امتحان مسلمانان با دنیا , سخت می گذرد

آوای سنت؛(ترجمه): به یاد می آورم…در جوانی ام برادران بزرگتر را در مبارزات و فعالیتهای اسلامی به یاد می آورم. چقدر صادق ، چقدر غیرتمند و انسانهای فداکاری بودند! (برخی از این برادران هنوز هم در بین ما هستند و همچنان با همان اخلاص, از آرمانها حمایت می کنند.) اکثرا فقیر بودند ، یا به عبارتی دیگر فرصت کار برای مال دنیا را نداشتند. اگر می خواستند ، دنیا به پای آنها می آمد. اما از آنجا که آنها انرژی خود را نه برای مال و کرسی دنیا , بلکه در راه خدا صرف می کردند ، هیچ فرصتی برای این امور نداشتند. آنها چنین انتظارات و تمایلاتی هم نداشتند. همانطور که استاد بدیع الزمان گفت ، تنها درد آنها نجات ایمان جامعه بود. آنها عاشق دردها بودند.

آیا ثروتمندانی در بین آنها نبودند؟ البته که وجود داشتند. صاحبان ملک و املاک ، کسانی که دارای منسب و مقامی بودند ، صاحبان دهکده ها ، رئیس قبیله ها ، بازرگانان ، مدیران و ماموران هم در بین آنها بودند. زندگی آنها هم ساده و فقیرانه بود. آنها از این که امتیازات دنیوی خود را در خدمت آرمان خود قرار دهند دریغ نکردند و امکانات خود را در جهت آرمان خود بسیج کردند. دنیا برای آنها وسیله بود ، نه هدف.

سالهای زیادی از آن دوران  گذشت. امکانات افراد مذهبی و کسانی که ادعای آرمانخواهی می کردند افزایش یافته است. مسلمانان ثروتمند شدند.صاحب اتومبیل های لوکس ، آپارتمان ها ، و کارخانه هایی شدند که ده ها نفر در آن مشغول کار هستند. آنها از نظر سیاسی و اقتصادی رشد کردند.

انتظار می رفت که امکانات آنها در راه آرمان و برای احیای دین خدا صرف شود اما متاسفانه برای لذت و هوس شخصی صرف شدند. دنیا از وسیله بودن خارج شد و به یک هدف تبدیل شد. کسانی که روزگاری در راه آرمان خود و برای نجات ایمان جامعه تلاش می کردند اکنون برای مال و کرسی دنیا و هوس بازی تلاش می کنند.اکثر آنها دیگر به فکر درد جامعه و ارشاد و احیا دین در بین جوانان نیستند. آنها دیگر کاری به درد جامعه ندارند. اکنون تجارت موضوع صحبت آنهاست.

آیا نباید از نعمت های دنیا بهره ای ببریم؟ آیا نباید شغل خوب و اتومبیل خوب داشته باشیم؟ زندگی در خانه های خوب چه ضرری دارد؟ به نظر من هم ایرادی ندارد! خداوند ما را از داشتن نعمتهای دنیوی از طریق مشروع منع نکرده است.

اما دنیا و نعمتهای دنیوی برای ما نه هدف بلکه باید وسیله باشد ، نباید به هدف زندگی ما تبدیل شود. دارایی ها ، فرصت ها ، امتیازات ، پول ، خانه ، ماشین ، تجارت ، منسب نباید ما را از مبارزه برای دین خود و خدمت به آرمان بازدارد. نباید از ترس از دست دادن آنها به دنبال راهی برای پسروی باشیم.

باید طوری باشیم که در زمان لازم , از مقام و منسب , پول و کرسی خود چشم پوشی کنیم. هدف زندگی ما باید خدا , رضایت او ، خدمت به آرمان و اسلام باشد. در پی مال دنیا باشیم  اما به این شرط که ما را از ایده آل های اسلامی خودمان دور نکند. مشروط بر اینکه بتوانیم  در موقع لزوم از همه آنها چشم پوشی کنیم.

اگر داشته هایمان باعث ذلت ما در مقابل دشمن شود، ما را از آرمانمان باز بدارد ، ما را نسبت به فساد در جامعه بی تفاوت کند ، ما را به بازنده های ترسو تبدیل کند و هیچ فرصتی برای تبلیغ و ارشاد دین نگذارد , در آن صورت باید بتوانیم از آنها صرفنظر کنیم. باید بدانیم که بدون قربانی کردن اسماعیل هایمان, نمی توانیم به هدف برسیم.

در این معنا ، امتحان مسلمانان و افراد متدین با دنیا متأسفانه دشوار است. بسیاری از ما هنوز در ابتدای امتحان ، بازنده هستیم ، در نیمه راه فرو می ریزیم. دقت کنید که شیطان در کمین است  تا از نقاط ضعف ما استفاده کند.

منبع