حسابرسی اموال از ضروریات دینی است

آوای سنت: مدیر گروه فقه و حقوق شافعی دانشگاه مذاهب اسلامی استفاده درست از نعمات الهی را یکی از ضوریات مهم زندگی دانست.

به گزارش آوای سنت دکتر محمود ویسی در گفتاری، روزی حلال را شایسته مصرف در اموری خواند که ضمن برآورده شدن احتیاجات دنیوی، شخص را از ثواب روز آخرت نیز بی نصیب نگذارد و در این باره گقت: تنها نعمتی که پروردگار متعال روز قیامت درباره آن از بنده اش سوال می کند، نعمت مال است. از وی سوال می شود که اموالش را از چه راهی به دست آورده و چگونه به مصرف رسانده است؟ چگونگی کسب مال موضوعی بسیار مهم است، زیرا بنا به فرمایش قرآن کریم در آیه دهم از سوره منافقون، تنها چیزی که انسان در آستانه مرگ برآی آن حسرت خورده و از باریتعالی مهلت مجدد می طلبد، در رابطه با مال است.

انسانی که فرصت عبادت و انجام اعمال نیک و شایسته را از دست داده است، شخصی که به خالق یکتا مقروض بوده و در کارنامه اعمالش کمتر نشانی از صدقات و خیرات دیده می شود، برای از دست دادن هیچ کدام از آنها حسرت نمی خورد، چون امید به بخشیده شدن از سوی پروردگار را دارد، اما در مورد مالی که می توانست در مسیر قرآن صرف کرده و شکر آن را بر جای آورد، احساس ندامت و پشیمانی خواهد کرد.

استاد و مدیر گروه فقه و حقوق شافعی دانشگاه مذاهب اسلامی افزود: به بسیاری از اعمال انسان به اشکال مختلف فرصت جبران داده می شود، لیکن در خصوص اموال به شیوه مصرف آن اشاره شده است. بدانیم که وقتی که اجل فرا برسد، یک لحظه هم به تاخیر نخواهد اقتاد، پس اگر درک می کنیم که دستگیری از مستمندان و خوشحال کردن دل افراد بی سرپرست تا چه حد و اندازه در سرنوشت اخروی ما تاثیر دارند، انجام آن را به وقت موت موکول نکنیم. برای صدقه و خیرات الزاما نباید بیماری لاعلاج گرفت. بهترین زمان برای برداشتن قدم خیر زمانی است که روی دو پای خود راه می رویم. ما زمانی زایدالوصف از انجام اعمال خداپسندانه خوشحال می شویم که در نهایت صحت و سلامت باشیم.

دکتر ویسی ادامه داد: کسانی که که اشیاء ارزشمند در اختیار دارند، در حفظ و نگهداری از اموال زیاده از حد تلاش می کنند. در عین حال قرآن کریم می فرماید، هیچ مالی را نمی‌ توان تا ابد محفوظ باقی گذاشت و چیزهایی ارزشمند خواهند بود که خدای متعال آنها را پذیرفته باشد. یکی از ویژگی های ابوبکر صدیق رضی الله عنه و دیگر صحابه گذشتن از اموال بود. آنها زمانی که توانستند از مال شان بگذرند، از جان خود هم گذشتند، زیرا می دانستند که نه مال و جان تا ابد با آنها نمی ماند، لذا ترجیح دادند داشته هایشان را فدای چیزهای مهمتری نسبت به ارزش های زودگذر دنیوی کنند.

این استاد و عالم دینی اهل سنت در بخش دیگری از سخنانش با اظهار نگرانی از عادت و علاقه انسانها به سخن کذب و دروغ در جامعه یادآور شد: دروغ گفتن درد بزرگی است که با هیچ مرهمی نمی توان آن را درمان کرد. ارتکاب به گناه حتی برای انسان های مومن نیز اجتناب ناپذیر است‌، اما سخن دروغ برای شخصی که جزو مومنین است، هیچ توجیهی نمی توان پیدا کرد، بنابراین از یاد نبریم که دروغ، مصلحتی و غیر مصلحتی نمی شناسد.

در مواقعی که احتمال فتنه و آشوب می رود، می توان از گفتن حرف راست خودداری ورزید، ولی دروغ را نباید با هیچ دلیل و بهانه ای به زبان آورد. درصد بالایی از اختلافات زناشویی خانواده های امروزی با دروغ ارتباط پیدا می کند. زنان توقعاتی دارند که  آنها را بر اساس درآمد مرد خانواده تنظیم می کنند، اما مشکل آنجا است که برخی از مردان به همسران خود درباره میزان حقوق شان دروغ می گویند. به فرزندان خود انکار نابجا و دروغ گفتن را یاد ندهیم. همین دروغهای کوچک باعث می شود تا کودک ما به این عادت غلط خو بگیرد. خدای بزرگ دروغ گویان را از رحمت خودش محروم کرده است.

دکتر ویسی خدا خواهی حریصانه را از راههای اصلاح انسان ها برشمرد و تصریح کرد: اگر طمع داریم آن را برای نزدیکی هر چه بیشتر به باریتعالی بکار ببندیم. اهداف و اولویت هایی را دنبال کنیم که لذت آن باعث عزتمند شدن ما شوند. حریص به تلاوت قرآن کریم باشیم. ترس از خدای متعال به آن معنی نیست که زندگی را دائما در رنج و عذاب گذران کنیم. در لحظاتی که می رود تا وسوسه شیطان برما غالب کند، باریتعالی حاضر و ناظر در کنار خود ببینیم. برای رسیدن به آنچه که دیگران دارند، عجله نکنیم. هرحرفی را نسنجیده به زبان نیاوریم. خود را به صورت کامل بشناسیم تا آینکه بتوانیم به شناخت دقیقی از خدای متعال برسیم.