کودکان حساس چه ویژگیهایی دارند؟
آوای سنت : فرزندانتان هنگامی که بسیار حساس هستند، به درک احساسات افراد دیگر تمایل دارند درحالی که غالباً احساسات خودشان را نادیده می گیرند.
ویژگی های کودکان حساس
کودکانی که در مورد جزئیات ظریف مسائل غر می زنند و حساسیت به خرج میدهند غالباً دارای مزاجی حساس هستند. کودکی که آستانه ی حسی او پائین است تفاوت های ظریف بین چیزهای گوناگون را با دیدن، گوش دادن، لمس کردن، بوئیدن و مزه کردن آن ها تشخیص می دهد. کودک حساس این جزئیات را متوجه می شود و به همین علت هم نسبت به بچه های دیگر دربرابر آن ها بیشتر عکس العمل نشان می دهد. از طرف دیگر کودکی که آستانه ی حسی او بالاست تفاوت غذاها و لباس هایش را کم تر تشخیص می دهد. او در تشخیص آدم ها و اشیا چندان دقتی ندارد.ممکن است متوجه شود چیزی تغییر کرده ولی تغییرات کوچک برای وی مشکلی پیش نمی آورد.
با پاسخ به سوالات زیر می توانید سطح حساسیت فرزندتان را تشخیص دهید:
√ اگر به غذاهایی که کودکم علاقمند است مقدار کمی غذایی که دوست ندارد اضافه کنم آیا متوجه میشود؟
√ آیا فرزندم متوجه بوی عطر یا دود میشود و نسبت به آن ها واکنش نشان می دهد؟
√ آیا فرزندم تفاوتهای جزئی را در تصاویر کتاب متوجه می شود؟
√ درصورتی که نوع شیر یا آب میوه ای را که به فرزندم می دهم تغییر دهم آیا متوجه می شود؟
√ آیا فرزندم دوست دارد زمانی که دست هایش کثیف میشود آن ها را بشوید؟
√ آیا فرزندم در برابر پوشیدن لباسی که جنس آن نرم نیست یا کمی تنگ است مخالفت می کند؟
درصورتی که جواب شما به اکثر این پرسشها( بلی) بوده است احتمالا آستانه ی حساسیت فرزندتان پائین تر از کودکاندیگر است. درصورتی که جواب تان به اکثر این پرسشها(( نه)) بوده است احتمالا آستانه ی حساسیت فرزندتان بالاتر از کودکان دیگر هم سن و سال اوست.
علت حساس شدن کودکان
بعضی کودکان در اثر شیوه های غلط تربیتی، بسیار زودرنج و حساس بوده و نسبت به هر مسئله بی ارزش و کوچک، بلافاصله اظهار ناراحتی می کنند که علت آن تنها ناشی از تربیت غلط فرزندان است.
نکته حائز اهمیت این است که چطور می شود با این کودکان کنار آمد و برخورد صحیح نمود. والدین باید قبول کنند که تخم این زودرنج و حساس بودن را با شیوه غیراصولی در دل کوچک فرزندان خود کاشته اند، بدین ترتیب پیش از هر کاری ابتدا باید سلامت روانی خویش را بررسی کنند تا درصورتی که نابسامانی وجود داشت رفع کنندو سپس به سراغ تربیت فرزند خود بروند، چرا که عواملی مثل جلوگیری از حضور کودک در جمع، تحقیر و سرزنش وی بابت مباحث کوچک و یا تنبیهات و تبعیضات در میان کودکان، در روح لطیف او حس طرد شدن و گناه را به وجود آورده اند.
لازم به یادآوری است، هنگامی که والدین بچه خود را از موهبت بزرگ کودکی کردن محروم می سازند، کودک باید تاوان اشتباهات رفتاری والدین خود را پس بدهد، پس والدین نباید با تربیت غلط در حق کودک ظلم کنند، بلکه باید کودک را با محبّت خویش سیراب سازند تا کمبودها و امیال سرکوب شده او که در اثر بی توجهی والدین خود ایجاد شده است، از بین برود.
پدر و مادران وقتی می بینند مسئله ای فکر فرزندان شان را مغشوش کرده است، با آرامش و خونسردی با او رفتار کنند و اگر کودک در محیطی احساس ناامنی می کند، او را از محیط مذکور بیرون ببرند و هرگز برای رفع حساسیت کودک او را به زور و اجبار به انجام دادن کاری که دوست ندارد، مجبور نکنند و به این نکته نیز توجه داشته باشند که برای همیشه نمی توان موقعیت های حساس را که سبب ناراحتی کودک می شود، از او دور ساخت.
نکاتی برای والدینی که کودک حساس دارند
– لطفاً به شهود خود اعتماد کنید و نه صرفاً آنچه کارشناسان عادی در مورد کودکان بسیار حساس می گویند.
ممکن است کارشناسان بگویند فرزندِ شما احتیاج به درمان یا روان پزشکی دارد، دوقطبی یا اختلالِ کمبود توجه و تمرکز و یا نیاز به دارودرمانی دارد، در مورد کودکانِ بسیار حساس، اکثراً تشخیص های اشتباه داده می شود. مراقب باشید به فرزندتان برچسبی زده نشود.
– به بچه خود جملات آرامش بخش بیاموزید
هنگامی که شما درکنارش نباشید، کودکتان باید خودش خودش را آرام کند. یک راه، گفتن جملات« آرمش بخش» پشت هم است. این کار در آینده هم بکار آن ها آمده و به آن ها یاد می دهد که میتوانند به تنهایی هم از پس ناراحتی شان برآیند.
به فرزندتان بگویید هنگامی که احساس اضطراب و یا ناراحتی کرد، چیزهایی مثل« من حالم خوبه!»« می تونم کنترلش کنم!» بگوید. همچنین ممکن است آواز خواندن و یا دعا کردن هم در این مواقع به کمک شان آمده و باعث آرامششان بشود.
– مرزها را به فرزندتان آموزش دهید
فرزندانتان هنگامی که بسیار حساس هستند، به درک احساسات افراد دیگر تمایل دارند درحالی که غالباً احساسات خودشان را نادیده می گیرند. آنها بیش از توانشان خود را درگیر افراد دیگر می کنند. آنها احتیاج دارند تا بشنوند که خودشان را در اولویت قرار دهند و تنظیم مرزهایشان مصداقِ خودخواهی نیست.
– کودکان حساس دیگری را برای هم بازی شدن با فرزند خودتان پیدا کنید
کودکانی که نسبت به سایرین با احساساتشان در ارتباط هستند، احتیاج دارند که احساس کنند تنها نیستند. همچنین آن ها با افردی که شبیه خودشان هستند به خوبی کنار می آیند و ارتباط خوبی برقرار می کنند، به دلیل آن که هر دوی آن ها به احساسات اهمیت داده و این مسئله سبب می شود که به احساسات و نیازهای یکدگیر اهمیت بیشتری هم بدهند. دادن اجازه و زمان به آنان برای بازی با کودکانی که شبیه خودشان هستند به آن ها کمک می کند تا احساساتشان را قبول کرده و با خود کنار بیایند و به این نتیجه برسند که اینکه« خودشان» باشند، اشکالی ندارد.
