آوای سنت : مرکز بین‌المللی فتوای الازهر با استناد به آیه ۳۱ سوره «نور» و آیه ۵۹ سوره «احزاب» بر وجوب فریضه حجاب برای بانوان تأکید کرد.
به گزارش آوای سنت به نقل از پایگاه خبری «الأمه»، مرکز بین‌المللی فتوای الازهر با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد: حجاب با استناد به آیات قرآن و استدلال‌های کلام وحی امری واجب است و این مسئله قابل اجتهاد نیست و هیچ فردی حق مخالفت با احکام ثابت و قطعی آیات قرآن را ندارد.
در این بیانیه ضمن هشدار نسبت به ترویج برخی ادعاها مبنی بر عدم فرض مسئله حجاب آمده است: افراد غیرمتخصص و عموم نباید در این مسئله وارد شوند.
مرکز بین‌المللی فتوای الازهر در ادامه به برخی آیات قرآن که دلالت قطعی بر مسئله وجوب حجاب برای بانوان دارد، اشاره و آورده است: خداوند متعال در آیه ۳۱ سوره نور «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ: و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاکدامنى ورزند و زیورهاى خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعا از آن پیداست و باید روسرى خود را بر سینه خویش [فرو] اندازند» و آیه ۵۹ سوره احزاب «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا: اى پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو پوشش‌هاى خود را بر خود فروتر گیرند این براى آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است» بر واجب بودن حجاب برای بانوان تأکید دارد.
در این بیانیه آمده است: هنگامی که اسلام به زنان اجازه داد که صورت و دست‌های خود را آشکار کنند و زنان را به پوشاندن غیر این دو دستور داد، در حقیقت در پی حفظ فطرت و زنانه بودن آن‌ها بود و اسلام در این حکم در پی این بود که مانع از آن شود که زنان تنها یک جسم و شهوت به حساب بیایند.
مرکز فتوای الازهر در این بیانیه تأکید کرد: اگر فردی منصفانه به مسئله حجاب نگاه کند، به این مسئله پی خواهد بود که پوشش اسلامی به نفع زن است و این پوشش متناسب با فطرت انسانی است، قبل از این که یک امر دینی باشد.
این مرکز در پایان از مروجان این گونه احکام و فتواها خواست که زبان خود را از ارائه احکام‌های شرعی بدون سند و دلیل بازدارند و مسئله فتوا را به علما و متخصصان صاحب‌نظر در این زمینه بسپارند.
