توحید، فصل مشترک همه ادیان الهی

آوای سنت: مدرس حوزه علمیه الصدیق بیرجند، توحید را اصل مشترک در رسالت انبیاء دانست‌.

به گزارش آوای سنت، مولانا محمد عمر عاشوری در سخنرانی پیش از خطبه نماز جمعه اهل سنت بیرجند با اشاره به مناسب های تاریخ هجری، قمری با استناد به آیات قرآن کریم، انبیاء را فرستادگانی از سوی خدای متعال برای هدایت و رهبری انسان ها در عصرهای مختلف خواند و گفت: همگیرآن بزرگواران فرستاده شدند تا بشر را به سوی یکتاپرستی فرا خوانده و از طاغوت برحذر بدارند.

برای خداشناسی باید قلب را از هر گونه تفکرات شخصی و خیالی پاک کرده و ریشه افکار پوچ و بیهوده را در آن بخشکانیم. در آغاز راه بعثت، عبارت لااله الاالله خط بطلان بر هم عقاید شرک و موهن کسانی کشید که از طبقه اشرافی برخواسته و جامعه را مطابق با امیال خود رهبری می کردند. مردم را به صورت رعیت خود درآورده و به جای آنها تصمیم می گرفتند. در بتکده ها، اشیا ساخت دست خود را پرستش کرده و دور کعبه طواف انجام می دادند. در تجارت مستعد بپده و بازرگانان آب شیرین تهیه می کردند، اما هرگز حاضر به خدای یکتا پرستی نشدند.

مولانا عاشوری، توحید را اصل مشترک در رسالت همه انبیاء دانست و اظهار داشت: کسانی که خدای متعال را شناخته و ایمان آورده اند از جمله اهل توحید هستند. علمای بزرگوار نوع اول توحید را در توحید ربوبیت عنوان می دارند. این که بپذیریم همه چیز توسط یک خالق به آفریده شده است. فلاسفه، برهان تمانع را بهترین برهان در اثبات خدای متعال می دانند.

مدرس حوزه علمیه الصدیق بیرجند، در اینباره افزود: نظم آفرینش به نوعی تنظیم شده است که ثانیه ای تاخیر در گردش آن زندگی بشر را مختل می سازد. در فصل گرما، سرما پیدایش کرده و محصولات از بین می روند و در سرما و فصل بارندگی، گرما را به جان خریده و شاهد بارش نزولات از آسمان نخواهیم بود.

چه بسیار اهل تفکر، آفریدگار را با زیبایی های عالم هستی نشناخته، اما با مشاهده سلول های بنیادین در داخل بدن به این نتیجه رسیدند که بدون شک قدرتی فراتر از آنچه به چشم می بینند در آفرینش نقش دارد. پس در ابعاد ساختاری اندام خود تحقیق کرده و ایمان آوردند تا در آیات قرآن به کنکاش اعجاز بپردازند.

مولانا عاشوری، توحید قلوبیت را در پرستش عملی باریتعالی عنوان نمود و تاکید کرد: چه بسیار هستند کسانی که توحید را می شناسند، لیکن در عبادت از خود سستی و تنبلی نشان می دهند. ایمان سست مانع نظم در عبادت است و اگر در اعمال تاخیر کنیم در گردش امور عبادی اختلال به وجود می آید. آن زمان آسیب های معصیت مانند طوفان هایرسهمناک بر روح و جسم ما آسیب وارد خواهند کرذ. هر ثانیه ای که از مسیر تعالی فاصله بگیریم از خداشناسی و مرتبه انبیاء و صلحا دورتر خواهیم شد. در این زمان گردش حیات ما بدون آنکه معنی خدایی پیدا کند به پایان رسیده و از سود دنیای باقی نصیب نخواهیم برد.