انتقاد شدید مولانا عبدالرحمان از کاهش ارزش پول ملی و تورم
آوای سنت :شیخ الحدیث مولانا عبدالرحمن چابهاری : «دولت‌مردان مشکلات گرانی را حل کنند؛ از گرانی مشکل‌های اجتماعی تولید می‌شود، سقوط ارزش پول ملی سقوط حیثیت و آبروی یک کشور است!»
مولانا عبدالرحمن چابهاری در مراسم نماز جمعه ۳ مرداد ۹۹ مسجد جامع چابهار ضمن اشاره به فرارسیدن عید سعید قربان و اهمیت روزهای ذی‌الحجه و قربانی و دیگر مسایل سخنانی را ایراد فرمودند که مهم‌ترین نکات آن به شرح زیر است:
در شریعت مقدسه شب‌ها و روزهای ذی‌الحجه بسیار مهم‌اند و دارای فضیلت خاصی هستند، در ابتدای سوره فجر خداوند متعال در یک انداز عظیمی به پنج چیز قسم بیان فرمودند، یکی از آن‌ها «فجر» است به معنی اول صبح، بعضی علما فرمودند: منظور از این فجر روز عید و یوم‌النحر است؛ چون این صبح و فجر خصوصیت خاصی دارد، و منظور از «لیال عشر» ده شب‌های اول ذی‌الحجه هستند.
امسال غیر از مردم عربستان سعودی به بقیه مسلمانان جهان اجازه حج داده نشده، علت آن شیوع ویروس کروناست، متاسفانه اعمال ناصالح ما مسلمانان سبب شده است که این مصیبت‌ها را خداوند متعال برای آگاه نمودن ما نازل کند، و خوب بدانیم تا ما به سوی خداوند رجوع نکنیم این مشکلات برچیده نمی‌شوند.
بزرگان همیشه تواضع را سر لوحه زندگی خود قرار می‌دادند، آن‌ها هیچ وقت خودبینی نداشتند، خود را نه این‌که از دیگران کمتر می‌پنداشتند، بلکه خود را از سگ کمتر تصور می‌کردند.
قربانی کردن در روز عید ثواب بیشماری دارد، تا آخرین توان خود سعی کنید که در این اجر اخروی شریک باشید، حتی اگر توان پرداخت قرض را دارید، قرض کنید و در راه خداوند متعال قربانی کنید.
گرانی‌های که امروزه بر کشور ما حاکم است واقعا برای دولت‌مردان شرم آور است؛ این گرانی‌ها مشکلات دیگری را در پی دارند، باید به سیاست‌ها تجدید نظر شود، بطور نمونه من سال ۴۷ با دو هزار تومان به حج رفتم و آن‌زمان صد تومان ایرانی معادل هفتاد درهم اماراتی بود؛ سقوط کردن ارزش پول ملی حیثیت و آبروی یک کشور است، شرم بر شما باد که این گرانی را بوجود آوردید و با این گرانی انواع مفاسد زنا، بی حیایی، دزدی و راهزانی رواج پیدا می‌کند.
سیاست‌های حکمرانی خلفای راشدین بهترین و عالی‌ترین سیاست در اداره امور مملکت بود، امنیت در آن زمان به اوج خود رسیده بود، امروزه بعضی‌ها نسبت به همین سردمداران عدالت و اسلام دهن‌کجی می‌کنند که خاک بر سر چنین دهانی باد که نسبت به آن‌ها دهن کجی می‌کند.
