ظرف بالندگی زن و مرد تا رسیدن به کمال انسانی

آوای سنت : خداوند متعال در آیه ۱۸۷ سوره بقره می فرماید: «هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ؛ آنان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستید». کار لباس هم زیبا کردن انسان و هم حمایت از او در برابر گرما و سرما و هم حفظ حریم او در برابر ناپاکان است پس با این تعبیر قرآن وظیفه زن و شوهر در مقابل هم مشخص شده است.

ژیلا مرادپور، از اساتید دانشگاه‌های کردستان و دکترای الهیات و مشاور خانواده از کردستان با اشاره به اینکه وقتی زن و مرد در حق هم همانند لباس باشند، نتیجه‌اش هم موفقیت و سلامت روانی خود و آرامش کانون خانواده است، افزود: آرامش خانواده موجب افزایش روز به روز صمیمت، عشق، احترام و حمایت بین آنان می‌شود.

مرادپور بیان کرد: زمانیکه زن و شوهر برای هم لباس باشند لازمه خوشبختی را برای خود و خانواده فراهم کرده‌اند و این امر ثمرات باارزش دیگری را نیز به دنبال دارد که از جمله تربیت خوب فرزندان با الگوبرداری از والدینشان را سبب خواهد شد.

وی با تأکید بر اینکه مردان و زنان با تأسی از این آیه قرآن باید نقش لباس بودن برای همسرانشان جدی بگیرند، عنوان کرد: زن و شوهر باید مانند لباس هم عیوب یکدیگر را بپوشانند، هم یکدیگر را زیباتر کنند و هم حامی یکدیگر در سختی‌ها، خطرات و تهدیدهای زندگی باشند.

این استاد دانشگاه تأکید کرد: زن و شوهر برای رسیدن به تفهمی دو طرفه باید متناسب با نیاز و روحیات یکدیگر رفتار کنند که اگر در این نقش موفق نباشند از فروپاشی کانون خانواده خود نباید تعجب کنند.
مرادپور ازدواج را یک رابطه مقدس دانست و اعلام کرد: ازدواج دو قلب را به هم می‌پیوند می‌دهد و آن دو نفر قول می‌دهند که برای یک زندگی با یکدیگر باشند که با گذشت زمان، این دو نفر از طریق وظایف و اقدامات خود عشق خود را به یکدیگر نشان می‌دهند.
وی ادامه داد: زن یا مرد لازم نیست منتظر فرصتی برای بیان عشق به همسر خود باشد چراکه آنان می‌خواهند عشق واقعی و صادقانه را طرف مقابل دریافت کنند و این چیزی است که قلب و روح فرد را برآورده می‌کند. بنابراین، همسران باید عشق خود را هر چند وقت یکبار در رابطه عاطفی مرور کنند و زنده نگه دارند.

وی با اشاره به آیه ۳۴ سوره نساء که می‌فرماید: «الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَیْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ وَاللَّاتِی تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَیْهِنَّ سَبِیلًا إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیًّا کَبِیرًا، مردان سرپرست زنانند به دلیل آنکه خدا برخى از ایشان را بر برخى برترى داده و [نیز] به دلیل آنکه از اموالشان خرج مى‌کنند پس زنان درستکار فرمانبردارند [و] به پاس آنچه خدا [براى آنان] حفظ کرده اسرار [شوهران خود] را حفظ مى‌کنند و زنانى را که از نافرمانى آنان بیم دارید [نخست] پندشان دهید و [بعد] در خوابگاه‌ها از ایشان دورى کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را ترک کنید پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر] بر آنها هیچ راهى [براى سرزنش] مجویید که خدا والاى بزرگ است».

وی عنوان کرد: عشق نه تنها رکنی از ارکان خانواده است، بلکه در قوام، بقا و تعادل بنیان‌های دیگر نقش بی‌همتا دارد تا جایی که شاید بتوان گفت، عشق روح خانواده است و خانواده به راستی خانه عشق و آشیان عشق است.
مرادپور با اشاره به اینکه اساس روابط اجتماع درون خانواده که همانا دوستی، تفاهم متقابل و همیاری است با ملات عشق به هم پیوسته و آمیخته است، عنوان کرد: خداوند متعال در آیه ۱۸۹ سوره اعراف می فرماید: «ُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَهٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا؛ اوست آن کس که شما را از نفس واحدى آفرید و جفت وى را از آن پدید آورد تا بدان آرام گیرد».

وی یادآور شد: اشاره به نفس واحده در این آیه کریمه گویای این حقیقت است که نهاد خانواده ظرف رویش روح و جان، رستگاری و بالندگی زن و مرد تا رسیدن به اوج بالندگی (کمال انسانی) است؛ یعنی نه مرد به تنهایی کامل است و می‌تواند به کمال برسد نه زن. مگر با همگرایی و بودن و زیستن در محدوده خاص مقررات و دستورالعمل‌هایی که نهاد خانواده نام دارد.