زندگی نامه مولانا قاضی محمدعثمان فقیرزاده
آوای سنت : مولانا قاضی محمّدعثمان فقیرزاده فرزند مولانا قاضی عبدالرحیم بن آخوند عبدالرحمن بن ملا عبدالجلیل بن ملا کمالالدین (گُشتی)، در حدود سالهای ۱۳۱۵هـ.ش. در روستای کجدر (سرباز) در خانوادهای مذهبی و دینی چشم به جهان گشود. پدرش از نخستین علمای منطقهی سرباز بود.
ایشان در کودکی از سایهی مادر محروم گردید.
تحصیلات:
قرآن کریم را پیش پدرش خواند و در سن ۱۱-۱۲ سالگی به همراهی والد گرامیاش به پاکستان رفت. وقتی که آنجا رسیدند، والد گرامیاش مریض شد و در یکی از بیمارستانهای کراچی بستری گردید و مولانا محمّدعثمان با همان سن کوچکی که داشت، به پدرش خدمت نمود و در مدت مریضی والدشان خیلی زحمت کشید.
مولانا محمّدعمر سربازی بارها میفرمود: برای بهشتی بودن مولانا محمّدعثمان همین خدمات به والدش کافی است و سایر خدمات دینیاش به جای خود بماند.
اما سرانجام والد ایشان در کراچی وفات نمود و در همانجا به خاک سپرده شد.
مولانا فقیرزاده در آنجا، در اولین سال در مدرسهی احرارالاسلام ثبت نام نمود و به مدت یک سال در آنجا ماند و بعد از آن، به مدرسهی معروف مظهرالعلوم کده کراچی رفت و به مدت پنج سال در آن مدرسه ماند و بعد از آن یک سال در دارالعلوم کراچی به تحصیل پرداخت و از اساتید برجستهی آن مرکز علمی همچون مانند مولانا سحبانمحمود و مولانا بدیعالزّمان کسب فیض نمود.
مولانا محمدعثمان بعد از آن تصمیم گرفت که به دارالعلوم دیوبند برود و بدین منظور از کراچی به لاهور رفت، اما به خاطر مشکلات ویزا و غیره این خواستهی ایشان برآورده نشد. به ناچار به مدرسهی قاسمالعلوم ملتان رفت و یک سال از محضر اساتید آنجا، همچون مولانا مفتی محمود کسب فیض نمود. سپس بار دیگر به مدرسهی مظهرالعلوم کده برگشت و از اساتید آنجا، به خصوص مولانا فضلاحمد کراچوی، مولانا قاری رعایتالله دیوبندی و … بهره برد و بعد از دو سال فارغالتحصیل گردید.
ایشان اکثر تعطیلات را در کلاسهای تفسیر، صرف و نحو سپری میکرد. در دو دوره تفسیر یکی پیش مولانا عبدالغنی جاجروی و دیگری پیش مولانا عبدالله درخواستی شرکت نمود. در زمان طلبگی بر دست مولانا حمّادالله سندی هالیجوی بیعت میکند.
مسئولیتها و خدمات:
ایشان در سال ۱۳۷۷هـ.ق. با کوله باری از علم و دانش به زادگاهش بازگشت و در همان سال جهت تدریس به مدرسهی دارالعلوم عزیزیه انزاء سرباز فراخوانده شد و از نخستین همکاران جناب مولانا تاجمحمد بزرگزاده و مولانا حاج غلاممحمّد ملازهی در مدرسهی مذکور بود.
مولانا به درس خیلی پایبند بود و طلبهها از درس و تفهیم مولانا خیلی راضی بود چنانچه در زمان طلبگی نیز با توجه به فهم و تفهیم بالا درسها را برای مولانا محمدتقی عثمانی تکرار میکرد.
ایشان در فنهای فقه، صرف و نحو مهارت کامل و خارقالعادهای داشت.
در همان اوایل، در زمان حکومت پهلوی، نماز جمعه و عیدین را در سرباز کلات شروع نمود و بعد از رحلت مولانا تاجمحمّد بزرگزاده، شیخ الحدیث مدرسهی عزیزیه انزاء قرار گرفت.
مولانا محمدعثمان در امر قضاوت و حل و فصل اختلافات تبحّر و ید طولایی داشت. مولانا تاجمحمد بزرگزاده بر قضاوت ایشان اعتماد کامل داشت و میفرمود: ایشان فقیه عصر است.
حضرت شیخالحدیث مولانا محمدعمر سربازی نیز به فیصلهها و قضاوتهای ایشان اعتماد کامل داشت و گاهی اوقات برای حل اختلافات ایشان را به کوهون فرا میخواند.
همیشه علما به طلاب توصیه میکردند که برای فهم بهتر علم، در جلسهی درس ایشان بنشینند.
شاگردان:
اسامی برخی از کسانی که در مدرسهی دارالعلوم عزیزیه انزاء شاگرد ایشان بودهاند، به شرح ذیل است:
۱- مولانا عبدالاحد ملازهی (مدیر داخلی مدرسهی دینی عزیزیه انزاء)؛
۲- مولانا عبدالوهاب بزرگزاده (مدیر مدرسهی دینی عزیزیه انزاء)؛
۳- شهید مولانا عبدالملک ملازاده (فرزند ارشد مولانا عبدالعزیز و مؤسس سازمان اسلامی محمدی اهلسنت و عضو شورای شمس)؛
۴- مولانا نذیراحمد سلامی (استاد برجستهی حدیث دارالعلوم زاهدان و نمایندهی مردم استان سیستانوبلوچستان در خبرگان رهبری)؛
۵- مولانا عبدالله دوستی؛
۶- مولانا عبدالمالک ملکیپور (امامجمعه کنارک)؛
۷- مولانا فضلالله درویشی (استاد برجستهی مدرسهی دینی منبعالعلوم کوهون)؛
۸- مولانا دوستمحمّد رئیسی (استاد حدیث دارالعلوم حقانیه ایرانشهر)؛
۹- مولانا دینمحمّد رسولیزاده (امامجمعه و مدیر مدرسهی دینی سراجالعلوم کزور سرباز).
اخلاق:
مولانا فقیرزاده انسانی متواضع، فروتن، ساده و بیآلایش بود و از هر نوع تجمّلات دوری میگزید.
مولانا نظرمحمد دیدگاه میفرماید: قاضی مولانا محمدعثمان از زمان طلبگی تا حال یک انسان رک و یک رنگ بود.
شیخالحدیث مولانا عبدالرحمن ملازئی نوشته است: مولانا فقیرزاده از همان کودکی از لهویات و اعمال بیهوده پرهیز میکرد و آثار نبوغ و انوار ایمان در چهرهاش نمایان بود.