روزه‌دار! مقاربت جنسی ممنوع ورنه مجازات سنگین داری

آوای سنت : عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه قَالَ:

«جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم فَقَالَ: هَلَکْتُ یَا رَسُولَ اللهِ قَالَ: وَمَا أَهْلَکَکَ؟ قَالَ: وَقَعْتُ عَلَى امْرَأَتِی فِی رَمَضَانَ، قَالَ: هَلْ تَجِدُ مَا تُعْتِقُ رَقَبَهً؟ قَالَ: لَا، قَالَ: فَهَلْ تَسْتَطِیعُ أَنْ تَصُومَ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ؟ قَالَ: لَا، قَالَ: فَهَلْ تَجِدُ مَا تُطْعِمُ سِتِّینَ مِسْکِینًا؟ قَالَ: لَا، قَالَ: ثُمَّ جَلَسَ فَأُتِیَ النَّبِیُّ صلى الله علیه وسلم بِعَرَقٍ فِیهِ تَمْرٌ، فَقَالَ: تَصَدَّقْ بِهَذَا، قَالَ: أَفْقَرَ مِنَّا فَمَا بَیْنَ لَابَتَیْهَا أَهْلُ بَیْتٍ أَحْوَجُ إِلَیْهِ مِنَّا، فَضَحِکَ النَّبِیُّ صلى الله علیه وسلم حَتَّى بَدَتْ أَنْیَابُهُ، ثُمَّ قَالَ: اذْهَبْ فَأَطْعِمْهُ أَهْلَکَ» (صحیح مسلم،۳/ ۱۳۸)

(از ابی هریره رضی الله تعالی عنه روایت شدکه گفت:

(مردی نزد رسول الله (ص) آمد و گفت یا رسول الله هلاک شدم. فرمود: چه چیزی تو را هلاک کرده است؟ گفت: در رمضان با خانم خود مقاربت نمودم. فرمود: آیا چیزی میابی که با آن برده‌ای را آزاد سازی؟ گفت: خیر. فرمود: آیا می‌توانی دو ماه پی در پی روزه بداری؟ گفت: خیر. فرمود: آیا چیزی داری که با آن شصت مسکین را غذا بخورانی؟ گفت خیر. راوی می‌گوید سپس نشست. در این هنگام ظرف خرمایی را آوردند. پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: این را صدقه کن. گفت: آیا بر فقیر تر از خود؟. سوگند که بین دو پهلوی مدینه محتاج‌تر از ما نیست. در این اثنا رسول الله صلی الله علیه و سلم خندید تا که دندان‌های انیاب شان آشکار گشت و سپس فرمود: این را بر دار و با آن اهل خویش را غذا بخوران).

در این حدیث چند نکته حایز اهمیت است:

• بدترین نوع شکستن روزه در جریان ماه مبارک این است که یک انسان با خانم خود در جریان روز و هنگامی که روزه دارد مقاربت جنسی نماید. چنین مقاربتی ناجایز و مستوجب کفاره است.
• این حدیث نشان می‌دهد که صحابه متوجه زشتی این عمل بودند تا جایی که این عمل خود را مساوی با هلاک شدن می‌دانستند.
• روزه خواری نزد اصحاب و یاران بسیار گران بوده به حدی که آن را نوعی هلاکت می‌دانستند. افسوس به حال کسانی که هیچ عذری ندارند و کاملاً صحیح و سالمند اما باز هم روزه را افطار می‌کنند و می‌خورند.
• شکستن روزه از طریق مقاربت جنسی که یک هوس است مستوجب ادای کفاره است.
• کفارۀ روزه یکی از سه امر ذیل است: آزاد سازی برده، شصت روز روزه گرفتن یا شصت مسکین طعام و غذا دادن.
• اسلام چقدر دین منطقی است، وقتی آن شخص فقیر و ناتوان بود و نمی‎توانست روزه بگیرد یا برده آزاد سازد یا شصت مسکین طعام دهد، چنین شخصی در عوض این‌که مجازات شود چون فقیر و ناتوان بود نه تنها که مجازات نشد که یک سبد خرما را هم در عین احتیاجی و فقر جایزه گرفت.
• این روایت میزان مهربانی حضرت رسول معظم صلی الله علیه و سلم را به نمایش می‌گذارد.
• تبسم و خنده از جمله سنت‌های رسول الله صلی الله علیه و سلم است که بر هر انسانی لازم است هماره متبسم و خندان باشد. شخص اخمو و قهری از اخلاق اسلامی کاملاً به دور است.
• دین اسلام دین فقراست و فقیران را دوست می‌دارد و همیشه متوجه حال آن‌هاست. در کفارۀ روزه همه موارد آن به انسان‌های فقیر و نیازمند می‌رسد.
• خداوند جل جلاله ما را با بهترین دین اکرام بخشیده که باید شکر گزار این هدیه و تحفه‌اش باشیم.