مرگ اندیشی و امید به آینده دو ویژگی ضروری زندگی امروز
سخنان استاد محمود ویسی درباره تعامل با شرایط کرونایی
آوای سنت: استاد دانشگاه و اندیشمند دانشگاه مذاهب اسلامی خواستار تامل انسان در شرایط ناگوار کرونایی شد.
به گزارش آوای سنت، دکتر محمود ویسی مرگ اندیشی و تولید امید را یکی از موضوعات روز به ویژه در دوره جولان ویروس کرونا در کشور خواند و گفت: مرگ و اتفاقاتی که منجر به مرگ انسان ها در مناطق مختلف کره خاکی می شود بسیار نزدیکتر از گذشته های نزدیک است.
امروز بشر با ویروسی درگیر شده است که سراسر دنیا را تحت شعاع قرار داده و در این میان مرگ در اطراف انسان ها پرسه می زند تا به هر شکل ممکن آنها را در کام خود فرو برد. در همان زمان که حیات در کالبد انسان دمیده می شود تاریخ مرگ نیز برایش رقم می خورد. از این رو وقتی می رود که جان از کالبد انسان خارج شود، خدای متعال به بنده خود نوید زندگی دوباره در سرای باقی و ابدی را می دهد.
امروز از طریق رسانه های مختلف می شنویم که هر روز از بامداد تا شامگاه تعداد زیادی از انسان ها با سبب و بی سبب از این دنیای فانی رخت بر می بندند و خود ما گاهی دیدن مرگ یک دوست و یا آشنا را در فضای حقیقی تجربه می کنیم.
وی به نقل از قرآن کریم ادامه داد: خدای متعال از کسی که با وی نسبت سببی و نسبی داریم نزدیک تر می باشد، لیکن برخی از مردم چنین چیزی را درک و لمس نمی کنند. لذا در کلان خود فرمایش می دارد، اگر شما گمان می کنید که پس از مرگ فانی ابدی خواهی شد، بدانید که بازگشت به سوی خدای متعال و به ملاقات با وی منجر خواهد شد.
بی تردید اگر پس از مرگ حیات دوباره ای وجود نداشت درگذشت انسان معنا و مفهوم پیدا نمی کرد. ما می می میریم تا خدای متعال در زمان لازم دوباره ما را زنده بگرداند و اگر کسانی هستند که به حیات بعد از مرگ اعتقاد ندارند، اگر می توانند همه تلاش و توان خود را بکار ببندند تا از جان دادن نزدیکان جلوگیری بعمل آورند.
دکتر ویسی احوال فرد در حال احتضار را از سه حالت خارج ندانست و یادآور شد: شخصی که در شرف مرگ است، اگر جزو مقربین باشد، در همان لحظه جان دادن از سوی ملائک رحمت، ارواح سایر انسان های مقرب و باریتعالی مورد استقبال قرار می گیرد و بدینوسیله از همه نگرانی ها، پریشانی ها و دغدغه های دنیوی برای همیشه خلاصی پیدا می کند. از وی در محیطی اکنده از عطرملکوتی استقبال بعمل آورده و باغی را به او هدیه می کنند که هر چه دلش بخواهد همان را می بیند و هر چه را که بخواهد ببیند همان می شود. برخی از راویان قیامت را خیلی دور تعریف کرده اند، حال آنکه قیامت برای کسی که می میرد در لحظه آغاز می شود، البته فراموش نکنیم که ابتدای احوال پس از مرگ، برزخ است و قیامت نهایی پس از آن را شامل می گردد.
استاد و مدیر گروه فقه و حقوق شافعی دانشگاه مذاهب اسلامی در تشریح احوالات گروه دوم از انسان ها در لحظه مرگ افزود: آنها از سوی مقربین تکریم و پذیرش می شوند، اما گروه سومی نیز هستند که به محض جان دادن، اظطراب، دلهره و نگرانی را مجددا تجربه می کنند. البته نوع پریشانی این گروه بشدت با آنچه در دنیا بر سرشان گذشته است، متفاوت خواهد بود.آنها دچار حالت هایی می شوند که دلهایشان را به لرزه در می آورد.
