نافرمانی از فرامین والدین ، گناه کبیره است
آوای سنت: امام جمعه بخش کهیر از توابع شهرستان کنارک سرپیچی از فرامین والدین را از گناهان کبیره خواند.
به گزارش آوای سنت، مولانا نواب حوت در شرح اهمیت جایگاه والدین در آموزه‌های اسلامی، سربلندی و پیروزی انسان را در اطاعت و فرمانبرداری از پدر و مادر دانست و گفت: قرآن کریم به انسان ها دستور احترام به سرپرستان شان را داده است، زیرا که سبب پیدایش فرزندان هستند. علمای دین مهمترین امر واجب بعد از ادای فریضه الهی را رعایت حقوق والدین می دانند. فرزند صالح و نیکوکار همان‌گونه که بندگی خالق را اجابت می کند باید با والدین خود رفتار نیک داشته و همواره سعی کند تا رضایت شان را جلب نماید. حرف ها و سخنان شان را بپذیرد و و در زندگی بکار ببندد. فرزندان در سن کهنسالی والدین باید رفتار مناسبی با ایشان داشته و ضمن پرهیز از سخنان تند در کارهای مربوطه مشارکت بخرج دهند.
مولانا حوت رفتارهای والدین در سن پیری را قدری متفاوت با گذشته خواند و اظهار داشت: پدر و مادر گاهی حرف هایی به زبان می‌آورند که باعث رنجش و آرزدگی اولاد می‌شود. در چنین مواقعی باید رفتار خود را کنترل کرده و سکوت اختیار کنیم. هرگز سخنی به زبان نیاوریم که دل ایشان را رنجیده خاطر کند. فراموش نکنیم هر عمل و رفتاری که باعث رنجش، آزار، ناراحتی، پریشانی و اندوه پدر و مادر شود، گناه کبیره به حساب می‌آید. رفتار محبت آمیز، چهره باز و شاد، تواضع و فروتنی و قد علم نکردن در برابر تصمیمات از حقوق مسلم والدین به حساب می آید.
فرزند هنگام خدمت به پدر و مادر می بایست متوجه الله باشد. خالق یکتا نسبت به کسی که در جهت حل مشکلات و خواسته های والدین و برآورده کردن نیازهایشان اهتمام ورزد نگاه خاص و ویژه‌ای داشته و گره از کارشان خواهد گشود. چنین فردی در دنیا و آخرت پیروز و سربلند است.
مدیر مدرسه علوم دینی توحیدیه بخش کهیر، خدمت صادقانه به والدین در همه حالات را یک ضرورت عنوان نمود و تاکید کرد: فرزند باید از ته دل به والدینش تعظیم کرده و با همه وجود در اختیار آنها باشد. همه تلاشش را معطوف راحتی و آسایش خود نکرده و والدین را در سختی ها و مشکلات تنها نگذارد. از منظر دین اسلام نافرمانی از پدر و مادر یکی از بزرگ‌ترین گناهان شمرده می شود. فرزند نباید صدایش را در خانه بلند کند. دائما و بعد از هر نماز برای والدین دعای نیک بخواند و برای شان رحمت و مهربانی بطلبد. ضمن اطاعات و فرمانبرداری در امور خیر و مشروع نیز پیشقدم بوده و از هرگونه نافرمانی و سرپیچی پرهیز کنیم. فرزند وظیفه دارد بعد از وفات والدین با خویشاوندان و دوستان نزدیک ارتباط حسنه برقرار کرده و صله رحم را برجای آورد. متاسفانه امروز بسیاری از فرزندان خود را تحصیل‌کرده و باسواد می‌پندارند، اما خاطر والدین از آنها مکدر است. گاهی با سخنان تند و گاهی با تشر و بی احترامی و حتی با کتک‌زدن باعث رنجش خاطر سرپرستان خود می شوند!
مولانا حوت ابتلا به سرنوشت شوم و نافرجام را از عواقب نافرمانی از والدین توصیف کرد و متذکر شد: هر فرزندی که پدر و مادرش را برنجاند قطعا سرنوشت بدی در انتظارش خواهد بود و چنین شخصی سزای اعمالش را در دنیا و آخرت خواهد دید. بزرگان فرمایش می دارند، فرزند باید در نزد والدین مانند غلام کت بسته و گوش به فرمان جلوه کرده و به هر دستوری بی‌درنگ جامه عمل بپوشاند. چه بسا یک انسان می‌تواند از روی دلسوزی بر فرزند خشم بگیرد، پس خشم والدین را حمل بر دشمنی تعبیر نکنیم. خطاهایشان را نادیده بگیریم و تن را به کاری بسپاریم که چهره ایشان را بر لبخند رضایت مزین نماید.
