خواندن نشانه های خداوند

آوای سنت : اولین چیزی که خداوند متعال از طریق پیام رسان نهایی خود محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) به بشر ابلاغ کرد :
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ { بخوان به نام پروردگارت که آفرید } (متن قرآن, سوره ۹۶: العلق, آیه ۱).

این اولین آیه سوره یا سوره العلق است. سوره به پایان می رسد با کلمات:
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ { زنهار فرمانش مبر و سجده کن و خود را [به خدا] نزدیک گردان}
(متن قرآن, سوره ۹۶: العلق, آیه ۱۹)

این بدان معناست که ابتدا ، همچنین پویایی و تمایل کلی زندگی باید در یک فرهنگ پرتحرک ، خواندن و هر آنچه که با آن همراه است از قبیل کاوش ، تحقیق ، پرسش ، کشف و نوآوری لنگر انداخته شود .

این روند به همان اندازه در مورد افراد و پیشرفت شخصی آنها در جوامع و آگاهی و تکامل فرهنگی و تمدن جمعی آنها اعمال می شود.

نتایج خالص چنین فرآیندهایی باید در دستیابی به ، درونی کردن و به کار بردن حقیقت باشد. آنها باید به یک شخص کمک کنند تا خود ، زندگی و آفریننده خود را بهتر بشناسد. آنها باید او را به نزدیکی خالق و استاد خود نزدیک کنند ، و او را وادار کنند که هستی خود را به اراده خود تسلیم کند ، در حالی که سجده نشانه نهایی چنین پیشرفت و انعطاف پذیری است.

زندگی بین خواندن و ارسال
هدف و رسالت زندگی انسان بین پارامترها و دستورالعملهای آسمانی برای خواندن به عنوان اولین کلمه سوره العلق  ، فروتنانه تسلیم و سجده کردن به خدا و اینگونه  دائماً به او نزدیک تر شدن را آشکار می کند. دو کلمه (دستورالعمل) از همان سوره است .

خواندن منجر به دانش و خرد می شود ، که به نوبه خود منجر به یقین و حقیقت می شود.

خواندن نامشهود و روشنفکر است. نتایج آن باید به حوزه واقعیتهای قابل لمس منتقل شود.

خواندن یک عمل فداکاری است. در عین حال ، قرار است به حوزه تقوا برتر و نهایت منجر شود  و خود را با آن معادل سازد.

در یک ترتیب متوالی ، انسان برای خواندن ، شناخت و پرستش خالق خود ایجاد می شود. او برای تصدیق و پیروی از حقیقت آفریده شده است. او است که مظهر آن می شود.

هیچ شکلی از فداکاری بدون خواندن و دانش قابل قبول نیست ، همانگونه که خواندن و دانش بدون فداکاری غیرقابل تحقق است. حقیقت نیروی زندگی در تمام ابعاد زندگی است.

حقیقت زندگی است و زندگی حقیقت است. در میان هر دوی آنها ، انسان به عنوان جانشین الهی بر روی زمین رانده شده است. زندگی او تجسم معنا و ارادات و پاسخگویی است.

خواندن در اینجا به معنای تلاوت ، مطالعه ، درونی کردن ، تفسیر و به کار بردن علائم است. انجام این کار پایه و اساس تمام دانش و خرد را نشان می دهد. این روح فرهنگ و تمدن است.

خواندن مکاشفه و آفرینش
آن نشانه ها را باید در دو سطح یافت: سطح وحی و سطح آفرینش.

همچنین بدان معنی است که دو کتاب از نشانه ها باید خوانده شود: کتاب وحی ، که قرآن کریم است؛ و کتاب آفرینش ، که جهانی است با تمام مراحل و پدیده های خود.

از این دو کتاب می توان به القرآن التادوینى (قرآن یا کتاب مقدس نازل شده به پیامبر اکرم) و القرآن التکوینى ( قرآن هستى شناسانه یا کتاب مقدس) نام برد.

هر دو کتاب مملو از نشانه ها هستند که گواه همه قدرت ، توانایی و نیکوکاری خالق و نگهدارنده انسان و جهان است. آنها رسانه ای هستند که از طریق آنها خداوند متعال صحبت می کند و حقیقت را درباره خود ، انسان و زندگی بیان می کند.