اعتقاد به معاد هدایتگر انسان در مشکلات است
آوای سنت: مدرس مدرسه دینی سلطان العلما قشم دروغ پنداشتن حقیقت معاد را جزای ابدی زیانکاران توصیف کرد.
به گزارش آوای سنت، شیخ عبدالله دریایی طی سخنانی حال و روز انسان در زمان مرگ را دارای شرحی بسیار متفاوت از زیست در سرای فانی خواند و ضمن تشریح احوال بندگان گناهکار و پشیمان گفت: تمنای بازگشت به دنیا جهت جبران اشتباهات در چهره کسانی که دنیا با دلمشغولی ها سپری کرده اند، مشهود خواهد بود.
افرادی که با دیدن حقیقت قیامت آرزوی فرصتی دیگر می کنند تا بتوانند بندگی رب العالمین را بر جای آورند. خدای متعال چنین ادعایی را رد کرده و می فرماید، انسان های خطاکار حتی در صورت بازگشت مجدد به دنیا اعمال گذشته را در پیش گرفته و تغییری در رفتارشان پیشامد نمی کند.
شیخ دریایی با یادآوری این مطلب که شخصیت انسان در طول چندین سال به تکامل می رسد، افزود: مجموعه رفتارهای کوچک و بزرگ انسان در خانواده، با دوستان و در محل کار و اماکن عمومی موجب تکامل شخصیت فرد می گردد.
افراد معمولا از روی شخصیت رفتاری شناخته می شوند. کالبدی که در طول گذر عمر در بطن فرد نهادینه می گردد و از تغییر به دور است، پس ندامت این افراد در روز جزا و طلب بازگشت به دنیا برای جبران مافات حتی بشرط برخورداری از فرصت مجدد، تحول مثبتی در نمودار رفتاری شان به وجود نمی آورد.
مدرس مدرسه دینی سلطان العلما در قشم عدم اعتقاد به معاد در گناهکاران را دلیلی بر رد ادعای شان برای جبران گذشته دانست و افزود: آنها به معاد و برانگیخته شدن دوباره اعتقاد ندارند. از نظر این گروه زندگی اخروی بی معنا است و همه تلاش خود را بکار می گیرند تا اصطلاحا دو روز دنیا را در خوشی و لذت سپری نمایند. منکران به حیات جاودانه سرانجام با مشاهده رویدادهای معاد به حقیقت مطلب پی برده و بر وجودش صحه می گذارند، اما از مجازات در امان نمانده و عذاب آخرت را به دلیل یک عمر انکار وقایع روز قیامت خواهند چشید.
شیخ دریایی دروغ پنداشتن معاد را جزای ابدی زیانکاران برشمرد و یادآور شد: لقاء الله را با انجام فرایض و اعمال حسنه در حیات فعلی تجربه کنیم. پیوستن به خدا را تا زمان مرگ به تاخیر نیندازیم. خدا را در لحظه می توان پیدا کرد. فرایض به منزله نزدیکی به رب العالمین است و خدای متعال اهل نوافل را دوست می دارد. ظهور قیامت را در هزاران سال بعد جستجو نکنیم و هر شخصی که موت را تجربه کند، قیامت برایش از راه می رسد.
درگیر شدن با مسائل دنیا و رسیدن به مقام بالاتر، خانه بزرگتر و پول بیشتر جزو لهو به حساب می آیند، چرا که هیچ یک بقای دائمی ندارند. ظاهر چیزی که انسان به آن دنیا می برد جسم متعلق به خودش می باشد. آنچه که ماندگار می مانند شامل صالحات می شوند. تنها مطاعی که خدای متعال از بنده اش می پذیرد.
