مولوی ماخونیک : مواهب دوست خوب در زندگی اجتماعی
آوای سنت: مدرس حوزه علمیه انوارالعلوم ماخونیک، داشتن دوست خوب را ضامن موفقیت و پیشرفت در کلیه امور فردی و اجتماعی توصیف کرد.
به گزارش آوای سنت، مولوی احمد حسنی ماخونیک در گفتگو با خبرنگار ما، دوران نوجوانی فرزندان را مرحله ای نوین رو به سوی شناخت بهتر و بیشتر از جامعه پهناور و کسب اطلاع از فرهنگ های رایج در سایر بلاد دانست و گفت: شاکله شخصیت یک نوجوان در کودکی وی شکل پیدا می کند و اگر والدین دقت لازم را در تربیت اولاد خردسال خود داشته باشند در سنین نوجوانی آنها دغدغه کمتری خواهند داشت.
برخی از والدین ارتباط فرزندان با دوستان و اساسا مسئله دوست یابی در زندگی را مناسب نمی دانند. بی تردید یک دوست مفید، اخلاق مدار و ارزشمند می تواند در پیشرفت های دینی، تحصیلی، اجتماعی و ورزشی سایر هم سن و سالان نقش بسزایی را ایفا نماید و اینکه خیال کنیم از یک دوست جز آسیب به فرزند ما نخواهد رسید، پنداری اشتباه است.
مشخصه یک دوست خوب، اولا این است که وی فردی دیندار بوده و برای دنیا و آخرت خود برنامه داشته باشد. معضلات و ناهنجاری ها را بشناسد و به فرزند ما آگاهی لازم را درباره آسیب های احتمالی و کانون های بحران زا جامعه گوشزد کند. دین به مفهوم واقعی را اولویت زندگی بداند و در کلیه امور مطابق روش نورانی رسول گرامی اسلام صلی الله علیه واله وسلم عمل نماید.
مولوی ماخونیک، دقت در انتخاب دوست را مورد تاکید قرار داد و افزود: یکی از پایه های خوشبختی داشتن همراهان خوب از میان هم سن و سالان به عنوان راهنمای زندگی است. یک دوست ارزشمند طبق فرمایش حدیث نبوی به اطرافیان محبت نمی کند، مگر هدف رضای خدای متعال باشد. منظور این گونه اشخاص هدایت گری تا رسیدن به بهشت است، اما دوستان ناباب که جز سودای گناه و شهوت رانی در سر ندارند، سرنوشت خود و فرزند ما را به سوی فساد و تباهی رقم می زنند.
عقبه بن ابی معیط از دوستان صمیمی ابوجهل بود که در زمان نبود وی در مکه، نزد نبی مکرم رفت و ایمان آورد. هنگامی که ابوجهل از سفر برگشت از عقبه بن ابی معیط خواست به آن حضرت بی حرمتی کرده و از دین برگردد که وی نیز چنین کرد و از جمله مرتدین درآمد. این چنین اشخاص عبرت حال و آیندگان هستند تا حق را از ناحق تشخیص داده و از ورطه سقوط به سوی هدایت بازگردند.
مدرس حوزه علمیه انوارالعلوم ماخونیک، یکی از دلایل گسترش دین در صدر اسلام را اخلاق و معاشرت خوب صحابه رضی الله عنهم اجمعین خواند و اظهار داشت: تلاش برای موفقیت فردی و اجتماعی را از مشخصه های دوستان نیک سرشت و دلسوز است. چنین شخصی برخواسته از کانون گرم خانواده متدین می باشد که محبت و مبدت با دوستانش را سرمایه و توشه راه بنا می نهد. از اشتباهات درس گرفته و درباره عواقب عمل گناه به دوستانش پند می دهد. همواره برای مردم خیر در نظر گرفته و در وادی کج قذم بر نمی دارد. در نشست و برخواست با افراد کم سن و سال در نقش راهنما عمل کرده و با ایشان با نرمی برخورد می کند. در جمع بزرگان آداب معاشرت را برجای آورده و تواضع پیشه می دارد.
راز هم سن و سالانش را در نزد دیگران بازگو نمی کند و در هنگام مشکلات در کنار دوستش می ماند تا مرهم زخم هایش باشد، پس خانواده ها باید بدانند که داشتن دوست خوب برای فرزندان لازم و حیاتی است و با محدود کردن اولاد نمی توان ایشان را از آسیب ها دور نگاه داشت.
مولوی ماخونیک در این خصوص خاطر نشان نمود: اسلام چنین محدودیت هایی را نمی پذیرد، زیرا حاصل این نوع دغدغه، انزوا گری و گوشه نشینی خواهد بود. هم نشینی و رفتار و آمد با دوستان خوب همچنین اعتماد نفس را در فرزند بالا می برد. اگر دین در مراودات دوستانه حاکم باشد، موفقیت در تحصیل و ورزش هم حاصل خواهد شد. چه بسا مراوده با چنین دوستی هایی می تواند باعث برقراری صله رحم با خانواده های دیندار شده و رحمت خدا بر زندگی ها دو چندان جریان پیدا خواهد کرد.
