مبتلایان به کرونا را به عنوان مجرم ندانیم

آوای سنت: هر چند که ابتلا به ویروس جرم نیست و فرد مبتلا به به دلیل مبتلا شدن به این بیماری مورد پیگرد قانونی قرار نمی گیرد، لیکن گاهی فرد مبتلا به بیماری و یا خانواده فرد متوفی از سوی برخی مخاطبین به لحاظ روحی و روانی در معرض آسیب جدی قرار می گیرد.
به دلیل شرایط حاد ایجاد شده بعضا شاهد آن هستیم که متاسفانه فرد مبتلا و یا عضوی از خانواده شخصی که در اثر بیماری کرونا فوت شده است، بخاطر شدت فشارهای روحی و روانی که از محیط اطراف به وی وارد می شود، دست به خودکشی زده و تراژدی غمباری را رقم می زند.

به گزارش سایت آوای سنت دکتر برهان ولدبیگی از پزشکان اهل سنت کشور با تاکید بر اینکه ابتلا به کرونا انگ اجتماعی نیست اظهار داشت: متاسفانه براساس یک باور نادرست و نانوشته، عده زیادی از مردم، مبتلایان به برخی بیماریها را در جرگه گناهکاران یا خطاکاران قلمداد نموده و رابطه خود با این افراد و حتی اعضای خانواده و بستگان آنها را بر همین اساس تنظیم می کنند.

وی ضمن اشاره به اینکه در علم پزشکی، بیمار،”مجرم” و بیماری، “جـرم” محسوب نمی شود گفت: حتی اگر رفتار فرد بیمار منجر به ایجاد بیماری شده باشد، چون فرض اولیه آن است که چنین فردی از تبعات و پیآمدهای رفتار خود آگاهی ندارد. اگر فردی آگاهانه و عامدانه طوری رفتار کند تا سلامت و جان خود یا دیگران را در معرض خطر قرار دهد، از منظر علم پزشکی، چنین فردی از سلامت روان برخوردار نیست و حتی نیاز به مراقبت و درمان دارد.

دکتر ولدبیگی در اینباره ادامه داد: متاسفانه ابتلا به “بیماری کووید ۱۹” در برخی جوامع به یک انگ اجتماعی یا به اصطلاح پزشکی “استیگما” بدل شده است که جامعه ما هم کم و بیش از آن مبرا نمی باشد. چنین وضع و چنین ارزیابی نه فقط به درمان و شکست به موقع این بیماری کمک نمی کند، بلکه بر عکس می تواند این روند را پیچیدەتر و پُر هزینه تر نماید.

این پزشک اهل سنت تصریح نمود: با توجه به این ارزیابی “مجرم انگاری” از مبتلایان، اکنون بسیاری از مبتلایان و مشکوکان به این بیماری تلاش دارند تا علائم بیماری و حتی خود بیماری را از جامعه و حتی اطرافیان خود مخفی نگه داشته و در واقع پروسه تشخیص و درمان به موقع را مختل نموده و از این طریق فرایند گسترش بیماری و خسارات و تلفات ناشی از آن را به مراتب بیشتر کنند.
به عنوان یک پزشک از همه شهروندان انتظار دارم تا هر کسی در موقعیت خودش طوری رفتار کند که به رفع این اپیدمی کمک موثری بنماید.

دکتر ولدبیگی خاطر نشان ساخت: بدون شک مخفی نمودن علایم و بیماری از جانب بیماران و عدم مراجعه به موقع به پزشک و مراکز درمانی، با این استدلال که چیزی نیست می تواند نشانه بی توجهی به مراقبت از سلامت خود و دیگران و در همان حال نوعی شانه خالی کردن از وظیفه شهروندی می باشد.
از طرف دیگر جرم انگاری ابتلا به این بیماری نیز نه فقط کمکی به رفع و درمان به موقع این بحران نخواهد کرد، بلکه آسیبی جدی به سلامت اجتماعی جامعه می زند و سرمایه اجتماعی در آن جامعه را بشدت کاهش می دهد.