبق اظهارات جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، این کشور حدود یک تریلیون دلار هزینه کرد تا ارتش، خدمات امنیتی و نهادهای اداری جدید افغانستان با نگاهی مدرن ایجاد شود. همچنین نخبگان افغان را با تحصیلات متمایز غربی وارد وسعی کرد آنها را درمحیط افغانستان جابجا و به عنوان مسئول بر مردم افغانسان تحمیل کند،اما شکست خورد.
امریکا با یک دولت اشغالگر وحشی مانند اسرائیل که میلیون‌ها دلارصرف ساخت سلاح‌های خود برای کشتن و سرکوب فلسطینی‌ها می‌کند، برعکس عمل کرد. از زمان توافق صلح اسلو، تعداد شهرک‌ها در کرانه باختری دو برابر شده و تعداد بازداشت شدگان، هدف قرار داردن غیرنظامیان و محروم کردن آنها اززندگی روزمره افزایش یافته است
آمریکا طالبان را که با آن ها جنگید و صدها سربازش را کشت،در فهرست گروه های تروریستی قرار نداد اما حماس را قبل از عملیات ۷ اکتبر در فهرست جنبش تروریستی قرار داد و به جز برخی اظهارات تزیینی درباره اسرائیل مانند اهمیت صلح و راه حل تشکیل دو دولت مستقل، مسئولیت اشغالگران را نادیده گرفت. او با این اقدامات خود اسرائیل را آزاد گذاشت و همه پایه های صلح را ویران کرد
طنز این موضع در این است که آمریکا به شکست معادله اشغال خوب که با نوسازی کشور و استقرار الگوی دموکراتیک و نهادهای مدرن سعی درارائه آن در افغانستان داشت، اعتراف و از افغانستان عقب نشینی کرد اما به طور جدی به دنبال تغییر معادله اشغال شیطانی اسرائیل در اراضی اشغالی عربی و به دنبال ممانعت از آوارگی و کشتارغیرنظامیان نیست
نکته قابل توجه در مورد افغانستان این است که آمریکا حکومت را به طالبان واگذار کرد، این درحالی است که حماس که درسال ۲۰۰۶ درانتخابات فلسطین شرکت کرد و اکثریت را به دست آورد اما طالبان اعتقادی به انتخابات ندارد.
جنبش طالبان یکی از محافظه‌کارترین و افراطی‌ترین سازمان‌های اسلامی به حساب می‌آید که دارای ساختار ایدئولوژیکی است،تصمیم اخیر طالبان برای ممنوعیت تحصیل دختران و به دنبال آن تصمیم دیگری مبنی برممنوعیت فعالیت زنان دربخش خصوصی،ممکن است تصمیم بی سابقه در تاریخ رژیم ها و گروه های مذهبی افراطی باشد. یقیناً جنبش حماس در تمامی مسائل اجتماعی و فرهنگی مربوط به زنان و حقوق شخصی که غرب در مقایسه با طالبان از آن دفاع می کند، سیاسی تر و بازتر است.
با این حال، موضع آمریکا در قبال طالبان در نهایت توسط یک عامل مشخص می شود و آن این است که اشغال خوبی که به افغانستان آمد و میلیاردها دلار برای ایجاد یک مدل جایگزین برای حکومت طالبان هزینه کرد، شکست خورده است. آمریکا به این امر اعتراف کرد و دریافت که یک ببرکاغذی است و به همین دلیل ضرر را پذیرفت و افغانستان را به مردمش واگذارکرد. این درحالی است که نمی پذیرد اشغال سرزمین های فلسطینی توسط اسرائیل، ریشه این بیماری است و راه حل آن خروج نظامیان اشغالگر و ایجادکشور مستقل فلسطین است.
هیچ کس نمی تواند یک جنبش آزادی بخش را از بین ببرد،حتی اگر آن را به عنوان تروریست طبقه بندی کند،درست است که سازمان های افراطی و تروریستی مانند داعش،القاعده و غیره قابل حذف یا به حاشیه رانده شدن هستند،زیرا پایگاه اجتماعی و مردمی آنها موقتی و محدود است اماحماس یا طالبان و قبل از آنها جبهه آزادی بخش ملی الجزایر (که فرانسه نیزآن را در فهرست گروه های تروریستی قرار داده بود) و بسیاری دیگر،آنها را نمی توان حذف کردزیرا آنها دارای جایگاه اجتماعی هستند و نه فقط یک انتخاب اعتقادی یا ایدئولوژیک.
شایدبتوان قدرت نظامی حماس را آنطور که اسرائیل می خواهد برچید و درهم شکست،اما مقبولیت مردمی و اجتماعی آن،جنبشی جدیدبا نام و محتوایی جدیدتولید خواهد کردکه هدف آن پایان اشغالگری و دستیابی به آزادی و استقلال خواهد بود.
