اصلاح بین الناس از امور افضل است

آوای سنت: مدرس حوزه الصدیق بیرجند طی بیانات پیش از خطبه های نماز جمعه بیرجند نسبت به نفوذ غربی ها در ممالک اسلامی هشدار داد.
به گزارش خبرنگار آوای سنت مولوی خلیل الهی مرتضایی گفت: الله متعال برای دنیای انسان ها زندگی را آفرید و حیات و ممات را خلق کرد و ما را به سبب زندگی مورد امتحان و آزمایش قرار داد.امتحان و آزمایشی که در این دنیا با آن مواجه هستیم، حرمت، احترام و پاسداشت مقام رب العالمین است و پس از آن احترام به انسانیت و همنوعان و همه موجودات کره زمین می باشد.
وی افزود: ما به دنیا آمدیم و پروردگار ما را آفرید تا به الله متعال و خالق و رازق حقیقی خود احترام بگذاریم. به دنیا آمدیم تا معرفت الله را حاصل کرده و بشناسیم.در برابر وی کرنش و تواضع کرده و همه چیز را از ذات یگانه و یکتا بدانیم. ما به دنیا آمدیم تا نعمت های الله متعال را ببینیم و شکرگزار نعمتهایش باشیم. آمدیم تا با انجام عبادت و بندگی خالق یکتا، محبت و دوستی و عشق و علاقه مخلوقات الله را دل خود جای بدهیم.
مولوی مرتضایی ادامه داد:مجموعه عبادت هایی که الله متعال فرض گردانیده، همه در راستای حرمت و احترام به ذات الله متعال و ارتباط با مخلوقات و مهربانی با مخلوقات الله است.اگر نماز می خوانیم، بخشی از این نماز بندگی درمقابل خداوند است. عبادتی که تواضع و خشوع و خضوع و رکوع و سجود و قیام در برابر الله متعال را نشان می دهد، اما بخش دیگر نماز در ارتباط با مردم می باشد.
مدرس حوزه الصدیق بیرجند با بیان اینکه الله به ما دستور می دهد ، نماز را با جماعت و در مسجد ادا کنیم اظهار داشت: هفته ای یکبار از محله ها و مساجد مختلف جمع می شویم تا نماز جمعه برپا داریم. سالی دو بارگرد هم می آییم تا نماز عیدین را به جای آوریم. اقامه نماز جماعت بدون قرار گرفتن درکنار یکدیگر برگزار نمی گردد.
مولوی مرتضایی بیان نمود: قرآن کریم به ما دستور داده است که در نماز خطاب به پروردگار بگوئیم، تو را عبادت می کنیم و فقط از تو یاری طلب می جوئیم.عبادت به صورت جمع آمده است تا منیت از وجود ما برداشته شود.در یک بخش همه عباداتی که بر ما فرض گردانیده شده خدای متعال قرار دارد و بخش دیگر آن ارتباط با جامعه و ارتباط با یکایک مردم است.با دیگران رفتار خوب داشته و به وضعیت آنها رسیدگی نمایید. به مستمندان کمک کنید که خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
معاون حوزه علمیه الصدیق بیرجند در بخش دیگری از سخنان خود به نقل از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم اظهار داشت: خداوند احسان و نیکی بر این امت را بر هر چیزی فرض گردانیده است. همه مبانی دینی ما درس اخلاق،محبت، برادری، مساوات، فداکاری و ایثار است. نبی مکرم فرمایش می کند:کسی که در زندگی خود درکمک به مستمندان،عیادت مریض،حضور درتشییع جنازه، اصلاح بین الناس اهتمام ورزد یکی از دروازه های بهشت برایش گشوده می شود. هرشخصی که این اعمال را در یک روز انجام دهد همه دروازه های بهشت به سویش فرا خوانده می شوند.
مولوی مرتضایی تصریح کرد: امروزه اصلاح بین الناس در جامعه برداشته شده است. عده ای هستند که بر اختلاف میان افراد و خانواده ها دامن زده و شعله اختلاف و کینه ها وعداوت ها را زیاد می کنند. اسلام از چنین اعمالی بیزار است و از این مسلمان اعلام برائت می کند. پس باید در بین مردم صلح و آشتی ایجاد کنیم.
از نگاه نبی مکرم‌ بدترین طعام، طعامی است که اغنیا و ثروتمندان به آن دعوت می شوند؛ اما فقرا و مستمندان حاضر نیستند.غالبا هزینه های هنگفتی صرف مجالس شده و افراد زیادی به آنها دعوت می شوند. اگر قصد داریم طعام خود را الهی کنیم، تعدادی از مستمندان را به مجالس خود دعوت نماییم.
درجامعه اسلامی باید به فکر یکدیگر بوده و به همدیگر محبت نشان دهیم. به مردم احترام بگذاریم و احسان کنیم.همواره به عبادت افراد مریض رفته و برای شفای بیماران دعا کنیم. همواره در درمان اشخاص ضعیف کوشا باشیم. با مهر ومحبت زندگی کنیم و تضاد طبقاتی را از جامعه برطرف سازیم.
این عالم اهل سنت خاطر نشان ساخت:بی رحم ترین و سنگدل ترین انسان ها، سرمایه دارانی مانند روسای جمهور، وزرا، استانداران و فرمانداران هستند که شکم شان سیر است و به مردم درس تحمل گرسنگی می دهند.
آنچه جامعه اسلامی و ملت های اسلامی از آن رنج می برند مسائلی از قبیل فقر،بدبختی و مشکلات زندگی است.کشورهایی هستند که بر روی بهترین منابع خدادادی قرار دارند؛ ولی متاسفانه سردمداران کشورهای اسلامی سرمایه بیت المال را برای سرمایه گذاری به ممالک دشمن و کشورهای غربی برده اند و فرزندان شان را به آن سرحدات می فرستند.غربیها ملت های مسلمان را به استبداد و استعمار می کشند و در این بین هیچ راهی برای نجات ملت های اسلامی پیدا نمی شود.
بیاییم به اندازه ای که داریم درکنار یکدیگر باشیم و برای رفع مشکلات عمومی تلاش کنیم.حقد،حسد، عداوت، کینه و بدگمانی را کنار بگذاریم. یک دل و یک رنگ باشیم و از حضور درکنار یکدیگر بهره ببریم.