کم رنگ شدن امر به معروف و نهی از منکر در جامعه عامل مشکلات است
هشدارهای عالم شاخص اهل سنت درباره ریشه مشکلات جامعه
آوای سنت: عالم و سخنور دینی شاخص ترکمن احوال کنونی جوامع مسلمان را متاثر از بی رنگ شدن امر به معروف و نهی از منکر خواند.
به گزارش آوای سنت، مدیر مدرسه دینی سراج در استان گلستان با اشاره به اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در اصلاح ساختار زندگی ها گفت: امر به معروفات و نهی از منکرات تنها معطوف به شاخه های زندگی اسلامی نیست و تشویق به خوب و بازداشتن از بد فعلی است که در همه زندگی ها به آن توجه صورت می گیرد. به انسان از بدو تولد درباره افعال خوب و بد تذکراتی داده می شود تا ضمن دور بودن از خطرات احتمالی به کارهایی بپردازد که برای وی خوب و مفید هستند، لیکن در بخش معنوی و بویژه در برخی بلاد اسلامی به امر به معروف و نهی از منکر که شامل دین، اخلاق و رفتار ما با سایرین می شود، بسیار کم پرداخته شده است.
وی مهمترین بخش از دعوت به انجام اعمال پسندیده و بیان آسیب های کارهای ناشایست به این است که ابتدا خود از انجام آنها خودداری نماییم، چرا در جامعه امروزی مشاهده می شود برخی والدین در حالی فرزندان شان را از مسائل آسیب پذیر بازمی دارند که خود آن اعمال آسیب پذیر را در خانواده و انظار انجام می دهند. شرایط کنونی جامعه، وضعیت مساجد در پس از ماه مبارک رمضان، افزایش جرائم عمومی و همه و همه از احوال کنونی جامعه ما خبر می دهد.
هر اتفاق و حادثه ای که باعث آسیب جسمی و صدمه روحی یک جوان می شود، نشانه ضعف در دین است. چه آن جوانی که بخاطر استفاده بد از امکانات جانش را به خطر انداخته و جمعی را گرفتار وضعیت خود می کند و چه شخصی که افکارش را در گیر با مسائل فضای مجازی کرده و ناغافل به دام کسانی میافتد که پیامدهایش صدمات و آسیب های روحی و شخصی است.
آخوند کسلخه با یادآوری نقش دشمنان بر سعی در تضعیف دین مبین اسلام و مظالمی که در سایر بلاد بر مسلمانان می رود، اظهار داشت: در گوشه ای از این خاک پهناور دنیای اسلام درگیر جنگ های فرسایشی و خسته کننده است. در سرزمینی دیگر، مسلمانان را از خانه و کاشانه خود بیرون می کنند. هر از چند مدت به کشوری از بلاد اسلامی حمله نظامی شده و به بهانه های مختلف منابع آنها را به غارت می برند. همه اینها در حالی اتفاق می افتد که همسایگان مسلمان این سرزمین ها در میدان عمل نقش یک نظاره گر را بازی می کنند.
سابقا می شد دشمن را با چشم دید و فرق میان خوب و بد مشخص بود، اما اکنون دشمن در لباس میش به میان ما رخنه کرده و با اغفال جوانان مسلمان و مسلح کردن آنها بر علیه برادرانشان، مامورینت چند ساله را در مدت چند ماه و با تحمل کمترین هزینه ها به پایان می رسانند.
مدیر مدرسه دینی سراج الدین عنوان نمود: اگر در گذشته عوام به دلیل ناآگاهی از احکام نمی توانستند میان عمل فرض و مستحب را تشخیص دهند، امروز برخی از میان عالمان در واجبات کوتاهی می ورزند. اگر تا دیروز تنها اعمال بد ما کوتاهی در خواندن نماز و ترک روزه بود، در عصرکنونی بعضا نشانه هایی از شرک و کفر را نیز می توان مشاهده کرد. عده ای از خواص که می توانند مردم را بسوی خوبی دعوت کرده و تبعات منفی بدی ها را بازگو کنند، ناامید از آن هستند که کسی به حرفشان گوش کند. هنوز هم تفکر بر این است که امر به معروف و نهی از منکر یکی از چند وظایف علما بوده و سایرین از انجام آن معاف هستند. بنا به فرمایش قرآن کریم بهترین ها از امت محمدی کسانی می باشند که مردم را به خوبی ها تشویق کرده و آنها را از بدی ها باز می دارند.
این عالم برجسته اهل سنت افراد با ایمان را دلسوز به مسائل جامعه توصیف کرد و خاطر نشان ساخت: به بهانه عدم دخالت در زندگی خصوصی دیگران از مسئولیتی که داریم شانه خالی نکنیم. تمام چیزهایی که در انظار عمومی اتفاق می افتند به مخاطبان جامعه ارتباط پیدا می کند. دیگران را غریبه به حساب نیاوریم. گرچه ممکن است یک از افراد یک خانواده مستقل شده و هر کدام به سویی رفته باشند، اما آنها همچنان و تا زمان مرگ جزو خانواده و بستگان ما هستند و دلسوزی و دغدغه امور زندگی آنها بیش از سایرین به شخص ما مربوط می شود.
آخوند کسلخه همچنین گفت: حصارکشی و دیوارکشی دور خانه به شرطی خوب است که در پناه آن خود را از نگاه نامحرم دور نگه داریم، نه آنکه هدف مان قطع صله رحم، بی خبری از احوال همسایه و بستن در بروی کسانی باشد که ممکن است به وجود ما نیاز پیدا کنند. در دورانی که بی تفاوتی پیشه کرده و از وحدت کلمه، تنها شعار آن را یاد گرفته ایم، یهود و مخالفان دین اسلام انواع و اقسام ترفندها را بکار می برند تا مسلمانان را طوری در خود سرگرم کنند که احوال نامناسب سایر امت برایشان بی اهمیت باشد.
همه تلاش خود را معطوف فراهم کردن زندگی با امکانات بهتر برای فرزندانمان نکنیم. اگر آنگونه که به فکر زندگی آینده فرزندانمان هستیم، بفکر آخرت شان نیز باشیم، محیط مساجد کفایت تعداد نمازگزاران را نمی کرد. میزان و تلاش ما باید در همه امور یکسان و بلکه در تشویق به معروفات و نهی از منکرات بیش بار از سایر اعمال باشد. همه آسیب های جوامع اسلامی به بی تفاوتی ما به امر دین، امور دیگران و سرخم کردن در برابر مادیات بر می گردد. قصرها و عمارت هایی که از امرای گذشته برجا مانده اند درسی است که بدانیم اشیا دنیوی را نمی توان با خود به دنیای دیگر برد. بودن اینها دردی از نامه اعمالمان را دوا نخواهد کرد، مگر اماکن عام المنفعه که برای رضای خدای متعال و اصلاح امور ساخته می شوند.
