آوای سنت : آیا امروز دشمنان دیروز با هم دوست شده اند، آیا توافق حاصل شده با توجه به تحولات سیاسی و نظامی هر دو کشور یک انگیزه لحظه ای است؟آیا همه اختلافات بین دو کشور به صورت واقعی و اساسی حل می شود یا این فقط یک توافق برای بلوکه کردن درگیری است که به نفع هر دوی آنهاست؟
به گزارش سرویس ترجمه آوای سنت،نشستن دو قطب اسلام در دو سوی میز مذاکره چگونه درکشورهای همسایه و سپس در آمریکا به عنوان متحد راهبردی سال‌های گذشته،طنین انداز خواهد شد؟و اینکه چهره اسرائیل،به عنوان یک کودک لوس،پس از این سیلی که دریافت کرد چگونه است؟چه کسی از نزدیکی بین دو همسایه بیشتر سود خواهد برد؟
تحلیل گران وعلاقه مندان به سیاست در روزهای گذشته این اتفاق مهم را دنبال کرده اند و معتقدند که اگر این توافق به درستی انجام شود ممکن است چهره ژئوپلیتیک منطقه را در آینده تغییر دهد.
سرانجام اعلام شد که روابط دیپلماتیک ایران و عربستان سعودی پس از هشت سال منازعه تا دو ماه دیگر از سرگرفته می‌شود،برخی با خوش‌بینی به این خبر پرداختند و برخی دیگر پیامدهای ناشی از آن را فقط به عنوان جوهر ریخته شده روی کاغذ دانستند.
علی رغم همه اینها،حضور چین به عنوان حامی دولتی این آشتی استراتژیک لزوماً به این معنی است که این کشور با تمام پیچیدگی دیپلماتیک خود برای تضمین وتکمیل آن، از جمله صلح و آرامش درمنطقه خاورمیانه،سخت کارخواهد کرد.
زیرا این کشور بزرگترین شریک درآینده اقتصادی منطقه است.پروژه جاده ابریشم،که چین در اجرای این پروژه پیشگام است به چین اجازه می دهد تا لوکوموتیو اقتصادی جهان را رهبری کند.
بنابراین بزرگترین ذینفع از همگرایی دو طرف،اژدهای چینی است که آتش پیشرفت توسعه و مشارکت های نظامی و امنیتی را در امتداد خط کشورهایی که جاده ابریشم بر روی آن قرار دارد خواهد دمید.
در همین چارچوب،ذکر این نکته ضروری است که پکن از تلاش‌های عراق،حامی پنج دور قبلی،برای نزدیک‌تر کردن دوکشور استفاده کرده است.
تلاش هایی که راه را برای فرصت طلایی که چین از آن استفاده کرد،هموار کرد.نتیجه این تلاش ها این شد که چین خود را ابرقدرتی معرفی کند که به درگیری‌ها پایان می‌دهد و به آمریکا،به عنوان دشمن شماره یک خود،در اعماق حوزه‌های نفوذش ضربه می‌زند و این پیام را مخابره کرد که چین نقش سازنده ای درحل وفصل مسائل مناقشه برانگیز خواهد داشت.
در زمینه مشابه،شی جین پینگ رئیس جمهور چین با هدف میانجیگری برای پایان دادن به جنگ روسیه و اوکراین با زلنسکی رئیس جمهور اوکراین تماس ویدیویی برقرار کرد. این تماس میزان کاهش نقش ایالات متحده درمنطقه را برای افکار عمومی روشن کرد.
چین با اقدامی که انجام داد،خود را به عنوان حامی اعراب معرفی کرد و با توجه به تشدید تهدید هسته ای و نظامی ،قراردادهای فروش تسلیحات خود را افزایش داد و نفت اعراب را تضمین کرد.
یقیناً روسیه و چین،به عنوان ائتلاف شرقی مخالف ائتلاف غربی به رهبری آمریکا،از همان چاله ای که واشنگتن برای فرو بردن خاورمیانه در بحران های بی پایان حفر کرده بود، وارد منطقه عربی شدند.
دراینجا،رویای روسیه نیزبرای تشکیل اتحاد چین،ایران و خلیج فارس وفادار به آن تکمیل خواهد شد.این به معنای حمایت از قدرت روزافزون گروه بریکس است که انتظار می‌رود به زودی عربستان، امارات و مصر به آن بپیوندند.
در هر صورت،صرف نظر از اینکه چه کسی از آن منفعت میبرد،مسلم است که همه طرف‌ها برنده هستند و تنها بازنده رژیم اشغالگر صهیونیستی است.ثبات بیشتر به معنای پیشرفت بیشتر برای کل خاورمیانه به عنوان یک منطقه استراتژیک در نظم جهانی چندقطبی جدید است.
