آوای سنت : مقام انسان برتر از آن است که بخواهد خود را با حیوان مقایسه کرده و در امور پستی که خدا از آن‌ها نهی کرده، مقلد حیوان باشد.
برخی ادعا می‌کنند، رفتارهای هم‌جنس‌گرایانه در بین حیوانات امری شایع بوده و نشان دهنده بطلان احساس گناهی است که نسبت به این عمل در ادیان مطرح می‌شود؛ در این مقاله به بررسی این نکته پرداخته و نکاتی را پیرامون آن بیان می‌کنیم.
الف. شایع بودن این رفتار در بین حیوانات، یک فرضیه است. چه بسا بیشتر این گونه رفتارها نوعی ابراز محبت باشد که نتوان از آن، گرایش به هم‌جنس را برداشت کرد.
ب. اگر قبول کنیم، چنین رفتاری بین حیوانات وجود دارد، حال چرا باید انسانی که از قوه عقل و شعور برخوردار بوده و با این ویژگی از حیوانات متمایز می‌گردد، مثل حیوانات رفتار کند؟!
بر این اساس، مسئله را باید این‌گونه بیان کنیم: ما به‌عنوان یک انسان، نباید رفتارهای زشت بعضی از حیوانات را الگوی خود قرار دهیم؛ چون متمایز از حیوان هستیم، به‌عنوان‌مثال خوردن فضولات، زندگی به‌صورت انگل در کنار دیگر حیوانات و… در میان حیوانات مشاهده می‌شود و بعضی از این رفتارها شاید بین حیوانات شایع هم باشند؛ اما این امور باعث نمی‌شوند که ما نیز مثل حیوانات رفتار کنیم.
خداوند متعال به‌عنوان خالق ما انسان‌ها انتظار دیگری از ما دارد؛ همچنان که انسان مؤمن و موحد دوست دارد زندگی سالمی داشته باشد، انسان‌های کافر دوست دارند مانند حیوانات زندگی کنند؛ همچنان که قرآن کریم می‌فرماید: «الَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ»؛[۱] «کسانی که کافر شدند به تمتّع [و شهوت‌رانی] می‌پردازند و همانند چارپایان می‌خورند».
ج. برای انسانی که خداوند او را کرامت بخشیده[۲] و حتی بر فرشتگان نیز برتری داده،[۳] ناپسند است که خود را با حیوان مقایسه کند و بخواهد مانند آن رفتار نماید.
د. با عمل چند حیوان، نمی‌توان ناپسند بودن این امور برای انسان را زیر سؤال برد، ازاین‌رو گناه بودن این امور می‌تواند علت و حکمت‌های متعددی داشته باشد که ما از آن‌ها بی‌اطلاع هستیم و همچنان که امام رضا می‌فرماید: «فلسفه تحریم مردان بر مردان و زنان بر زنان این است که این امر بر خلاف طبیعتی است که خداوند برای زن و مرد قرار داده و به خاطر این می‌باشد که اگر مردان و زنان همجنس‌گرا شوند، نسل بشر قطع می‌گردد، تدبیر زندگی اجتماعی به فساد می‌گراید و دنیا رو به ویرانی می‌رود».[۴]
درنتیجه وجود یک فعل و عملی در بین حیوانات نمی‌تواند دلیلی بر این باشد که ما نیز این‌گونه رفتار نماییم.
پی‌نوشت:
[۱]. محمد: ۱۲.
[۲]. اسراء: ۷۰.
[۳]. ابن کثیر، تفسیر قرآن العظیم، دارالکتب العلمیه، ج۵، ص۸۹.
[۴]. علل الشرایع، المکتبه الحیدریه، ج۲، ص۵۴۷.
