خانواده کانون اصلی تربیت فرزندان
آوای سنت: استاد حوزه علمیه تعلیم القران نشتیفان تربیت کودکان را متاثر از رفتارهای والدین در درون خانواده دانست.
به گزارش آوای سنت، مولوی مهرداد فرهمند در گفتگو با خبرنگار ما، خانواده را بنیادی ترین مکان برای تربیت فرزندان از سنین خردسالی خواند و گفت: احادیث شریف درباره تکالیف امور دینی فرزندان، بخوبی اهمیت حضور در جلسات قرآن و احکام را شرح می دهند. کودکان از زمانی که والدین خود را شناخته تکلم کردن را یاد می گیرند، آمادگی پذیرش داشته و همان اعمالی را تقلید می کنند که از والدین شان سر می زند. همه ما به انواع وابستگی و نیاز بشر جهت حیات در روی زمین خاکی واقف هستیم و خدای متعال برای این حیات نعمت های زیادی را به بندگانش ارزانی بخشیده است. از این رو دغدغه انسان از بدو تولد، حیات بهتر با امکانات مناسب و کافی می باشد. هر اتفاق مثبت به خواست و ارداده باریتعالی اتفاق میافتد و حکمتی در آن نهفته است. در کنار این به ما به عنوان فرد مسلمان فرایضی تکلیف شده است که به مجموعه آنها عبادت در راه الله متعال گفته می شود.
وی افزود: با وجود آنکه در بسیاری از بلاد مسلمان، مدارس دینی بزرگ و دانشگاه های اسلامی در حال فعالیت هستند، لیکن به دین در همه خانواده ها توجه و اهمیت یکسان صورت نمی گیرد. اهمیت به مقوله نماز و زندگی بر اساس سنت و روش نورانی رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم بستگی به نوع نگاه والدینی دارد که روزگاری خود نیز در دامان یک خانواده از مجموعه بلاد اسلامی پرورش و تربیت یافته اند. از این مطلب این نتیجه حاصل می شود که نوع تربیت و نحوه پرورش کودکان ما در سنین ابتدایی وابسته به رفتار والدین بوده و یک کودک همان طور تربیت می شود که والدینش از وی انتظار دارند. همچنانکه می بینیم فرزندی در یک خانواده ضمن فراگیری تعلیمات دنیوی به نماز و دین هم طبق آنچه که والدینش به وی آموخته اند اهمیت می دهد، اما در همسایگی این شخص خانواده ای ساکن است که متاسفانه غرابت چندانی با دین و طریقه معنوی زندگی ندارند.
مولوی فرهمند ارتباط نزدیک والدین با مساجد و نوع نگاه آنها به مقوله دین را ضروری دانست و تاکید کرد: فرزند ما قرآن خوان نخواهد شد، مگر آنکه وی را با قرآن آشنا کنیم. یک کودک تا زمانی که پدر و مادرش نمازخوان نباشد به شکل خود جوش اهل مسجد و نماز نخواهد شد، چرا که مشغولیت های دیگری ذهن وی را احطه کرده و به مرور زمان برایش تبدیل به یک عادت تکراری می شوند. پس آنچه که از ما به عنوان والدین کودکان سر می زند و آنچه در گفتار بکار می بریم در حقیقت آموزش هایی هستند که فرزندات یاد گرفته و در زندگی بکار می گیرند.
هر چه یک انسان بزرگتر شود، دلمشغولی وی به کارهای دنیوی بیشتر خواهد شد، به ویژه در شرایط کنونی که مشکلات ذهن خانواده ها را به خود درگیر کرده است. بنابراین خردسالی بهترین سن برای فرستادن کودک به مکتب خانه جهت آموزش قرآن و احکام می باشد. البته اگر پدر فرزند نیز وی را همراهی نماید، خود هم از برکات و فواید کلاس های قرآنی بهره مند شده و باعث می شود کودک میل و رغبت بیشتری برای شرکت در کلاس های مکاتب پیدا کند.
عضو دارالافتاء حوزه علمیه تعلیم القران نشتیفان، وابستگی بیش از حد کودکان به بازی های یارانه ای را نامناسب خواند و تاکید کرد: دانستنی های کودکان درباره نرم افزارهای دستگاه های اندروید ثابت می کند که آنها قدرت یادگیری بالایی داشته و هر چیزی را در کمترین زمان ممکن به ذهن می سپارند. مدیریت صحیح در امور برنامه های روزانه فرزندان می تواند به زندگی آنها نظم و ترتیب خاصی ببخشد. برای رسیدن به نتیجه لازم می توان راهکارهای تشویقی همچون بسته های مواد خوراکی مورد علاقه کودکان را بکار گرفت. کودکی که از ابتدا تحت کنترل و آموزش اخلاقی و تربیتی قرار نگیرد، در معرض انواع و اقسام آسیب ها قرار خواهد گرفت. افراط در بازی های رایانه ای خود یک آسیب جدی برای کودک بشمار می رود و مهم است بدانیم که بازی رایانه ای چه تاثیری روی روح و روان کودک ما می گذارد.
فراموش نکنیم که در دین نباید سختی بیش از حد نشان داد. کودکان ظرفیت یک انسان بالغ را ندارند و انرژی آنها با بازی کردن در محیط های سالم بیرونی تخلیه می شود. می بایست هر نیازی را در حد اعتدال برایشان فراهم کنیم. سنت ها و آداب های روزانه را به ایشان آموزش داده و خود در انجام اعمال پیشقدم شویم تا در آینه ذهن آنها نقش بسته و آنگونه زندگی کنند که خدا و رسول برحق امر و سفارش کرده اند.