بدانید که زیست بعد از مرگ، تابع زیست قبل از مرگ است، اگر پیش از مرگ میل نزدیکی به خدا پیدا کرده و سلام دادن به دیگران پیشقدم شویم، این عزت تداوم خواهد یافت و چنانچه در زمان حیات به جای رو به قبله بودن به آن پشت کنیم، باید بدانیم که در دسته بندگان پست قرار گرفته و به تعبیر قرآن جزو صاحبان نفس عماره معرفی و شناخته خواهیم شد.
اینها حیات پس از مرگ را تکذیب کرده و آن را خیالی بیش و واهی نمی پندارند. از نظر این گروه بهشت و جهنم در پس از این زندگی وجود ندارد. به عقیده آنها کسی که در دنیا خوب و خوشبخت زندگی کند بهشت را دیده است و کسی در سختی و مشقت بسر برد جهنم را از سر گذرانده است. آنها با القا این افکار در جامعه دیگران را به گمراهی می کشانند. برای ایشان در پشت از مرگ جز آبی جوشان و آتش متراکم نخواهد بود، زیرا آنچه که باریتعالی وعده می دهد حق است و اتفاق خواهد افتاد، زیرا باور کردنی تر از کلام خداوند ذوالجلال وجود ندارد.
دکتر ویسی تاکید کرد: امیدواری و تولید امیدواری در حیات پر از شتاب و اندوه و ناکامی های متعدد و متنوع لازمه امید انسان به زندگی در این دنیا و رسیدن به فلاحت در پس از هجرت از دیار فانی است، با اینحال ایمان و باور به مرگ بدین معنا نیست که هر لحظه را با فکر کردن به مرگ سپری کنیم و امید به حیات بی دغدغه و همراه با آرامش نداشته باشیم. بپذیریم احوال امروز دائمی و یکسان نخواهد بود. مطمئنا روزی نیز می رسد که این اندوه و پریشان احوالی از زندگی ها رخت خواهد بست. رسیدن به خوشبختی ارتباطی به موقعیت ها و پست های دنیوی که هر یک از ما ممکن است آن را کما بیش تجربه کنیم، ندارد. به جای تطهیر روح، به دنبال اجابت خواسته های جسمانی نباشیم. سیرت را تزئین بخشیده و از زیبا کردن موقت صورت خود اجتناب کنیم. به جای پهنا بخشیدن به زندگی ، در پی معنا بخشی به آن باشیم. اگرچه که می دانیم امکانات تا مدت مدیدی خواهند ماند، لیکن هیچ تضمینی به بودن ما در فردا وجود ندارد. به رغم رفاهی که در مقایسه با زندگی درگذشتگان داریم، اما معمولا افسرده، درمانده و پریشان هستیم.
این اندیشمند اهل سنت کورد علت مشکلات و معضلات روحی را در فراموش کردن مرگ برشمرد و خاطرنشان ساخت: ذکر باریتعالی و یاد مرگ به تعبیر پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله وسلم به دل صفا می بخشد. کسی که می خواهد خوشبختی را صاحب شود وجود خدا را در زندگی از یاد نبرد. گذشتگان این چنین بوده اند و زندگی پر از انگیزه و بسیار جالبی داشتند. آن زمان امکانات کمتر بودند و زندگی ها به نام و یاد الله پیش می رفتند. امروز امکانات باعث مشغولیت را افزون بخشیده اند و اینها باعث می شود کمتر از خالق خود یاد کنیم. باید با سرکوب کردن بخش های اضافی خواسته ها و تمایلات دنیوی به خدای متعال رجوع کنیم. به قول حضرت حافظ تکیه کلام خود را به ذکر خدای متعال و گفتار را به قرآن وسعت بخشیم. مناجات را از یاد نبریم و در ذکر پس از هر نماز غم ها را از دل و زندگی خود بزداییم.
