شیخ رحیمی: نباید بر اساس اصل بخشش بر تکرار گناه اصرار ورزیم
آوای سنت: استاد حوزه علمیه شیخ ضیایی بندرعباس استمرار در گناهان به گمان بخشیده شدن از سوی خدای متعال را نوعی سوء استفاده از بیانات قرآن کریم دانست.
به گزارش آوای سنت، شیخ محمد رحیمی طی سخنانی با اشاره به این نکته که برخی از افراد در شناخت ویژگی های خدای کتعال عمدا و سهوا دچار اشتباه می شوند، گفت: در این مطلب که خدای متعال غفور و رحیم است هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد و نبی مکرم اسلام بارها لطف و کرم الهی نسبت به بندگانش را مورد تاکید قرار داده است، اما بعضا در محافل اجتماعی برداشت های متفاوتی درباره صفت رحمانی خالق در عفو و بخشش گناهان مخلوق شنیده شده است.
هر انسانی به ذات ممکن است در طول زندگیش خطاها و اشتباهاتی را به صورت سهوی مرتکب شود که ضمن طلب توبه می کوشد تا تجربیات تلخ گذشته را مجددا تکرار نکند. گروهی دیگر متاسفانه با آگاهی کامل به سمت گناه رفته و نهی از منکرات را نادیده می گیرند. این دسته از افراد هیچ ترس و واهمه ای از عاقبت اعمال نداشته و در اشتباهات شان را ناچیز و کم اهمیت می شمارند.
وی در این باره افزود: تصور بر این نباشد که هر بنده گناهکاری الزاما بخشیده خواهد شد، زیرا اگر چنین بود خدای متعال جهنم را خلق نمی کرد. خداوند دانا، رحمان و رئوف است، اما دلیل نمی شود هرکاری که هوایب نفس از ما خواست تابع به عمل بوده و انتظار بخشیده شدن داشته باشیم، مگر آنکه توبه کرده و بار دیگر به سمت گناه نرویم.
کسی که عمدا گناه می کند سخت تر تبیه خواهد شد، زیرا از قبح عمل با خبر بوده و علی رغم اشرافیت به مسئله ابایی از انجام و تکرار منکرات نداشته است. رسول گرامی اسلام در توصیف چگونگی آفریدننده همه کائنات و مخلوقات به کسانی که پیش از مرگ طلب بخشش نکرده و گناهکار از دنیا بروند، عذابی سخت و شدید را بر اساس وعده قرآن کریم پیش بینی می کند، پس آگاه باشیم که قرآن کریم ضمن توصیف بهشت از حالات جهنم نیز سخن به میان می کشد.
شیخ رحیمی استمرار بر گناه به امید بخشیده شدن از سوی خالق را نوعی سواستفاده از بیانات قرآن کریم دانست و اظهار داشت: بشر مستثنی از گناه نمی باشد، لیکن شرط عقل آن است که پیش از آنکه دیر شود طلب بخشش کنیم. از مرگ غیر قابل پیش بینی راهی برای گریز وجود ندارد.
با این حال می بینیم و می شنویم که روزانه عده زیادی این جهان را به دلایل متعدد ترک کرده و راهی دیار باقی می شوند. فراوان انسان ها در حالی ترک حیات می کنند که از پیش آمادگی لازم برای سفر بی بازگشت نداشته و تدارک کافی ندیده اند.
استاد حوزه علمیه شیخ ضیایی بندرعباس تاکید ورزید: بالا بودن میزان تقوا بدان معنا نیست که انسان متقی نیازی به بخشیده شدن نداشته باشد. با بررسی سیرت پیامبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم به این موضوع پی می بریم که آن حضرت با وجود معصوم بودن در نمازها همواره بخشش طلب می کرده است. تقوایی که ما دم از آن می زنیم در مقایسه با نعمت های الهی در حدی نیست که بتواند جبران لطف و کرم باریتعالی را برجای آورد. زبان انسان کوتاه تر از آن است که بتواند مقام، شکوه و عظمت خدای متعال را توصیف نماید. اگر لطف و رحمت پروردگار نباشد بضاعت اعمال ما برای رسیدن به بهشت کافی نخواهند بود.
این عالم اهل سنت جنوب کشور یادآور شد: نعمت های خداوندی قابل شمارش نیستند و حدودی نیز برایشان تعریف نشده است. هرگز از سیری که طبیعت ما در آن قرار داده شده است، عدول نورزیم. عذر بدتر از گناه این است که با وجود آگاهی از داستان خلقت انسان و باور بهشت و جهنم، استغفار را چندان جدی نگرفته و سرانجام این جهان را با کوله باری از معاصی ترک نماییم.
