آوای سنت : قریب سه ماه است که کشور دچار حوادث تلخ و حواشی بسیاری شده است.
حوادثی که همه را غمگین و متاثر نموده و قلب را یارای تحمل آنها نیست .
در این میان اعتراض را حق و البته اغتشاش را ناحق می دانم . معتقدم مطالبه گری بر بستر آرامش رنگ واقعیت و سرنوشت معلومی به خود می گیرد . متاسفانه اینروزها سخن از آرامش زدن و مدافع مسالمت آمیز بودن مطالبه گری نه خریداری دارد و نه گوشی برای شنیدن پیدا می کند .
فضا پر از آلودگی و بدجوری مه آلود شده است .
روزها و هفته های تلخ و سختی را پشت سر گذراندیم که امیدوارم به ساحل آرامش برسیم .
در میانه ی این روزهای سخت عده ای و گروههایی دم از اعتراض می زنند که رنگ و بوی اعتراضی آنها هیچ شباهتی به اعتراض نداشته و سر از بیابان خشونت در آورده و انسان را از آینده می ترساند .
جالب اینجاست که این جماعتی که جامعه را با شعار آزادی به آمدن به خیابانها تشویق می کنند ، خود مطلقا معتقد به آزادی نیستند .
معتقد به تکثرگرایی و آزادی اندیشه نبوده و تحمل شنیدن صدای مخالف خود را ندارند .
مدافع خشونت و بدنبال تندی و تیزی در عالم سیاست هستند .
خشونت را برای خود حلال و سانسور و خفه کردن صدای مخالفِ خود را عین مبارزه و ضروری می دانند .
کشتنِ مخالفِ خود را ترویج و دم از آزادی هم می زنند .
آزادی را برای خود می پسندند و برای مخالف خود با هزار توجیه بی مقدار ، ناپسند می شمارند.
دم از دفاع از آزادی می زنند و موافقین اعتراض مسالمت آمیز و امنیت و آرامش جامعه را خائن و خون آنان را مباح می کنند .
دم از دمکراسی و آزادی می زنند ، منتقد روش خود را بایکوت می کنند . خشونت را برای خود روا و آنرا روتوش می کنند .
از حقوق دیگران دم می زنند و با همراه نشدگانِ با آنها با زبان بمیر و می کشیم سخن می گویند .
خود را مخالف کشتن و اعدام جلوه می دهند و به اعدام و کشتن مخالفان خود وعده می دهند .
با مغازه دار بیچاره سنندجی که فقط یک شکلات به رئیس جمهور تعارف کرد کاری می کنند که از همه چیز بیزار بشود و حکایت های تلخ دیگر … .
زبان خشونت را در جامعه رسمی می کنند و از خشونت می نالند .
دم از آزادی می زنند در حالیکه نه به آزادی معتقدند و نه از آزادی چیزی می فهمند .
مطمئنا در حوزه زنان هم آزادی را معنا نکرده و جز استفاده ابزاری حقی برایشان قائل نیستید .
مطمئنم که زندگی آزاد را هم جز برای خودتان نمی پسندید .
اما بدانید آزادی اگر شیرین است برای همه باید شیرین باشد .
این راهی که می روید به ترکستان است .
بقول معروف ” سالی که نکوست از بهارش پیداست ” .
آنچه که از روش و منش شما بدست می آید چیزی جز سودایی در سر و آتشی در دست و تفکری خشونت طلب نیست .
آینده ی جامعه با نهادینه شدن خشونت شماها ، عاقبتی جز تباهی نخواهد داشت .
از این آزادی که شماها وعده می دهید وحشت دارم چرا که بوی خون و طعم کینه و رنگ بی اخلاقی دارد.
هیچ امنیتی بر نا امنی، هیچ آزادی بر هرج و مرج ، هیچ ساختنی بر ویرانی، هیچ تعهدی بر بی اخلاقی و هیچ آینده ای بر تباهی بنا نشده و نخواهد شد .
سید علاءالدین حیدری
فعال مدنی اهل سنت
