در حج فریاد توحید بلند مى‌شود…

آوای سنت :  از بزرگترین درس‌هایی که بندۀ مسلمان از حجش به خانه الله می‌آموزد این است که الزاماً و بطور وجوب باید تمامی عبادت‌ها را صرفاً برای پروردگار یکتا خالص گرداند، پس بندۀ مسلمان از همان اولین لحظاتی که حجش را آغاز می‌کند با اعلان توحید و ترک شرک شروع می‌کند: «لَبَّیْکَ اللَّهُمَّ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ لا شَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ، إِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَهَ لَکَ وَالْـمُلْکَ، لا شَرِیکَ لَکَ».

و آن را با صدای بلند تکرار می‌کند و در عین حال در اعماق قلبش این احساس را زنده و بیدار می‌کند که (بر اساس تلبیه‌ای که دارد آن را تکرار می‌نماید) واجب است که تمامی انواع عبادت را صرفا برای پروردگار یکتا خالص گرداند و از شرک بپرهیزد، زیرا الله در همۀ صفات کمالش یگانه است، که هیچ همتایی ندارد، پس جز الله هیچ کس را در دعا نباید خواند و جز بر الله نباید توکل کرد، و جز الله از هیچ کس نباید کمک جست، و هیچگونه عبادتی را جز برای الله نباید انجام داد.

 بنده مؤمن همچنانکه در حج مکلف است الله را به یکتایی بپرستد، در تمامی عبادت‌ها و پرستش‌ها باید چنین باشد، پس کسی که ذره‌ای از عبادت را برای غیر الله انجام دهد به الله متعال شریک آورده است، و به خسارت آشکاری گرفتار آمده و عملش بر باد رفته است و الله هیچگونه عملی از او قبول نخواهد فرمود.

اسلام آمد که فریاد توحید بلند کند آری فریاد توحید و یکتا پرستی، و خالص کردن دین و هر گونه پرستش را فقط برای الله یکتا، و پرهیز از تمامی انواع شرک اعم از کوچک و بزرگ و نهان و آشکار.

این فریاد ملکوتی اسلام در شرایطی پدید آمد که مشرکان و بت پرستان شرک را با توحید مخلوط می‌کردند، حتی در (لبیک گفتن) که همزمان با احرام حجشان می‌گفتند شرک آنان آشکار بود، می‌گفتند: «لَبَّیْکَ لا شَرِیکَ لَکَ إِلا شَرِیکا هُوَ لَکَ تَمْلِکُهُ وَمَا مَلَکَ». «پروردگارا! به خدمت حاضرم شریک نداری مگر شریکی که ازآن توست، تو مالک آنی ومالک آنچه که او مالک آن است».

پس آنان در تلبیه حج، معبودان باطلشان را با الله شریک می‌کردند و سپس اختیار آنان را به الله می‌سپردند، این دقیقا همان مفهومی است که قرآن هنگام بیان احوال مشرکین در باره آن سخن گفته است: ﴿و اکثر آنان به الله ایمان نمی‌آورند مگر در حالی که آنان مشرکند﴾ [یوسف: ۱۰۶].

پس مشخص گردید که صرفا اقرار و اعتراف به اینکه خالق و رازق و نعمت دهنده و مدبر و متصرف در شئون مخلوقات الله است در توحید کافی نیست و تا زمانی که تمامی عبادت‌ها صرفا برای الله خالص گردانیده نشود اینگونه توحید در روز قیامت برای نجات ازعذاب الله کافی نخواهد بود، و الله توحید ربوبیت را زمانی از بندگانش خواهد پذیرفت که توحید عبادت نیز کامل باشد یعنی هر گونه پرستش را خالص برای او انجام داده باشند، بنابراین هیچ شریک و همتایی برای او نباید بگیریم هیچ کس را با او نباید بخوانیم، جز بر او نباید توکل کنیم و ذره‌ای از عبادت را جز برای ذات پاک و یکتای او نباید انجام دهیم پس چنانکه ذات پاکش در آفرینش یکتاست در پرستش نیز تنها او شایسته و مستحق پرستیدن است.

شیخ دکتر عبدالرزاق البدر حفظه الله تعالى
📑 دروس عقدیه مستفاده من الحج