آوای سنت : مطلب زیر بخش دوم از یادداشت دردمندانه عمرو خالد خطاب به جوانان مسلمان است.
در بخش نخست این یادداشت که هفته گذشته در آوای سنت منتشر شد، نویسنده با اشاره به اهمیت قشر جوان در توسعه و پیشرفت جوامع، با ذکر مصادیق تاریخی خاطرنشان می کند که هدف دشمنان در شرایط کنونی تخریب تفکر و ذهنیت جوانان مسلمان است.
نمونه ای دیگر از لاابالی گری و عدم جدیت
شرکت در مجلس رقص و آواز خوانی ها و جشن تولد است که اختلاط و روابط نامشروع و بی بند وباری در آن ها به وفور مشاهده می شود.
یک بار خلیفه ی دوم عمر فاروق رضی الله عنه جوانی را در بازار مشاهده کرد که با کرشمه و ناز و حرکاتی سبک و جلف راه می رفت،فورا” به او گفت: آیا مریض هستی؟ جوان گفت: خیر، ای امیر المؤمنین. آن حضرت (رض) او را هشدار داد و فرمود: ما دوست نداریم و راضی نیستیم که جوانان و مردان امت محمد(ص) این گونه راه بروند.
امروزه می بینیم که دختران از این که به دوستانشان بگویند در خانه به مادرشان کمک می کنند، احساس خجالت می کنند و تمامی همت آن ها در این مصروف است که این انگشتر ساخت کدام کشور است؟ یا مارک این پیراهن چیست؟
تا زمانی که وضعیت غالب جوانان ما این گونه است، هیچ حرکتی از ملت ما سر نخواهد زد. امروز دخترانی را می بینیم که بیشترین
اوقات خود را به گفتگوی اینترنتی (چت chat) مشغول می شوند، تا با جوانان آشنایی پیدا کرده و آن ها را از راه به در نمایند. این عادت و اخلاق بد، نابود کننده ی کیان جامعه اند.
ای جوانان مسلمان، جدیت و تلاش شما مصروف چیست؟ برادران گرامی، از این که نمونه هایی چنین دردآور و ناراحت کننده را برای شما بازگو می کنم بسیار متأسفم، اما این ها حقایق موجود در جامعه ی ماست.
من نمی گویم که تمامی جوانان این چنین هستند، بلکه می بینم جوانانی هم آگاه و هوشیار هستند، لیکن بعضی از آن ها نیازمند کسی هستند که دست آن ها را گرفته و به آنها بگوید که این کار را انجام ندهید.
سروران گرامی، اسلام ما نظامی بسیار بزرگ و زیباست که ایرادی در آن وجود ندارد، بلکه تمام عیب ها از وجود ماست.
تجربه بازسازی غرب
بیایید به دنیای غرب بنگریم که چگونه حرکت می کند: «آلمان» پس از جنگ چگونه بازسازی شد و چه کسانی در پیشرفت آن کشور دخالت داشتند؟ «ژاپن» پس از جنگ ویرانگر چگونه بازسازی شد؟ چه کسانی دربازسازی «لبنان» شرکت کردند؟ مگر جوانان تلاشگر و جدی نبودند که این کشورها را دوباره آباد کردند؟
خانم «مارگارت تاچر»(نخست وزیر اسبق انگلیس)– صرف نظر از شخصیت و عقایدش- در خلال جنگ با آرژانتین مدت چهار سال لباس تیره پوشید. موضوع سخن ما خوبی و بدی کار او نیست، بلکه من می خواهم شما، جدیت وتلاش او ملتش را در انجام امور تصور کنید، من می خواهم به شما بگویم: در کارهایتان جدی باشید و به هر کاری اهمیتی در خور آن بدهید. روی سخن من با جوانان است که سرمایه ی این امت هستند.
بیایید تا از پیامبر اکرم (ص) و یاران باوفای او رضی الله عنهم جدیت و تلاش را بیاموزیم.
در واقع من می خواهم نمونه هایی از تلاش وجدیت (ص) و اصحاب کرام او را برای شما بیان کنم تا آن ها را الگو قرار داده و از آن ها جدیت و مداومت را بیاموزید. پیامبر اکرم(ص) را بنگرید که در ابتدای دعوت خود در مکه، به عمویش گفت:« ای عموی من، به خدا سوگند اگر خورشید را در دست راست و ماه را در دست چپ من بگذارند تا از دین خود (ودعوت به آن) دست بردارم،هرگز آن را رها نخواهم کرد، تا خداوند آن را آشکار کند (و من به پیروزی دست یابم) یا این که در این راه از بین بروم».
خداوند به پیامبر خود حضرت یحیی (ع) فرمود:(یَا یَحْیَى خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّهٍ وَآتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا ) مریم/ ۱۲
«(گفتیم) ای یحیی کتاب آسمانی را به جد وجهد بگیر و به او در عهد صباوت و کودکی حکمت(بنوت) بخشیدیم».
پیامبر خدا حضرت ابراهیم(ع) را نظاره کن که هنگام شکستن بت ها چند سال داشت؟
(قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ ) انبیاء/۶۰
«گفتند: شنیدیم جوانی که به او ابراهیم گفته می شود از آنان(به بدی) سخن می گفت».
مگر سن جوان(فتی) چند سال است؟ غالبا” ۱۶ سال یا مقداری بیشتر. به اصحاب کهف بنگرید که هنگام برخورد با تمامی مشکلات در سن ۱۶ یا ۱۷ سالگی بوده اند، چرا که قران درباره ی آن ها میفرماید:(إِنَّهُمْ فِتْیَهٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى ) کهف/۱۳
«ایشان جوانمردانی بودند که (درنهان) به پروردگارشان ایمان آورده بودند و ما بر هدایتشان افزودیم».
ای جوانان مسلمان! کاملا” هوشیار باشید که یحیی(ع) کودکی بیش نبود که به پیامبری رسید؛ ابراهیم(ع) در جوانی بت ها را
شکست؛ اصحاب کهف جوانانی مصمم و جدی بودند و… مقصودم این است که عمر مفید برای انجام وظایف مهم و کارهای بزرگ، زیر بیست سال است. باید جدیت و تلاش را از کودکی ونوجوانی آغاز کرد.
—————————————-
مؤلف:عمرو خالد
مترجم:محمد عزیز حسامی
انتشارات :کردستان۱۳۸۷
